Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 57
57
og gaf honurn limu 8Ína aptur. Marga fleiri dóma
til að sýna harðræði þeirra tíma mætti telja, en jeg
læt hjer staðar nema.
Refsingar fyrir brot þau, er í katólskurn sið
heyrðu undir veraldlega valdsmenn, munu á þessu
timabili hafa verið líkar og Aður tíðkaðist. Eu eptir
að dómsvald i andlegum málum komst undir leik-
menn, voru allar hegningar mjög hertar íyrir brot
gegn skírlífi. Fyrir slík brot urðu menn í katólsk-
um sið að gjalda fjesektir, opt ærið stórar, og þola
kárínur. En þær voru i því innifaldar, að hinn seki
maður var látinn sitja í einhýsi í 6 daga samfleytt,
og enginn koma inn til hans nema prestur einu
sinni á dag. Færði hann honurn þá dálítinn bita af
brauði, tvær skeiðar af salti og mörk af vatni, og
var þetta hið eina, er hann neytti daglega hinn á-
kveðna tima. Margar voru og aðrar pyntingar þær,
er lagðar voru á slíka menn og aðra þá, er eitt-
hvað höfðu brotið, og kölluðust þetta skriptir. En
er þeim var lokið, tóku menn venjulega lausn af
umboðsmanni biskups eða þá af biskupi sjálfum.
Meðtóku svo Krists líkama og voru þá í frið þegnir
við heilaga kirkju. Fram að 1565 lögðu biskupar
opt skriptir á óskírlifismenn, eða þeir þágu þá lausn
mála sinna af konungi eða veraldlegum valdsmönn-
um. Stundum urðu menn þá bæði að gjalda biskupi
og konungi sektir fyrir misferli sin i þessum efnum.
Þannig varð Daði í Snóksdal að gjalda þeim bisk-
upunum Gissuri og Marteini fyrir hórdómsbrot sfn.
En þó varð erfingi hans, er Daði var látinn, að
gjalda konungi 500 rikisdali, eða sjötta part af arf-
inum, og var það eptir þvi, sem þá var borið fyrir,
fyrir þessi hin sömu brot; en sú sekt mundi neraa
hátt á áttundu þúsund króna nú á tímum. En er