Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 88
88
virðast hafa verið skrautg]arnir, og föt þeirra og
reiðtýgi mjög dýr, enda hafa þau verið bæði skraut-
leg, vel vönduð og sterk, og hið sama má segja um
alla þá skrautgripi, er menn þá áttu. Þess er getið,
að þá er Jón, sonur Marteins biskups, var I Eyja-
flrði, Ijet hann bændur einhverju sinni virða sig
með hesti, reiðtýgjum og klæðnaði á Eyjafjarðar-
bökkum. Er það að líkindum svo að skilja, að þeir
hafi átt að virða hestinn, reiðtýgin og klæðnaðinn,
en ekki manninn sjálfan. Virtu þeir hann 3 hnd.
hundraða, en það er töluvert yfir 20,000 kr. Þó
Jón væri skrautgiarn og yfirlætismaður hinn mesti
og hafi án efa borizt á meira en höfðingjum var
almennt titt, þá sýnir þó þetta, að klæðnaður og
skrautgripir heldri manna bæði karla og kvenna
voru á þessum timum mjög verðmæt, og að mikið
hefur heldra fólkið þurft til að klæða sig eins og
því þótti sóma.
Hjer á landi var höfðingjastjórn og höfðingja-
veldi, áður en landið gekk undir konung. Þetta
hjelzt og alla stund fram að siðbót og all-lengi eptir
hana, að svo miklu leyti er samrýmzt gat við kon-
ungsstjórn. Höfðingjarnir höfðu öll völd í höndum
og stýrðu mestum auð landsins. Höfðingjaættirnar
giptust saman, og mun það lengi fram eptir hafa
verið næsta ótitt, að höfðingjasynir ættu almúga-
stulkur. Var þetta auðsjáanlega gjört í þeim til-
gangi að vernda veldi og auð höfðingja-ættanna.
En mjög var það þá titt, að höfðingjar hefðu hjá-
konur af lægri stigum, er þeir áttu börn með. —
Virtust þeir opt leggja meiri ást við þessar hjákon-
ur sinar en eiginkonurnar. Stundum var það svo,
að hjónin bjuggu — að minnsta kosti með köflum —
sitt á hverri jörð, ef til vill sitt í hverri sýslu, og