Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 108
108
sálmur. Þá er brúðurin kemur að kirkjudyrunum,
kemur siðamaður móti henni, og leiðir hana í »hjóna-
stólinn« hjá brúðgumanum. Er þá þegar hafin messa
og brúðhjónin vigð saman í messunni. Eptir hjóna-
vigsluna standa brúðarsveinar og brúðgumasveinar
fyrir aptan hjónastólinn þangað til messunni er lokið.
Ur kirkjunni er genginn brúðargangur á sama hátt
sem í kirkjuna. Konur ganga í brúðarhús, og setjast
á bekki, en karlmenn i stofu, og er þeim skipað þar
í sæti á líkan hátt sem daginn áður. Húsbóndi
situr fyrir miðju báborði, og svo aðrir út í frá eptir
mannvirðingu. Sá endi háborðins, sem er til vinstri
handar frá »miðborðsmanni« (o: húsbónda), var kall-
aður »brúðgumakróJcur*; þar sat brúðgumi og svein-
ar hans, sinn til hvorrar handar. Hinn endi há-
borðsins var kallaður »brúðarkrókur«.; hann var lát-
inn vera auður fyrst um sinn. Þá er allir eru nú
komnir til sætis, er matur á borð borinn, og sung-
inn borðsálmur. Þess er gætt, að máltíðin gangi
nokkurn veginn jafnt fram f stofunni og brúðarhús-
inu. Lítið er drukkið með fyrstu tveim rjettunum,
en er þriðji rjettur er á borð borinn, kemur inn
fyrsta skálin; var það venjulega heilags anda skál..
Siðamaður mælir fyrir henni, en hefir þó annan for-
mála en daginn áður1. Þá er þessari skál er lokið,
eru gerðir menn úr stofunni í brúðarhúsið með vín-
bikara, er þeir færa kvenfólkinu með þeirri orð-
sendingu frá karlmönnum, að það sje ósk þeirra, að>
það komi í stofuna. Þetta var kallað að »senda á-
drykkjur« í brúðarhúsið. Konur tóku vel þessari;
1) Sum minni voru drukkiu tvisvar eða þrisvar í sömvt
veizlunni; voru það einkum minni guðs föður, Krists, hei-
lags anda og Maríu meyjar.