Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 114

114
. . . »Brúðkaup skal hjer setja að boðsmönnum
öllum hjáveröndum, með hæversklegri hegðun og heið-
arlegum viðurbúningi; eptir kostulegri breytni kong-
anna og kurteislegri fyrirsögn lærifeðranna, loflegri
skipun laganna og loflegum landsins vaua, og eptir
vísu velborinna vildismanna setur hjer N. N. sitt
löglegt lagabrúðkaup til N. N., með öllum þeim rjetti
og rentu, sóma og sið sem löglegu lagabrúðkaupi
viðvikur og tilheyrir. Þar fyrir skal hann minni-
legt virðingnrnafn bera, og brúðgumi kallast, og
hún blíðlega brúður nefnast, ait til ákveðins tíma
annara tignartitla1. En hver sem rýfur reglu þá,
rjetta umbun skal hann fá, einn bikar2, tvo eður
þrjá. Hvað nú hefir í formálanum eður setningunn i
sjálfs brúðkaupsins ofmælt eður vanmælt verið, bið
eg blíðlegt fólk til bezta að þýða, ei þori eg undir
lög að leggja, leiðrjetting skal heldur þiggja*.
Til eru vers og vísur með minni guðs föður,
svo sem þetta »fyrir brúðgumákrólc«:
Visa: Náða góður græði stríð
guð, vef dáðum sönnum,
ráða fróður iræði lýð,
frið gef þjáðum mönnum.
Vers: í velferð og sælu
ætíð minnugir finnumst
á miskun gaðs og gæzku,
og giæðarans hjálpræði.
Lokki það til þakka
þjóð í dvotni fróða,
eitthvað allir guði
____________ um kring borðið syngi’.
1) Hjer mun vera átt við það, að i*lok brúðkaupsins var
drukkin »bóndasJcál og húsfreyju«, og þar með var brúð-
guminn nefndur »bóndi« en brúðurin »húsfreyja«.
2) í>. e. »Vítabikan.
3) Hjer er hverjum einstökum manni ætlað að syngja