Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 115
115
Nu gekk hvert minnið á fætur öðru, svo sem
Maríuminni og Ólafsminni; eg set hjer formála fyr-
ir þessum minnum úr Á. M. 685 4to.
Maríuminni.
»Voldugasti veitari allra góðra hluta, drottinn
vor og dómari, herra Jesús, sá er nóglega saddi
fimm þúshundruð manna, af íimm brauðhleifum og
tveim fiskum. Þann sami herra semji og siði þessa
samkundu með vænum örleika virðulegra ástgjafa,
hverjum samtíða vjer skulum hjartanlega heiðra og.
hreinlega vegsama háleita móður og heilaga höfuð-
drottningu, juogfrú sancta María, sem allur himnesk-
ur herskapur til lýtur og allir guðs helgir menn tit
þjóna, sú er rjettilega má reiknast huggun harm-
þrunginna manna, birti blindra manna, munnur mál-
lausra, og æ móðir allra miskunnsemda. Þessi hin
miskunsamasta móðir má mest og vill bezt, því skul-
um vjer það af henni þiggja, sem oss þykir mest
við liggja, það er að varast löstuna, en elska mann-
kostina, iðrast ódáða og til bóta bera, harma hug-
sjúka en hugga fátæka, styrkja staðlausa en stilla
striðlynda, gæta guðs laga, geyma ráðvendi, fylla
farsælu, en forðast ranglæti, gera guðs vilja í öliu,
en brjóta vorn vilja rangan. Með sankti Marín
minni skulum vjer svo fara, að vjer skulum eigi
lofið spara, venjum svo vora skara, að láta vísurn-
ar fram fara. Vörumst langt að kveða, drekkum
ósleitulega. Vöndum því meir vísurnar, sem sú er
voldugri, er minnið til heyrir* 1. Þeirrar sömu mætustu
eitthvað guði föður til dýrðar, áður en hann drekkur minnið,
enda hefur það verið tíðkað við mörg minni.
1) Það sýnist svo sem sjerstaklega hafi verið haft mikið
við sönginn þá er Maríuminni var drukkið, og hver maður
8*