Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 117
117
konungs, postullegs prjedikara, fegursta forstjóra
allra Norðurlanda, sje með oss öllum í þessum stað
saman komnum. Sjá hinn sami meistari, Olafur kon-
ungur, virðist að vera vor skjöldur og skýlari, vernd-
armaður og varðveitari af vors herra vilja, til frið-
ar og farsælu, frægðar og frama, árs og auðæfa, til
fulltings og fyrirgefningar sekta vorra og synda, að
þar fyrir mættum vjer þiggja, eptir þenna stund-
lega fagnað, friðarvistir og fljótandi unaðsemdum(?)
Paradísar fagnaðar. En það er fram að segja af
brúðgumans hendi og brúðarinnar hálfu og svo ann-
ara formanna og ráðsmanna þessarar samkundu, að
þau segja alla góða menn glaða og guðvelkomna,
þá sem hjer eru saman komnir, og innan eru stfg-
andi garðs eður gátta með ölboði, fyrst og fremst
N. N., með allri sinni fylgd og föruneyti1. (Hjer eru
sjálfsagt nefndir til allir göfugustu gestirnir). Oss
er að höndum komið háleitt minni hins heilaga Olafs
konungs, hvert vjer skulum í einu af drekka, fljótt
og fimlega með fagurlegri hegðun. Með sankti Ólafs
minni skulum vjer svo fara, sem hæversku heyrir;
taki hönd við horni, horn að munni beri, drýgið svo
drengskap, drekkið af f einu, með hjarta hreinu, og
látiðhvorkidrjúpa af keri nje kampi, skauti njeskikkju-
blaði, Sjálfskoðuð (sjálfsköpuð?) eru víti, þeim er sleitu-
lega drekka. Sæmd er graðsvinunum að sorga fyrir
engu. Sje hjer guð í garði, geymi ailt ogverndi, úti og
inni, með sankti Ólafs minni. Eigi ung ekkja, nema
einhver lofi, eigi gömul mey, nema giptast vilji.
11 Það kynni að sýnast svo, sem Ólafsminni sje hjer
sama sem velkomanda minni, en þó mun það eigi vera, held-
ur mun óiafsminni haia verið drukkið iitlu eptir að brúð-
kaupið var sett, og þá hefir þótt hlýða að bjóða gestina af
nýju velkomna til brúðkaupsins.