Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 183
183
VIII.
{Til Jónasar]. Breiðabólstaó 4. apríl 1838.
Elskulegi Jónas! Jeg hefi engar sögur af þjer, síðan
þú fjekst við djöfulinn í Almannagjá, og víst hefir karlinn
ekki verið fr/nilegur, þegar hann lauk upp hauskúpunni,
sem full var af kvörnum; en hvað um það: jeg verð strax
að koma til efnisins, því tíminn er naumur. Mjer hefir
ekkert þótt að, síðan við skildum, nema heilsufar mitt, og
þó jeg hafi gjört /mislegt síðan, getur þú samt verið viss
um, að jeg hefi hlífzt svo við heilsuna, sem jeg hefi getað.
Það er sjálfsagt, að jeg hefði haft betra af að gjöra ekkert
eður taka aldrei á penna, en hjá því get jeg hvort sem er
ekki komizt, þótt jeg hætti að forfatta. — Jeg sendi ykkur
í haust inngang til þessa árs Fjölnis og hyrjun á ritlingi;
nú kemur framhald hans og endir, og þó það sje langt
nokkuð, s/nist mjer það verða að koma strax í ár.------------
Þátturinn um íslenzku lœrdómsefnin er þessa lengri og mun
ekki duga að hugsa til, [að] hann komist allur á prent í
sumar. En hvað sem ágengur verður að koma fyrri hluti
hans, alt það, sem er um gömlu bœkurnar, þangað til farið
er að víkja málinu að hinum n/ju. ---------Þá eru í 3. lagi
eptirmœlin, og að vísu hefðu þau átt að koma strax í ár,
því að helzt þykir mönnum þá gaman að lesa þau.---------------
Nú er höfuðatriðið að fl/ta prentuninni og treysti jeg ykkur
til þess öllum í einu að leggja saman alla krapta til þess.
Fjölnir hefir steypzt á höfuðið bara fyrir ykkar slóðaskap og
fylgileysi í þessu hingað til------; öll afsetning bókarinnar
er komin undir því, að hún sje komin í kring hjema fyrir
lestirnar liðuglega. Af því að út af þessu brá í fyrra, eins
og vant er, liggja enn þá allir pakkarnir í Kvík, sem hjer
austur um syslur áttu að fara, og það er ekki til neins að
láta þá ganga út hjeðan af. Þið þurfið engar afsakanir að
skrifa mjer fyrir það, sem þið látið á bresta í þessu, því
jeg tek þær engar gildar, af því að jeg hefi sjálfur nóga
reynslu fyrir því, hvað komast má í þessu, og þær hafa ekki
annað að þ/ða, en að jeg þegjandi segi skilið við ykkur,
því jeg get engan slóðaskap brúkað og er búinn að hafa helzt