Eimreiðin - 01.01.1898, Qupperneq 1

Góðar
taugar.
i.
»Night is the time for crime and darkest deeds
and it is then ihat zuild thougkts enter our hraiii.
Nótt, dirhm, köld og eyðileg, hvildi yfir einum af hinum
mörgu fjörðum, er skerast inn í austurströnd Islands. Hin daufa,
draugalega glæta, er hið níu nátta gamla tungl hafði varpað yfir
fjörðinn og kauptúnið, var um það bil að hverfa, því tunglið var
að ganga á bak við himinháan fjallshnúk, sem reis upp í suðvestri,
rjett á bak við kauptúnið, hulinn snjó ofan í miðjar hlíðar og
hjelugrár þar fyrir neðan; þvi nú var komið haust, og þetta var
síðasta nóttin í septembermánuði, svo engin furða var þó kalt
væri orðið. Hinum megin fjarðarins, andspænis kauptúninu grillti
óljóst í nokkur hvítgrá hús, sem stóðu á ströndinni, og á bak við
þau aptur í fjöll, — ekkert nema hrjóstrug, há og eyðileg fjöll,
sem náðu óslitin svo langt se'm augað eygði norður og suður
með firðinum.
Ekki svo að skilja, að myrkrið væri svartara eða kuldinn
meiri eða útsýnið eyðilegra á þessum eina firði, heldur en á öðr-
um fjörðum þar nálægt; því fór fjarri. Myrkrið var alls staðar
jafnsvart, og alls staðar bljes sami kuldanæðingurinn — kaldari enn
nokkru sinni áður um sumarið, rjett eins og hann væri að minna
mann á, að blessað bjarta, næturlausa íslenzka sumarið væri nú
liðið; en eyðilegur langur og dimmur heimskautsvetur væri í nánd.
Nótt! Hvað skiljum vjer við það orð? Það að sólin er horfin,
dagurinn liðinn, og myrkur komið yfir láð og lög. Það, að vinnu-
tími vor er á enda, og vjer eigum að hvílast og sofa og safna nýj-
i