Eimreiðin - 01.01.1898, Qupperneq 10

10
leitaði atvinnu hjá kaupmanninum, og kaupmaðurinn ljet tilleiðast
að taka hann og láta hann vinna í pakkhúsinu. Fyrst gekk allt
vel; Arni drakk ekki, og leysti verk sitt sæmilega af hendi. En
svo kom nýtt mótlæti fyrir: Hjá kaupmanninm var innanbúðar-
maður, er Einar hjet, sonur eins ríkasta bóndans þar í firðinum.
Flann fór að venja komur sínar að Dal, og það leið ekki á löngu,
áður en fólk fór að stinga saman nefjum um, að hann langaði til
að eignast Dalsauðinn og Onnu með, og Bjarni gamli, faðir henn-
ar, væri því fylgjandi. Arni frjetti þetta og varð hugsandi útaf því.
Hann hafði mjög sjaldan tækifæri til að hitta unnustu sína; en
það þótti honum verst, að þurfa daglega að umgangast meðbiðil
sinn, som storkaði honum á allar lundir. I þessu ástandi tók hann
aptur að leita svölunar hjá Bakkusi, og voru góðgjarnar kvenn-
sniptir fljótar að bera þá frjett að Dal, að hann Arni væri aptur lagst-
ur i óstjórnlegan drykkjuskap. Agerðist nú óregla hans svo mjög,
að hann var rekinn úr vinnunni, og þóttist Einar þá hafa sigri
að hrósa.
Þar í kaupstaðnum var gömul kona og góð, sem María hjet.
Hún bjó ein í kofa, og lifði helzt á því, að þvo og hirða föt
lausamanna. Árni hafði nokkrum sinnum talað við hana, og hún
hafði með góðum orðum haft þau áhrif á hann, að hann virti
meira orð hennar en annara. Eitt kvöld, skömmu eptir að hann
missti vinnuna, varð honum reikað inn til hennar og fór að tjá
henni raunir sínar. Þegar hann hafði stutta stund setið þar,
komu nokkrir búðarmenn og ætluðu að hafa það fyrir kvöld-
skemmtun, að glettast við Maríu. Þeir klifruðust upp á kofann
og tóku virstreng og ljetu skrölta innan i reykháfnum. María
var hjátrúarfull og hrædd, en Arni bað hana að vera hljóða. Voru
nú dyrnar opnaðar og kom fata full af vatni í hendingskasti fram-
an á hann. Hann þoldi ekki meira, en stökk upp og út, og fóru
svo leikar, að hinir urðu frá að hverfa. Morguninn eptir var hon-
um birt stefna og fundið það til saka, að hann hefði barið tvo
búðarmenn, svo á þeim hefði sjeð. Hann mætti fyrir rjettinum
og kannaðist við sekt sína, og var sektaður um tuttugu krónur,
þvi í rjettvísinnar augum hafði það enga þýðingu, þó hann segði,
að hann hefði verið að verja gamla og lasburða ekkju fyrir árás-
um búðarstráka. María borgaði sekt hans, því sjálfur gat hann
það ekki. Þessi saga tjekk fætur og var löguð svo í meðferðinni,
að hann átti að hafa barið mennina til stórskemmda, og hefði ef-