Eimreiðin - 01.01.1898, Blaðsíða 32

32
mökkinn víða, en sólin stafaði hann geislum sinum, og lagðist
hann því eins og íburðarmikið auglýsingaskjal yfir hina stórfeldu
sjón. Skipsskrokkarnir voru hinir glæsilegustu og kom nýtizku-
snið þeirra æ betur í ljós, þvi nær sem dró landinu; allir drættir
voru þar hreinir, og litirnir skærir, og eptir þvi var útbúnaður
allur og yfirbragð. Sum hinna stærri skipa gnæfðu yfir hin skijv
in, eins og ríðandi hjarðsveinar yfir hjörð sína. Skot, hljóðfæra-
sláttur, fánakveðjur, stórkostleg litamergð, hávaði og fjölbreytni;
og svo voru þau óteljandi.
En þegar mesta forviða-fátið var afstaðið og menn höfðu átt-
að sig, virtist fjölbreytnin fremur liggja í smámunum, heldur en
því, sem meira er í varið; frumlögunin var jafnvel tilbreytingar-
laus. Þetta ásamt öðru fleiru gleymdist mönnum þó skjótt, sakir
þess, hve gífurlega ljóminn, hávaðinn, fegurðin, eða öllu heldur
stórfeldnin við uppsiglinguna stakk í stúf við .... hinn ömurlega
fána, er gat að líta á efsta siglutoppi fremsta skipsins; það var
sem sje hauskúpa. Og sami fáninn var á öðru skipinu, þriðja,
fjórða, fimta,.......! Og, þegar betur var að gáð, höfðu öll
skipin, bæði stór og smá, sarna fánann, haushúpu með krosslögð-
um fótleggjum fyrir neðan i rauðurn, hvítum, svörtum, og gul-
um feldi. Hauskúpan kom líka í ljós í skipsbúnaðinum; það
mátti sjá það í góðum sjónpípum. Augu áhorfendanna leituðu að
hinu glaðværa Frakklandi lengra undan landi; það hlaut þó að
vera með í förinni! Jú, þarna kom heill hópur skipa með glæsi-
legum litum; voru þar danslög leikin og burnbur barðar, þar gullu
bassalúðrar, klarínettur, flautur, hvað í kapp við annað, með aust-
rænurn hljómblæ. Þarna kom hið glæðværa Frakkland! Öllum
varð litið eptir fánanum; það var dansandi beinagrind með sigð i
hendi, og hverri ljettúðardansmey óhæverskari í látbragði. Mikill
þó skolli! hugsuðu áhorfendurnir með sjer; þeir horfðu lengra út
eptir . . . hana nú, þarna sáu þeir loksins fr ðar, sterklegar sk.útur,
stórar og srnáar. A fánann var dreginn hinn gallverski árgali;
var hann hreykinn af skæra litskrúðinu sínu og heilsaði dáðum
hróðugur upprennandi degi! Nú komu og í ós fánar settir vor-
blómum, og ijöldi glæsilegra jartegna; þannig gat þar að líta Sílen
meðal skógardísa, Amor sem skólakennara trjeskó, sjómannshatt
með blaktandi böndum, munkakufl, japanskan pappírslampa er vó
salt við kólúmbínugrímu, en veltiásinn var foringjasverð o. s. frv.
o. s. frv. En þegar þessi hinn mikilfenglegi floti hafði siglt fram