Eimreiðin - 01.01.1898, Qupperneq 70

70
hann hefir aldrei farið út fyrir landssteina íslands, aldrei átt kost á að
baða anda sinn í hinum andlegu straumum heimsmenntunarinnar. Utan-
farirnar eru jafnan taldar að hafa vakið vora mestu og beztu menn. En
þessu hefir síra V. afkastað svo að segja í afkyma veraldarinnar. Hví-
líkur hæfileikamaður hann er, ætti því að vera öllum ljóst af Biflíu-
ljóðunum.
En hvað gerir Island fyrir þennan mann? Alþingi Islendinga hefir
veitt Þorsteini Erlingssyni skáldastyrk. En mjer er spurn: munu nú
PYRNAR verða íslandi til meiri sóma eða sá lærdómur, sem þeir hafa
að flytja, affarasælli fyrir hina islenzku þjóð, en Biflíuljóðin? Alþingi
íslendinga veitir Jóni Olafssyni fjárstyrk til ritstarfa. Að honum ólöst-
uðum og með fullri viðurkenningu þess, að hann sje miklum hæfileikum
búinn, spyr jeg samt: hefir hann unnið þjóð sinni meira gagn og sóma
en sira Valdimar með sálmum sinum og Bifliuljóðunum? Enn gæti jeg
nefnt þriðja manninn, sem Island nú ætlar að fara að veita skáldastyrk
af landsfje, sem sje Pál Olafsson. En fyrir síra Valdimar hefir hin
íslenzka þjóð litið gert, og þó liggur mjer við að segja, að væri farið
landshornanna á milli og bændur og búalið að spurt, hvern af þessum
fjórum mönnum þeir teldu maklegastan þess, að hin islenzka þjóð sýndi
þeim einhvern sóma, þá mundi svarið hjá allflestum verða þetta: vjer
teljum sira Valdimar Briem þeirra langverðugastan.
Eitt er víst, að allir þeir á Islandi, sem enn elska Jesú Krist og
hans endurlausn, og þá lika nýja testamentið, sem segir frá jarðlifi hans,
eru sira V. þakklátir einnig fyrir siðara part Bifliuljóðanna. Vona jeg að
þau verði til þess, að menn kynnist betur nýja testamentinu; og þess
gerist mikil þörf, þvi að lestur þess virðist allt of viða vera að leggjast
niður.
Reykjavík 7. desember 1897.
Haraldur Níelsson.
Islenzk nútíðarskáld.
ISLÁNDISCHE DICHTER DER NEUZEIT in Charakter-
istiken und ubersetzten Proben ihrer Dichtung. Mit einer Úber-
sicht des Geisteslebens auf Island seit der Reformation. Von J. C.
Poestion. Leipzig (G. H. Meyer) 1897. VII + 52^ bls.
Við íslendingar erum fámenn og lítilsigld þjóð, og er því ekki von
að okkur sje mikil eptirtekt veitt í heiminum. Pað má líka með sanni
segja, að þekking flestra útlendinga á Islandi sje ekki á marga fiska.
Og þó hefði hún sjálfsagt verið enn minni, ef við hefðum ekki verið
svo heppnir að eiga fornu bókmenntirnar okkar. Pær hafa þó alltaf
minnt menn á, að við værum til og hefðum einu sinni staðið i broddi