Eimreiðin - 01.05.1901, Qupperneq 69

149
hefi nú náö tangarhaldi á átta jungfrúm á tæpum klukkutíma.
Ætli mér takist ekki að fylla tuginn?«
»JÚ. Pað munu vera tíu eða ellefu stúlkur aðkomandi«, svar-
aði María, og leit niður fyrir sig.
»Já, það má ekki minna vera«, sagði prestur. »Mér veitti
heldur ekkert af að fá einar tuttugu júngfrúr eins heitar og rjóðar
og þið eruð, því ég er orðinn kulsækinn, ekki síður en Davíð
konungur«.
Rétt á eftir kom Signý gamla inn til prestsins.
»Eg veit svo sem ekki, hvar ég á að láta allan þennan
kvennfólkssæg sofa í nótt«, sagði hún.
»Nú, það verður að búnka því einhvern veginn niður«, sagði
séra Páll. »Prjár geta verið í rúminu hennar Bjargar. Svo er
bezt að búa um mig hérna á legubekknum, og þá er hægt að
troða fjórum stúlkunum í mitt rúm. Pví, sem eftir er. verðið þið
að skifta milli ykkar«.
»Já. En er ekki eitthvað af piltum aðkomandi?«
»Ég veit það ekki, en ekki verða vandræði úr því, þótt svo
sé, Peir eru víst ekki margir«.
»Á ég að gefa öllum þessum fjölda mat?«
»Ekki hjálpar að láta fólkið deyja úr sulti«.
»Ég held það gerði lítið til, þó það gengi ögn inn á því kvið-
urinn. Pað gat étið heima hjá sér«, tautaði Signý gamla um leið
og hún fór fram úr kompunni.
Prestur svaraði því engu, og fór að ganga um gólf.
Klukkan var orðin tólf, þegar hætt var að dansa, og menn
fóru að hátta, því menn höfðu lyft sér ofurlítið upp eftir kvöld-
matinn, á meðan verið var að búa um í rúmunum.
»Petta hefir verið blessað kvöld«, sagði Anna á Bakka við
Mörtu í Miðhúsum, þegar hætt var. Dansinn hefir sjaldan gengið
svona fjörugt«.
»Já. Pað hefir legið óvenjulega vel á mönnum í kvöld«,
svaraði Marta.
»Ætlið þið ekki að koma á sunnudaginn kemur?«
»Jú, ef veður leyfir, En þið?«
»Jú. Pað veit hamingjan«.
Svo fóru menn að sofa, en þeir voru margir, sem ekki varð
svefnsamt, því það var eins og hljóðfæraslátturinn ómaði enn í
eyrum manna. Auk þess sótti einhver ókyrð á tilfinningarnar og