Eimreiðin - 01.09.1910, Side 18

174
III. VORSONGUR.
Vetur þver og vorið er
vaknað eftir blundinn.
Ljósið hlær, en landib grær,
léttur og mildur sunnanblær
gárar sólbjört sundin.
Lindin smá, hún lyftir brá,
ljóðar kát í grjóti.
»Dírrin dí« og »blí blí blí«
blessuð lóan hátt við ský
syngur sólu móti.
Léttir svip á lúnum grip,
leysir vetrar dróma.
Fákar teiga vorsins veig,
viðra sig á sléttum teig
í fylling fjörs og blóma.
Lætur vor sín léttu spor
ljóssins mundir skreyta.
Fer um bæinn ferskum blæ,
fleygir snæ á sólarglæ.
Linast lífsins þreyta.
Löngun hver þá lyftir sér,
lifnar alt úr dái
fyllir sálu fjörsins bál,
fagnaðshljómur skreytir mál.
Vaknar von með strái.
Uti er bjart og ótalmargt
svo yndislegt að skoða.
Ekki fæ ég inni' í bæ
yl og nægju, er hugans fræ
veki af vetrardoða.
Ut ég skunda léttri lund.
Ljúfur berst mér hreimur.
Stilli brag minn létt við lag
lofa fagran vorsins dag.
-— Heiður er herrans geimur.
Hreyfing fer um hjarta mér.
hljómar lofti bifa,
óma og hringast alt um kring,
á því þingi með ég syng:
Inndælt er að lifa!
SIGURÐUR JÓNSSON frá Helluvaði.
Loftsiglingar og fluglist.
Eftir GUÐM. G. BÁRÐARSON.
II. F LUGLIST.
Áður en loftbelgurinn fanst og loftbátar og loftskip komu til
sögunnar, höfðu menn gert margar tilraunir til að fljúga. — Fugl-