Eimreiðin - 01.01.1918, Blaðsíða 6
6
LOCKSLEY HÖLL
[Eimreiðin
Er þjer rjett að árna góðs
sem — úr því kynst þú hafðir mjer,
kaust að Iáta lægri kendir,
lægri sál fá vald á þjer?
Þú munt sökkva dag frá degi
dýpra’ á borð við leirhrauk þann,
fegurð andans sljófgast, slokkna, —
slíku enginn varna kann:
y-
Konu sál af manni mótast,
maður þinn ber hrotta-snið:
eðlisþyngd hans þjösna-sálar
þig mun draga nið’r á við.
Með þig fara mun hann, þegar
mesta nýja-brumið dvín
fyrstu ástar, eitthvað skár
en ofurlíkt og dýrin sín.
Sko, hvað augun eru sljó! —
Nei, ekki’ er þar að saka vín!
Komdu til hans, klappaðu’ honum,
kystu’ hann, — það er skylda þín!
z2.
Máske hefur herrann þreytt sig, —
heilann ofreynt vizku-strit?
Láttu hversdags-hjal þitt sefa’ hann,
— hjal, sem í er lítið vit!
Það mun einmitt honum hæfa:
heimskum fellur þvaðrið bezt. —
2g _ _ Að jeg tók þig ekki’ af lífi
eftir því jeg sje nú mest!
Bæði værum betur farin,
blygðast hvergi þyrftum við,
c? hvort í annars örmum hljóð
ef undir mold við hefðum frið.