Eimreiðin - 01.01.1918, Page 8

8
LOCKSLEY HÖLL
[.Eimreiðin
Huggun? — Djöflum hláturs-efni!
Hilt er satt, er skáldið kvað:
Það er allra sorga sorg
að sakna góðs og muna það!
— Sljófga minnið, svo að sorgin
sú þjer ekki verði’ um megn,
þegar ríkir heldimt húm
og hátt á þaki bylur regn!
Veiðar dreymir hann — sem hunda, —
hljóð þú snýr þjer veggjar til,
þar sem næturlampans ljós
sjer leikur feigt við skugga-spil.
Þá mun hönd þjer birtast, benda’ á
bóndann, sem þjer dormar hjá.
ekkjukoddann konu giftrar,
kvalatárin þjer af brá!
^2
Þú munt heyra: „Aldrei! — aldrei!"
árin liðin hvísla’ að þjer; —
gleymdra söngva óm að eyrum
eins og þunga hringing ber.
Hreld þú munt á harm þinn stara,
hlýtt — sem forðum — auga sjá.
Snú þjer, snú þjer, bylt þjer, bylt þjer,
blund á hvarm að reyna’ að fá!
Nei, þitt eðli sorg mun sefa,
sálu vekja barns þíns raust:
V' Það er hjartahreinna’ en þú
og harm þinn stillir vafalaust.
Hlátri þess jeg þoka fyrir:
þessi keppinautur minn,
</S- sogar mig úr móðurbrjósti,
mildar leyndan söknuð þinn.