Eimreiðin - 01.01.1918, Side 57

Eimreiðin]
GUÐINN GLERAUGNA JÓl
57
Eg haföi annan gluggann opinn til þess að vera hægra um and-
ardráttinn, án þess aö hugsa frekar um þaS, kallaöi eg hátt:
,Stokka og steina', segi eg, ,þaS er lýgimál. Komdu inn,‘ segi eg,
,og eg skal setja gat á haus-hnullunginn á þér.‘
„ÞaS sló þögn á alt. Svo heyrSi eg fótaspark og hann kom
inn meS biblíuna í hendinni eins og þeirra er siSur — lítill ljós-
hæröur og freknóttur piltur meS stráhatt á höföinu. Eg hafSi
gaman af því, aö fyrst þegar hann sá mig, þar sem eg sat i skugg-
anum, meö kopar-höfuSiö og gleraugun, þá varS honum bilt viS.
,Jæja,‘ segi eg, ,er kongurinn á Spáni dauöur?' segi eg, því aö
mér er lítiö um trúboöa.
„Eg komst þegar í hár viS þennan trúboöa. Hann var frekur
en haföi ekkert aS gera í hendurnar á manni eins og mér. Hann
stundi því loks upp, hver eg væri, og eg sagSi honum aö lesa
þaS, sem letraS væri á fótstall minn. En þar var ekkert letraS,
eöa hvaS heföi átt aS vera skrifaö þar? Og nú fór hann aS lesa
aftur, en túlkurinn var auövitaö jafn-hjátrúarfullur og hver hinna,
og þegar hann sá trúboöann svona fast viS guSinn, þá hélt hanu
aS nú hlyti einhver stór refsidómur aS dynja yfir, og datt kylli-
flatur eins og blautur skinnsokkur. Mitt fólk rak upp ógurlegt
fagnaSaróp, og trúboöinn þurfti ekki aS koma oftar þangaö í
þeim erindum né neinn annar af hans líkum.
„En auSvitaS var þetta dæmalaus heimska af mér aS flæma
hann svona frá mér. Ef eg hefSi haft nokkra vitglóru í höfSinu,
þá hefSi eg sagt honum upp alla söguna um gullsandinn og tekiö
hann í Co. Eg er ekki í miklum efa um, aS hann hefSi komiö í
Co. Hvert barniö hefSi átt aö geta séö, aö kafarafötin mín hlutu
aö vera í einhverju sambandi viS „Frumherja“-slysiS. Viku eftir
aS hann fór, kom eg út morgun einn og sá þá björgunarbátinn
„MóSurástina" frá Starr Race, þar sem hún kom í hægSum sín-
um upp eftir síkinu og leitaöi. Nú var þá öll von úti og alt til
ónýtis, alt erfiöiS. Sjóöandi! Eg var hamslaus! Og aS horfa á
þetta alt, þar sem eg var aS kveljast í þessum óþverra búningi!
Fjóra mánuSi!“
OrSfærj sólbrenda mannsins fór nú út um þúfur aftur. „HugsiS