Eimreiðin - 01.01.1918, Qupperneq 90

90
í LÍFI OG DAUÐA
[Eimreiðin
vaða reyk. Hvernig gæti hann farið að halda öðru eins
fram, þar sem engjabletturinn, eftir ótvíræðu samkomu-
lagi, hefði fallið i hans hlut, Jóns? Sigmundur bað hann
í stuttu máli að fara til helvítis með sitt ótvíræða sam-
komulag.
Og þá hófust enn af ný skammir, stefnufarir og mál-
sóknir. Um skeið voru horfur á því, að Jón mundi tapa
málinu. Að vísu eru til lög í landi og réttlæti, en það er
flókið mál alt saman. Jón bjargaði máli sínu með þvi að
leiða vitni — hálfhruman aumingja, sem langalengi hafði
fylgt jörðinni, mann, ekkert fyrirtaksgáfaðan, en gæddan
tveim heyrnartólum sinu hvoru megin á höfðinu, í stuttu
máli, það var vitni. Hann mintist þess að hafa heyrt á
samræðu .... Sigmundi þótti þetta þvílíkt hneyxli, að
hann varð mállaus i svip; — hann heimtaði eið. Vitnið
vann eiðinn og málið var Sigmundi tapað. Hann tók því
með undraverðri ró. En i hjarta sínu sór hann og sárt við
lagði að hefna sín. Jón gæti nú bara beðið við! — Nú
var röðin komin að Sigmundi, að þiggja miðdegisverð
hjá kaupmanninum — og Jóns hlutfall það, að labba ein-
samall heim í gistiherbergið og fyllast leiðinda og gremju
fram úr öllu hófi. Enginn láti sér um munn fara að ekk-
ert réttlæti sé til í heiminum! pegar Sigmundur að álið-
inni nóttu reikaði heimleiðis, eftir götunum, rakst hann
á hágrátandi aumingja, fullan örvæntingar, sem var svo
fátækur í andanum, að hann fékk ekki úr þvi ráðið, hvort
hann ætti heldur að hengja sig eða drekkja sér. Hann
hafði unnið rangan eið, drukkið út verðlaunin, og fyrir
þessar sakir búinn að fá nóg af lifinu. Sigmundur var að
vísu hálfgramur við hann; það var sem sé hans sök að
hann hafði tapað málinu, — eiginlega væri þetta mátu-
legt handa honum! — og nú skyldi hann, Sigmundur,
skera úr málum, — og lét sem hann myndi demba hon-
um í sjóinn. Hinn bar sig aumlega, og kaus heldur heng-
ingu, þegar á átti að herða. En Sigmundur var maður
göfuglyndur og laus við alla lítilmensku — reiðin var
löngu rokin úr honum. Hann veltist um af hlátri svo að