Eimreiðin - 01.07.1918, Side 103

Eimreiðin]
KONUNGURINN UNGI
231
Og þjóSin hló og sagSi: „SjáiS þiö hvar hirSfífl kóngsins
ríSur framhjá," og allir gjörSu gys aö honum.
Þá tók hann í taumana og sagði: „Eg er konungurinn sjálf-
ur.“ Og svo sagði hann þeim draumana þrjá.
Og maður einn kom fram úr þyrpingunni. Hann mælti bit-
ur orS í garS hans og sagSi: „Herra, veist þú ekki, aS þaS
er óhóf auSmannanna, sem elur fátæklingana ? Skraut þitt
gefur oss skildingana, er vér lifum af og brot þín fæSa oss
á brauSi. Ilt er aS vinna vondum herra, en verra er aS vera
vinnulaus. Hyggur þú aS hrafnarnir muni hungur vort seSja?,
Og á hvern hátt hygst þú aS bæta úr misréttinu? Ætlar þú
aS segja viS þann, sem kaupir: ,Þetta verS skaltu gefa fyrir
þaS/ og viS þann, sem selur, ,svona dýrt skaltu selja þaS?‘
ÞaS verSur lítiS úr því. SnúSu þvi aftur til hallar þinnar,
og skrýSstu purpura þínum og dýrindis líni. HvaS varSar
þig um okkur og þaS, hvaS viS verSum aS þola?“
„Eru þá ekki auSmenn og fátæklingar bræSur?“ spurSi
konungurinn ungi.
„Jú,“ svaraSi maSurinn, „og auSugi bróSirinn heitir Kain.“
Konunginum unga vöknaSi um augu og hann hélt áfram
ferS sinni, en fólkiS kurraSi. Sveinninn litli varS óttasleginn
og yfirgaf hann.
Og þegar hann kom aS hliSum dómkirkjunnar otuSu her-
mennirnir bryntröllum sínum móti honum og sögSu: „HvaS
ert þú aS gera hingaö? Enginn má fara inn um þetta hliS
nema konungurinn sjálfur."
Og hann kafroSnaSi af reiSi og sagSi viö þá: „Eg er kon-
ungurinn." Og hann bægSi bryntröllunum til hliöar og gekk
inn.
Og þegar biskupinn aldraði sá hann koma í kotungsklæð-
unum, stóS hann upp úr hásæti sínu undrandi, gekk á móti
honum og sagöi: „Sonur minn, er þetta nokkur skrúði fyrir
konung? Og hvaöa kórónu á eg aS setja á höfuS þér og hvaSa
veldissprota á eg aS fá þér í hönd? Sannarlega átti þetta aS
verða heiöursdagur þinn en ekki auSmýkingar."
„Á þá gleöin aS skrýöast því, sem aflað er af sorginni?"
sagöi konungurinn ungi. Og hann sagði honum drauma sína.