Eimreiðin - 01.07.1918, Síða 115

Eimreiðin]
FRESKó
243
Og a?> hugsa sér þaS, að alt þetta á kona, sem aldrei rennir
minstu hugsun aö neinu af því!“
Charterys greifinna, Milton Ernest til hr. Hollys 1 Rómt
„Renzó þessi er kominn. En hann sýnist ekkert gera annaö
en skima alt í kring um sig og stundum situr hann langa stund
og einblínir á ógurlega stórt grátt spjald og býr svo til ein-
hver stryk á það meö krít. Hann byrjaöi með því aö reka
mig út úr danssalnum og keyrði þaö fram, að hann mætti læsa
hurðinni fyrir öllum og vera einn. Eg er viss um að hann
gerir ekkert annað en reykja og sofa. Eg mundi keyra hann
öfugan burt, ef hann væri ekki svona fallegur. Já, hvað hann
er yndislega fallegur! Hann minnir mig á mynd af Cæsare
Borgia, sem eg hefi séð.“
Herra Hollys, Róm, til Charterys greifinnu:
„Það eru til þrjár myndir af hinum ágæta Borgia, og er
engin ein þeirra annari lik. Hverja þeirra eigið þér við? Mér
finst engin þeirra neitt svipuð Renzó.
Eg sagði yður það strax, að hann yrði að fá að vera í næði.
Enginn maður getur skapað neitt, sem gildi hefir, ef hópur
af flissandi fólki er sí og æ að troða sér í kring um hann.
Hann verður að hugsa alt út í æsar. Þegar einu sinni er búið
að mála freskó-myndir, er ómögulegt að breyta nokkru striki.
Eitt rangt strik verður að vera þar alla tíð — og er það ágætt
tákn þess, hvernig tilveran er. En svona eruð þið fríðu stúlk-
urnar. Þið hugsið ekki um neitt nema ykkur sjálfar!“
Charterys greifinna til herra Hollys:
„Eg átti við Kólumbus en ekki Borgia. Það er mynd af
Kólumbusi í myndasafninu hérna.
Skjólstæðingur yðar er annars nógu kyndugur náungi og
talar ágætlega frönsku. Hann hefir víst verið árum saman
i París að mála og eg held að hann sé verulegur listamaður.
En hann er óheyrilegur slæpingur við vinnuna.
í gær sagði hann okkur alla ævisögu sína. Hann var blá-
fátækur í uppvexti og flæktist berfættur um í Sabínu-hálendinu.
Presturinn í einhverju þorpi þarna hefir alið hann upp.
En mér er alveg óskiljanlegt, hvernig þessi prestur, sem mér
skilst að sé almúgamaður — þó hann sé göfugmenni, eftir
því, sem hann lýsir honum — já, mér er óskiljanlegt, hvernig
hann hefir getað komið inn í hann þessu fádæma sjálfsáliti.
Eg bauð honum að snæða með mér kvöldverð. En hann'
16*