Eimreiðin - 01.09.1921, Blaðsíða 19

EIMIIEIÐIN]
PJÓÐGARÐAR
275
minna, um alt láglendi N.-Ameríku. Þjóðgörðunum er að
þakka að dýr þessi eru ekki alveg útdauð. Rauðskinnarnir,
sem áttu heima á grassléttunum og fjalladölunum, fengu
sömu útreið og önnur börn náttúrunnar. Hvíti þjóðflokk-
urinn velti sér yfir landið eins og alda, og sópaði þeim
frumbyggjum landsins vestur á bóginn, sem hún ekki
muldi niður með heljarafli sínu. Þegar búið var að brjóta
á bak Rauðskinnana, og ekki var að ótlast árásir af þeirra
hálfu, sneru menn sér að náttúrugæðum landsins og herj-
uðu miskunnarlaust á þau. Skógarnir og dýrin stóðu varn-
arlaus og berskjölduð gagnvart hvíta þjóðflokknum; honum
vanst því mikið á, á því sviði. Ný örnefni mynduðust
hvervetna. Forn heiti á landi og landshlutum, sem Rauð-
skinnarnir höfðu gefið, og tengd voru við ýmsa atburði úr
lífi þeirra, hurfu viðast hvar með öllu.
Gamall og greindur Rauðskinni hefir sagl: »þið (o: hvítu
mennirnir) hafið tekið frá okkur veiðidýrin, og alt sem
við áttum. Nú verðum vér að láta oss nægja lélegt fæði
og miklu bragðverra kjöt en af dýrunum, sem vér höfðum
svo mikla ánægju af að elta og drepa, og flytja heim í
tjöldin til konu og barna«.
Fyrst eftir að Ameríkumenn fóru að kanna Iílettafjöllin
til hlítar, viðurkendu þeir tign og fegurð náttúrunnar i
landinu. Það voru mikil viðbrigði fyrir þá, að yfirgefa
víðáttumiklu og tilbreytingarlausu grasslétturnar, og ferð-
ast um hrikaleg fjalllendi; þar bar margt nýstárlegt fyrir
augu. Þar fundu menn alt það, sem náttúran á til af feg-
urð og tign.
Hér á landi höfðu menn lengi vel hálfgerðan ýmugust á
óbygðum og öræfum landsins. þjóðtrúin skapaði þar »for-
ynjur og tröll«, og það var ekki holt að lenda í klónum
á þeim, enda þorðu alþýðumenn ekki, nema með hálfum
huga, að skygnast þangað. En síðar meir komust menn
þó að raun um, að »fagurt er á fjöllunum« og að þar
voru engar óvættir.
Frásögum einstakra manna, sem ferðast höfðu um Klelta-
íjöllin, trúði almenningur ekki fyrst í stað. Menn gátu