Eimreiðin - 01.09.1921, Blaðsíða 31

EIMREIÐINj
FUÚÐGARÐAR
287
en að eins 23 þuml, hátt og 6/io þuml. að þvermáli. Mörg
tré hafa fundist miklu minni að vexti, en margra tuga
ára að aldri, sömu tegundar og þau, sem vaxa niðri í
dölunum, og verða á sama árafjölda eða skemri 60—80
feta há. Mismunandi skilyrði valda mismunandi vexti
skógarins. Hið sama gildir og um mennina. Misjöfn lífs-
skilyrði, sem þeir eiga við að búa, frá náttúrunnar hendi,
skapar tiðum misjafna menningu.
Hver skógarplanta og hvert blóm sem náttúran elur
upp og þroskar, á sina sögu nauðalíka sögu þjóðanna og
einstaklinganna. Með þvi að læra að þekkja og skilja starf
náttúrugróðursins og viltu dýranna, og bera saman við
andleg og líkamleg störf mannanna, stendur maður betur
að vígi að leysa úr ýmsum viðfangsefnum í lífinu.
Dvergskógurinn í þjóðgörðunum hefir sina þýðingu fyrir
jarðveginn og dýralífið, engu siður en stóri bróðir hans í
dölunum. Þar alast upp fegurslu og skemtilegustu dýrin í
náttúrunni — fuglarnir; þar er vagga þeirra. Þeir verpa
þúsundum saman á vorin í skjóli friðhelginnar, inn á
milli dvergtrjánna.
í þjóðgörðunum læra menn meðal annars að rækta
jörðina, — en ekki að ræna hana — þar sjá þeir hvernig
náttúran hagar sér. Það eitt atriði er ærið nóg til þess
að sanna, að þjóðgarðarnir eru í fylsta máta menningar-
stofnun, framar mörgum öðrum. Þá hafa og menn komist
á þá skoðun í þjóðgörðunum, að jurtir og dýr eiga til-
verurétt í náttúrunni og að sky^da er að fara vel með
skynlausar skepnur, þó viltar stíu. Að útrýma einhverri
dýrategund er synd, sem ekki verður afplánuð. Hve vel
sem vér förum með dýrin, sem vér höfum undir höndum,
verður sú tegundin aldrei heimt úr helju, sem búið er að
útrýma.
Ef til eru yfir höfuð nokkrir skólar, sem eru færir um
að innræta mönnum heilbrigða skoðun á jurta- og dýra-
lifinu, þá eru það þjóðgarðarnir, og á því sviði hafa þeir
sína miklu þýðingu.