Eimreiðin - 01.09.1921, Blaðsíða 101

EIMREIÐIN']
IIÆGRI HONDIN
357
af 100 nota hægri hönd. Einstaka nota báðar jafnt, en
það eru þá oftast fábjánar. Nýfædd börn nota báðar
hendur jafnt, en þó er það undrafljótt, að hægri höndin
tekur forystuna, og löngu áður en ræða getur verið uai
uppeldi eða vitandi stefnu. Enskur maður einn gerði til-
raun með dóttur sína, fjögurra til tíu mánaða gamla.
Hann hélt hlut frammi fyrir barninu. Ef hann var mjög
nærri, greip það með báðum höndum. En ef fjarlægðin
var aukin upp í 12—15 þuml., varð barninu hægri höndin
lausari í 74 tilfellum af 80.
Auðvitað hafa menn ungað út fádæmum af getgátum
um orsakir þessarar tilhneigingar inanna. Sumir segja, að
það sé upprunnið frá trúarbrögðum. Menn hafi snúið sér
í austur móti upprennandi sól, og þá hafi hægri hliðin
orðið göfugri við það, að hún var »sólarhliðin« þegar fram
á daginn kom! En hvernig er þá með íbúa suðurhelm-
ings jarðar? Þeir ættu þá að sama skapi að vera örfhentir,
en það er nú síður en svo sé.
Það er alkunnugt, að hægri handleggurinn er venjulega
talsvert þreknari, en sá vinstri. Bæði bein og vöðvar eru
þar þroskaðri, og auk þess er hann að meðaltali 1 sm.
lengri. En þessi munur er ekki meðfæddur, og er því án
efa afleiðing, en ekki orsök þess, að hægri höndin er meira
notuð. Það er ekki heldur alt undir stærðinni komið.
Vinstri ganglimurinn er t. d. yfirleitt lengri en sá hægri,
en það veldur ekki neinum »yfirráðum« vinstri fótar. —
Þá hafa menn bent á það, að hægri hlið mannsins sé
þyngri vegna þess að lifrin ríði þar baggamun. Hægri hliðin
sé því fastari fyrir og stöðugri, og geri hægri höndinni
»hægra« um vik en þeirri vinstri. En vandræðaleg er sú
skýring. Og bæði er nú það, að lifrin, og yfirleitt hægri
hlið líkamans, er með alveg sama hætti hjá þeim, sem er
vinstri höndin tamari, og á hinn bóginn eru til einstaka
menn, sem fæddir eru með þeim ósköpum, að öllu sýnist
»snúið öfugt þó« innan í þeim, svo að hjartað er hægra
megin en lifrin vinstra megin, en er samt hægri höndin
jafn töm fyrir því! Og þá kemur þetta ekki heim við þá