Verðandi - 01.01.1882, Blaðsíða 28

2-
Upp og niður.
Saga eftir
Einar Hjörleifsson.
Hún sat alein frammi í stofu um morguninn og
studdi hönd undir kinn. |>að var ekki fallegt umhorfs í
stofunni á Hóli þennan morgun. Löng og mjó borð höfðu
verið reist fram með báðum hliðum hennar, og svo eitt
með fram þeim stafninum, sem vissi út til hlaðsins. Hjer
og þar um borðin stóðu púnsglös með meiri og minni
leifum í; á milli þeirra lágu aftur brotin glös; liafði það,
sem í þeim var, þegar þau fengu banasárið, flóð út um
öll borðin og mikinn hluta af gólfinu og var enn þá rakt
af vökva, sem vínþefinn lagði af. Sigurbjörg starði fram
fyrir sig, en horfði þó ekki á neinn vissan hlut í stofunni; þar
var heldur ekki neitt, sem vert væri að horfa á, ekkert,
sem ekki vekti óþægilegar endurminningar frá nóttunni.
Móðir hennar hafði verið jörðuð deginum áður, og menn
höfðu verið að drekka erfið eftir hana um nóttina; hafði
verið heldur glatt á hjalla á Hóli þessa nótt, því að vel
var veitt, bæði af mat, brennivíni og púnsi. Hreppstjór-
inn og meðhjálparinn höfðu haldið ákafar tölur um sveita-
mál, niðursetninga, útsvör og tíundarsvik; allir, sem sungið
gátu, höfðu lagt saman og sungið svo hátt, að það heyrð-
ist innan úr bænum og út fyrir túnjaðrana. Yngra fólkið
hafði jafnvel talað um að fara að dansa, en það hafði
þótt óráð, af því að boðsgestirnir voru svo margir, að ekki
veitti af húsakynnunum, þó að þeir ljetu ekki meira fara
fyrir sjer, en vanalegt er. Sigurbjörg hafði verið orðin