Verðandi - 01.01.1882, Blaðsíða 75
ALEX. K.JELLAND: SAHVIZKAN GÓÐA.
75
Konan játti því — að það væri maðurinn sinn. Kvað
hún hann ekki hafa getað gengið til vinnu þann dag
sökum óþolandi tannverks.
Frú Warden hafði sjálf kennt á tannverk og vissi,
hve sár hann getur verið; aumkaði hún því mannskepn-
una af einlægu hjarta.
Maðurinn tautaði eitthvað fyrir munni sjer og lagð-
ist svo út af aftur.
Frú Warden leit þangað, sem hann lá og kom í því
auga á kvennmann, sem hún hafði ekki tekið eftir áður;
það var kornung stúlka og sat hinumegin við ofninn.
Hún horfði um stund á skrautklæddu konuna, en leit
þegar undan, er augu þeirra mættust og laut fram og
sneri næstum baki við henni.
Frú Warden hjelt, að stúlkan liefði einhverja sauma
í kjöltu sinni, sem hún vildi ekki láta á bera, ef til vill
einhverja garma, sem hún væri að bæta.
“Hversvegna liggur stóri strákurinn á gólfinu»?, sagði
frúin.
«Hann er máttlaus», svaraði móðirinn og sagði frúnni
langa eymdarsögu um það, hvernig drengurin hennar hefði
orðið máttlaus í mjöðmunum eftir taugaveiki.
"þ>jer verðið að kaupa handa honum—» frúin ætlaði
að segja «akstól», en þá kom henni til liugar, að það
væri bezt, að hún keypti liann sjálf; það er stundum ekki
gott, að fátæklingar haíi yfir miklu fje að ráða, en ein-
hverju vildi hún þó víkja að konunni nú þegar, því að
hjer sá hún, að fólk var hjálparþurfa, hjer var í sannleika
eymd og örbirgð.
Hún fór því ofan í vasa sinn og ætlaði að taka upp
budduna sína, en — hún var liorfin; það var leiðinlegt;
hún hlaut þá að vera í vagninum.
Hún ætlaði að fara að segja konunni frá slysni sinni,
að buddan hefði orðið eftir í vagninum, en rjett í því var
hurðinni lokið upp, og maður nokkur allvel búinn kom