Verðandi - 01.01.1882, Blaðsíða 84

84
Kærleiksheimilið.
Eftir
Gest Pálsson.
1 að yar mesta rausnarkona hún fmríður á Borg,
mesti skörungurinn í hjeraðinu. Hún hafði verið þrígipt
og lifað menn sína alla og verið jafnt húsbóndi sem hús-
freyja fyrir þá alla. Nú var hún komin yfir fimmtugtr
en var þó ern og fjörug enn; hún var lág vexti, föl í
andliti, en þó þykkleit og hafði verið lagleg kona á yngri
árum, en var nú orðin töluvert feitlagin með aldrinum.
þ>uríður var kona vel fjáð, bæði að fasteign og ganganda,
íje. Auk jarðarinnar Borgar, sem var stærsta og bezta
jörð þar um sveitir, átti hún aðrar minni jarðir. Mest
ije sitt hafði hún grætt eftir dauða manna sinna og sýnir
það röskleik hennar og búshyggju. fað skein líka rausn-
in og stórmennskan út úr henhi; þegar hún gekk um
hlaðið á Borg og skipaði fyrir um vinnu og heimilis-
hagi og hóf röddina svo, að glöggt heyrðist út fyrir
túngarð, þá var svipur á henni. Ráðsmann hafði hún
er Kristján hjet, og gárungarnir kölluðu Kristján fjórða;
ekki er gott að vita hvernig á því stóð; að þeim hafi
sýnzt hann líkjast konunginum með því nafni, er ólíklegt,
og næst mjer er að halda, að þeir kunni að hafa sett hann
í eitthvert samband við þrjá menn þmríðar. Kristján var hús-
móður sinni þarfur maður, því að hann var eljumaður hinn
mesti, fáorður og hlýðinn henni og dugnaðarmaður til allra.
verka, þótt hann, er saga þessi gerist, sje kominn yfir