Verðandi - 01.01.1882, Blaðsíða 93

KÆRLEIKSHEIMILIÐ.
93
J>egar puríður sagði þessi síðustu orð, viknaði hún við
og þagnaði.
í sama bili var komið hægt við snerilinn á hurð-
inni, og þegar aðkomandi fann að læst var, barði hann
ofur hægt á dyr.
Jón lauk upp.
Kristján ráðsmaður stóð þar fyrir utan. Honum varð
hálfhverft við að mæta Jóni.
«Kondu inn Kristján minn», sagði húsfreyja, «þú
ætlar líklega að tala við mig um heyvinnuna á morgun».
«Já — það var einmitt það — jeg ætlaði að spyrja
yður, húsmóðir mín góð, hvað yður sýndist um vinnu á
morgun».
«Farðu nú að hátta Nonui minn og hugsaðu vel um
það, sem jeg hef sagt þjer», sagði puríður.
Jón fór út og hurðinni var læst á eftir honum.
Húsfreyja og ráðsmaðurinn þurftu að hafa gott næði
til þess að tala um bústjórnina og heyvinnuna.
III.
Jón gat ekkert um við Önnu, að móðir hans væri
búin að frjetta allt um samdrátt þeirra, nje minntist einu
orði á samtal þeirra mæðginanna. J>að var ekki trútt um,
að honum gremdist svona hálft um hálft við sjálfan sig
af því, hvað hann liafði verið fijótur til að afneita Önnu
við móður sína, og nokkura stund á eftir var hann dálítið
undirleitur og orðfár, þegar þau Anna voru tvö ein saman.
Anna tók eftir því og fór að verða hálfhrædd um, að Jón
væri strax farinn að iðrast eftir allt saman. J>að atvik-
aðist líka einhvern veginn svo, að þau fengu sjaldnar og
sjaldnar færi á að vera tvö í verki, og heim af engjunum
fylgdust þau allt af með fólkinn síðan «kveldið góða».