Verðandi - 01.01.1882, Blaðsíða 133

NORÐUR FJÖLL.
133
Sko faxið flaksast til.
Grundin undir syngur söngva
sljett, við Ljettis hófaspil.
En læg nú sprettinn Ljettir,
líttu á!
við eigum brekku ettir,
hún er há.
Nú ægjum við fyrst ögn,
áður söng og hófahljóði
förum rjúfa fjalla þögn.
IV.
Á n i ng.
Á grund undir holtbarði háu
af hestunum sprettuin vjer þá;
jeg klappa klárnum á hálsinn
og klóra’ honum eyranu lijá.
Sko, knálega karlinn sjer veltir
og kraftbyggðan hristir ‘ann skrokk,
og vindurinn faxinu feykir
og fallegum ennislokk.
Vjer hreiðrum oss upp undir holti
og hundurinn fylgir oss trúr.
Úr töskunum tökum vjer nestið
og tappana ílöskunum úr.
Vjer tölum um veginn og veðrið
og \dðburði leiðinni á,
um greiðann á gistingarstaðnum
og gæðin stúlkunum hjá.