Umferð - 01.07.1958, Blaðsíða 7

UMFERÐ
7
RADAR
MÆLIR
ö/» ithrttfatnit
Islenzka lögreglan gerir það, sem
hún getur til að ná í hnakkadrambið á
„hraðafíflum" og öðrum ökuníðingum
í umferðinni. Margir aka hér svo
hratt, jafnvel í mjög mikilli umferð,
að stór hætta stafar af. Er þess ekki
langt að minnast að lögregluþjónn hér
í Reykjavik stórslasaðist við það
skyldustarf sitt að elta uppi einn slik-
an náunga. Þessir „ökumenn" og aðr-
ir slíkir eru miklir hættugripir, sem
ekki veitir af að taka vel í lurginn á.
Það er líka vafalaust reynt, sem hægt
er, og lögreglan íslenzka er oft úti á
vegunum til þess t. d. að mæla öku-
hraðan. Ekki dregur „Umferð“ í efa, að
það sé samvizkusamlega gert, og eins
og efni standa til. Hinsvegar þurfa
sönnunargögnin á hendur ökuníðing-
unum helzt að vera svo að ekki þýði í
móti að mæla.
og hefur honum tekizt að sýna það
í starfi sínu fyrir B.F.Ö., eins og á
öðrum sviðum, að um hann munar er
hann tekur í ár.
, Vilhjálmur Halldórsson
framkvstj,. Brekku i Gerðahreppi
er fæddur 5. júli 1913 að Vörum í sama
hreppi. Foreldrar hans hafa alltaf ver-
ið ákveðið bindindisfólk og hefur Vil-
hjálmur ekki brugðist þeim á því sviði
fremur en öðrum.
Vilhjálmur hefur verið formaður
Gerðadeildar frá stofnun hennar og
hefur reynzt hinn ötulasti í starfi
sinu fyrir Bindindisfélag ökumanna,
enda hefur deild hans vaxið mjög ört
og er nú næst stærsta deild B.F.Ö.
Bindindisfélag ökumanna vonar að
það fái lengi að njóta starfskrafta þess-
ara ágætu deildaformanna sinna.
1 Englandi, Bandarikjunum og Svi-
þjóð hafa menn upp á siðkastið notað
radar í baráttunni við þetta fólk. Blað-
ið „New York Herald Tribune" skýrir
svo frá að þessar radarmælingar hafi
af dómstólunum, í hverju einasta til-
felli, verið teknar sem algjörlega fell-
andi sönnun.
Radartæki það, sem mynd sú er af,
er fylgir hér með, er nú mikið notað
af sænsku lögreglunni í baráttunni við
umferðarfanta og telur lögreglan þar
tæki þessi nú ómissandi gripi í eigu
sinni, svo vel hafa þau gefizt. Það varð
það sama uppi á teningnum þar og í
Ameríku t. d. Syndaselirnir sáu strax
að það þýddi ekki að bera af sér brot
sitt og að engin „vitni“ dygðu þeim
til sýknunar.
Sjálft tækið sýnist ekki svo marg-
brotið. Það er hægt að geyma það í
lögreglubílnum og láta það þaðan
mæla ökuhraða bíla, sem fara fram
hjá. Svo er auðvitað ekki síður hægt
að láta það mæla utan bíls. Um leið og
bíll þýtur fram hjá skráir armur, eða
vísir, hraðann á töflu. Við tækið er
hægt, ef vill, að tengja ljósmyndavél,
sem myndar bílinn, númer hans, um
leið.
Vanalegast hagar lögreglan þessu
þannig, að hún leggur bíl sínum, með
tækinu í, einhvers staðar þar sem lít-
ið ber á. Nokkur hundruð metra í
burtu er svo lögregluvörður, sem fær
jafnóðum skipun um að stanza þá,
sem hafa brotið hraðareglurnar. Boð-
um til þeirra er komið með „walkie-
talkie“ tækjum. Þessar athuganir yrði,
utan þéttbýlis, sennilegast fyrst og
fremst að gera við blindhæðir og vond-
ar beygjur, eða m. ö. o., þar sem ör-
yggis vegna eru nauðsynlegt að draga
úr hraðanum.
Island er nú eiginlega ekki neitt
„autostrada“-land -— þvert á móti. 1
þéttbýli, og mjög víða utan þess,
þarf hver góður ökumaður að sýna
fyllstu varúð. En það er líka nauðsyn-
legt að hafa hendur í hári þeirra til-
tölulega fáu, sem gera það ekki.
Tæki þessi eru vitanlega nokkuð
dýr, kosta í Svíþjóð t. d. 9—10 þús. kr.
En þau myndu þó aldrei kosta hér
meira en til dæmis ódýr bíll. —
Þau hafa ekki borizt hingað ennþá, en
lögreglustjóra Reykjavíkur til verð-
ugs hróss skal þess getið, að hann hef-
ur vel opin augu fyrir möguleikum og
gagnsemi þessara tækja.