Umferð - 01.02.1959, Blaðsíða 7

UMFERÐ
7
og viðvörunarmerki eru vitanlega
miklum mun ódýrari, og ekki skortir
á að þau sjáist, þeim sem sjá vilja.
Og sennilega gera þau alltaf meira og
minna gagn. En UMFERÐ er ekki frá
því, að rétt sé það, sem bæjarfógetinn
telur vera, að sumir ökumenn taki
þau ekki nógu alvarlega — því miður.
Að endingu birtist hér uppdráttur
af blindhæð, líkt og hugmynd Lýðs
er að ganga frá þeim framvegis á
starfssvæði sínu, þó eru steinarnir
hafðir fjórir á myndinni, sem eru eig-
inlega mistök, en of seint var að breyta
því. — Á. S.
tflatcfir
yeta
ekií if íl,
en hve margir kunna að aka?
Frásögn Morgunblaðsins 11. des. 1958.
„Miklar umferðartruflanir urðu á inn-
anverðum Laugavegi í gærkvöldi um kl.
10, en orsökin var harður bílaárekstur.
Þríl bílar skemmdust, þar af tveir mik-
ið. Einn maður meiddist.
FRIÐBJDRN
STEINSSDN
GÚÐTEMPLARAREGLAN Á ÍSLANDI
75

Góðtemplarareglan á Is-
landi átti 75 ára afmæli
hinn 10. janúar s.l.
Fyrsta góðtemplarastúk-
an á Islandi var stofnuð á
Akureyri hinn 10. janúar
1884. Það var stúkan Isa-
fold nr. 1, sem enn starfar
af fullu fjöri. Það var
norskur skósmiður, Ole
Lied að nafni, sem var
frumkvöðull að þessari
stúkustofnun. En af ís-
lendingum var það Friö-
björn Steinsson, bóksali á
Akureyri, sem mest og
bezt vann að þessu máli og
forganga og foryzta færð-
ist þegar í öndverðu á hans
herðar. Friðbjörn var áð-
ur kunnur fyrir störf sín
að bindindismálum í Norð-
urlandi og nú varð það
hans hlutskipti að gróður-
setja Góðtemplararegluna
í íslenzkri mold. Af öðrum
nafnkunnum stofnendum
þessarar stúku má nefna
Ásgeir Sigurðsson, síðar
ræðismann í Reykjavík, þá
ungan að árum, en mála-
kunnátta hans og sambönd
við útlönd, samfara áhuga
hans fyrir þessu máli, urðu
hinni ungu reglu mikill
styrkur á byrjunarskeiði
hennar.
Nú eru starfandi hér á
landi um 50 undirstúkur,
60 barnastúkur og 8 ung-
mennastúkur og mun sam-
anlögð félagatala þeirra
vera rösklega 10 þúsund.
Góðtemplarareglan á Is-
landi hefur frá öndverðu
verið einn merkasti menn-
ingar- og siðbótarfélags-
skapur þessa lands og er
það kunnara en frá þurfi
að segja.
Umferð árnar Góð-
templarareglunni á Islandi
allra heilla á þessum
merku tímamótum og ósk-
ar henni vaxtar og við-
gangs á komandi árum.
Jafnframt minnumst vér
þess með þakklæti, að úr
röðum templara hefur
BFÖ fengið marga af sín-
um beztu félögum. Og þess
óskar Umferð af heilum
hug, að jafnan megi ríkja
heilladrjúgt samstarf milli
Góðtemplarareglunnar og
BFÖ. Þá mun fram þoka
sameiginlegum málstað
þessarra tveggja systurfé-
iaga.
Stórstúka Islands minnt-
ist þessa afmælis með ýms-
urn hætti, eins og kunnugt
er af blöðum og útvarpi,
m. a. með því að gefa út
fallegt og myndarlegt af-
mælisrit.
Núverandi stórtemplar
er Benedikt S. Bjarklind,
varaformaður BFÖ og
formaður BFÖ, Sigurgeir
Albertsson, er gamall og
þrautvígður templar. Og
marga fleiri mætti nefna,
er vinna báðum þessum fé-
lagssamtökum af heilum
hug. Það eru þvi sterk
bönd, sem knýta þau sam-
an. Umferð óskar þess, að
Þau bönd megi styrkjast á
komandi árum, til blessun-
ar fyrir báða aðila.
Þetta gerðist á móts við húsið Lauga-
veg 139. Fólksbilnum R ... var ekið með
miklum hraða niður Laugaveginn, að
sögn sjónarvotta. Ökumaður bilsins, pilt-
ur um tvítugt, hafði ætlað að fara fram
úr öðrum bíl, en einhverra orsaka vegna
hemlaði hann skyndilega með þeim af-
leiðingum, að R ... rann til á rennvotri,
sleipri götunni, og fékk hinn ungi öku-
maður ekkert við bílinn ráðið. Rann
hann á leigubílinn R-7993. Eigandi þessa
bíls var á leið út að bíl sínum og horfði
á hinn harða árekstur, en eftir hann
var bíllinn hans illa útleikinn. R . . nam
ekki staðar við þetta, heldur snerist á
götunni og rann á gangstéttargrindur,
sem þarna eru, lagði þær niður á nokkru
svæði og síðan á annan bíl, er stóð mann-
laus, R-2695, og skemmdi hann einnig.
Ungi pilturinn, sem bílnum ók, hafði
við áreksturinn dottið úr bílnum og tóku
sjúkraliðsmenn hann upp af götunni og
fluttu hann í slysavarðstofuna. Meiðsli
hans voru ekki svo alvarleg, að hann
þyrfti spitalavistar við, og var hann
fluttur heim til sín.“
Skýringar þessa frækna ökumanns
munu hafa verið sem næst þessar: Ég
var aö flýta mér.
Já, ég var að flýta mér ■—■ en skyldi
piltstauianum nú hafa legið svo mjög á?
Og hafi honum raunverulega legið mjög
á, skyldi þá ekki hafa skort á, að hann
gerði sér glögga grein fyrir því, hve
mikið hann mátti flýta sér á hálum
vegi í skammdegismyrkri. Skyldi hann
hafa gert sér grein fyrir þvi, hver ábyrgð
hvílir á ökumanninum við stýrið, og því,
hver hættugripur bíll er, sé hann ekki
beyttur réttum tökum? Skyldi pilturinn
hafa kunnað að hemla? Ég er ekkert að
ásaka aumingja piltinn, þó ég gangi út
frá þvi sem gefnu, að hann hafi talið
sig slýngan ökumann fyrir slys þetta.
Það telja vist flestir sjálfa sig, ekki sízt
unglingarnir. En máske er pilturinn
kominn á aðra skoðun nú, og er það gott
fyrir hann. Þá endar hann kannske með
því að verða góður ökumaður.
Ég sagði að flestir teldu sjálfa sig
góða ökumenn. Já, auðvitað ekur þú
vel, en hinir eru klaufar og aka eins og
svín. En það er bara einkennilegt að
þeir skuli aldrei fást til að viðurkenna
það. Ómúsikalskt fólk játar gjarnan, að
það hafi ekki baun vit á músík. Ósynt-
ir skammast sín ekkert fyrir að viður-
kenna að þeir séu það. Það er jafnvel
ekki óalgengt að heyra fullorðna menn
kannast við — nei, telja það stundum
sér til ágætis, að þeir hafi ekki vit á