Umferð - 01.11.1959, Blaðsíða 10

HLIÐARSYNIN
Lærðu að sjá það sem framundan er og nota augun rétt
Árekstur verður milli bíla, eða gang-
andi maður er slasaður. Þetta skeður
máske um hábjartan dag, eða í góðu
skyggni. Sá, sem var í órétti afsakar sig
máske með því, að hann haji alls ekki
séð bílinn eða manninn. Slíkar afsakanir
hafa heyrzt undir svona aðstæðum og
jafnvel eftir slys þar sem ekkert skyggði
á. Já, það er meira að segja eins og sér-
staklega sé slysahætt sums staðar þar sem
ekkert skyggir á. Framangreindar afsak-
anir geta auðvitað, og eru vafalaust
stundum búnar til úr vandræðum, til þess
að reyna að afsaka og skýra óafsakanlegt
misferli, en stundum eru þær ekki búnar
til. Okumaðurinn sá raunverulega ekki
það sem fyrir framan hann var, sem
hann þó var skyldugur til að sjá. Og
hvers vegna? Ekki vegna sjónbilunar,
heldur vegna þess að hann kunni ekki,
eða skeytti ekki um að beyta augunum
rétt.
Sitjir þú við hliðina á góðum öku-
manni, er hann ekur og gefur augum
hans gætur, sérðu það, sem þú getur
lært mikið af. Hvað sérðu?
Þú sérð að augu hans eru á sífelldri
hreyfingu. Hann horfir á bílinn fyrir
framan sig, næsta augnablik sérðu að
hann lítur langt fram eftir vegi, svo langt
sem sést. Margir, sem ekki kunna að nota
augun rétt, stara eins og dáleiddir á veg-
inn rétt fyrir framan bílinn og eru blind-
ir fyrir öllu öðru.
Þú sérð líka að hann rennir augunum
til beggja hliða, á vegbrúnir og nágrenni
nærri bílnum og lengra fram. Þetta er
hin geysilega áríðandi hliðarsýn, sem
allir þurfa að venja sig á. Þú sérð að
ökumaðurinn tekur eftir börnunum og
fólkinu á gangstéttinni eða vegarbrún-
inni og utan vegar og að hann gerir sér
grein fyrir því, hvað getur skyndilega
komið fyrir blint horn, út úr portum eða
hliðum.
Þú sérð að ökumaðurinn lítur fyrst til
vinstri svo til hægri við vegamót, en ekki
aðeins til vinstri. Það er auðséð að þessi
ökumaður gerir sér grein fyrir því, hvað
harður árekstur getur þýtt.
Þú sérð að hann lítur mjög oft í speg-
ilinn sé hann í mikilli umferð. Aki hann
hægt, lítur hann enn tíðar í spegilinn,
því að það er nauðsynlegt. Þú sérð líka
að hann lítur í spegilinn áður en hann
gefur stefnuljós eða merki.
Þú sérð líka að hann reiknar með því
að aðrir ökumenn hafi máske ekki tekið
eftir honum og gefur þeim tíma til þess.
Og auðséð er að hann reiknar með því
sama þar sem um gangandi fólk er að
ræða.
Og svo sérðu að hann notar stefnuljós-
in stöðugt er við á og rétt. Enda veit
hann að betra er að nota stefnuljós ó-
þarflega oft heldur en of sjaldan.
Þú sérð, að þessi ökumaður er aðgæt-
inn, góður og öruggur. Það stafar tæp-
lega mikil hætta af honum.
En er þú svo að lokum hugleiðir, hve
þessar afsakanir eru algengar, að menn
hafi ekki séð það sem fram undan var.
hefur þér þá aldrei dottið í hug, að sumir
ökukennarar legðu máske ekki nógu
mikla áherzlu á það við nemendur sína,
hve áríðandi það er að nota augun rétt.
En vitanlega geta ökumenn stundum
lent í þeim aðstæðum að bókstaflega sjá
ekki, svo sem í rigningu og myrkri eða í
blindandi sól, en þá eiga þeir helzt að
hugsa meira um hemilinn en hensínið.
Á. S.
skýrði frá ýmsum málum og gangi þeirra, svo
og flutti stutt erindi. Þar eru ástæður ekki eins
góðar til góðaksturs eins og á Akureyri, og
munar miklu. Þó er hægt að halda allgóða
keppni innanbæjar, en erfitt um stóran akst-
ur. Formaðurinn, Þorvaldur Árnason, og Njáll
Bjarnason, kenari o. fl. verða þó varla í vand-
ræðum með að koma akstri á laggirnar, enda
miklir áhugamenn um umferðar- og bindindis-
mál. Húsavík er minn uppáhaldsstaður, það er
eitthvað hlýtt og vinalegt við þann bæ, og þar
á ég suma mína beztu vini og starfsfélaga.
Móttökurnar á Sauðárkróki, hjá Magnúsi H.
Sigurjónssyni og fjölskyldu hans, voru svo hlýj-
ar og notalegar, að ég bý lengi að. Þar fór ég
um á suðurleiðinni. Magnús er ágætur félagi,
mjög fær ökumaður og vel að sér í umferðar-
lögum o. fl. enda hefur hann að nokkru lög-
reglustarf með höndum.
Á Sauðárkróki er erfitt um góðakstur, varla
um annað að ræða, svo að vel fari úr hendi en
leikniprufur o. s. frv. Þó má mikið gera með
góðum vilja og veit ég, að Magnús hefur fylli-
lega ætlað sér að koma einhverri keppni á inn-
an tíðar. Stuttur stjórnarfundur var haldinn,
sem þó voru aðeins tveir stjórnarnefndarmanna
mættir á, síra Björn Björnsson Hólum (mið-
stjórnarmaður) og Magnús. Skýrði ég þar
nokkuð ýmis mál.
Ællunin hafði verið að heimsækja og Borg-
arnesdeildina á suðurleiðinni, en af ýmsum
ástæðum gat ekki orðið af því að þessu sinni.
Skilyrði til útbreiðslu félags okkar um Norð-
urland hljóta að vera mikil, sé vel að unnið.
Verður lögð áherzla á það við deildirnar, að
þær vinni framvegis vel að þeim málum. Er þó
eftir að skipuleggja það starf nánar.
Veðrið var yndislegt fyrir norðan allan tím-
ann. Dvöl í Vaglaskógi og í Mývatnssveit, hjá
góðum vinum, í 23 stiga hita, voru viðbrigði frá
sólarleysinu og látlausri súldinni hér syðra.
Eg þakka ágætur móttökur, og hlakka til að
koma næst.
Á. S.
10
UMFEUÐ