Alþýðublaðið - 09.06.1964, Blaðsíða 5

I
Minn-ingsrorS:
3>EIR, sem teljast fullfærir til að ari á yngri árum, þar til hann af
byggja og standa fyrir bygging-
um nú til dags, þurfa svo sem
kunnugt er að hafa til þess svo-
kölluð „réttindi" og alllanga skóla
völdum taugaveiki missti röddina.
En Davíð miklaðist ekki yfir getu
sinni né störfum og stuðlaði frek-
ar að því, að lítið væri úr gert, en
göngu að baki, og enginn telst ekki mikið. Ef hann hefði verið
„smiður" nema hafa um það rétt- | spurður hvort satt væri, að hann
indabréf í höndum. Áður en þessi; hefði fyrstur manna lagt járn í
skipan komst á málin voru þó til i steinsteypu hér, hefði hann sagt:
smiður á íslandi. Það voru menn ! Ja, þetta var nú að byrja, og það
sem voru fæddir smiðir, féllu sjálf j var® einbver að vera fyrstur. Og
krafa inn í starfið, voru sem sagt | bvort rétt væri, að hann hefði
„smiðir af Guðs náð', Hefðu slíkir : öll hús við Geirstún, hefði
menn eflaust fallið í flokk lista- svarið orðið- Ja emhver hús byggði
manna, ef lifað hefðu og starfað e® Oldu- Báiu- og Ránagötu
á okkar tímum, tíma skyldunáms og Framnesveg. Hlédrægni var
og menntunar. Af mannúðarástæð 1,ans eiginleiki, en skrum fjarri
um fengu þessir menn þó að starfa
áfram, efíir að hin nýja skipan
komst á og voru slík réttindi nefnd
„skófluréttindi", en ekki var þó
ávallt talið, að hinir eldri stæðu
hinum nýskólagengnu langt að
baki. Skóli reynslu og starfs hafði
þar sitt að segja og oft auk þess
meðfædd smiðshneigð og listgáfa.
I dag er til grafar borinn einn
af þessum mönnum, -er í vöggu-
gjöf hlaut þær gáfur, er síðar
hefðu getað leitt til þess, að um
sérstakan afreksmann hefði orðið
að ræða á sínu sviði, ef mennt-
unar og skólagöngu hefði notið.
Davíð Jónsson, múrari, er lengst
af bió í litlu'timburhúsi við Grett-
isgötu 33B, en hann lézt 2. þ. m.
að EIli- og hjúkrunarheimilinu
Grund.
Af ólærðum mönnum að vera,
mun hann vera sá maður, sem
staðið hefur fyrir byggingu flestra
steinhúsa hér í bæ. Þau munu vera
fá, steinhúsin við Geirstún, sem
hann sá ekki um byggingu á. Og
fyrstur manna mun hann hafa lagt
járn .í steinsteypu við byggingu
húsa hér. Margir af okkar fyrstu
húsaméisturum áttu með honum
gott samstarf um byggingu stærri
og smærri húsa og flest er að
byggingu þeirra laut virtist leika
í höndum hans. Það kom og síðar
í ljós, þegar Davíð, vegna elli og
lasleika, lagði niður húsbygginga-
störf, hve listhneigður hann var,
þvi þá lagði hann stund á að smíða
smærri hluti, svo sem húsdýr og
fiska, sem voru yndi fyrir augað.
Tókst honum að gera þessi verk
1 sín svo úr garði, að um eftirsótta
skapi.
Davíð var kunnur baráttu al-
þýðunnar fyrir daglegu brauði, svo
sem ljóst má vera af æviferli hans
sjálfs, og var einlægur stuðnings-
Davíð Jónsson
maður þess, að komið yrði sem
fyrst á slíkum réttarbótum L ís-
lenzku þjóðljfi, að réttur yrði hlut- lákshöfn, auk búskaparins
Davíð var fæddur að Hellum í
Landsveit 30. október 1880. For-
eldrar hans voru hjónin Jón Jóns-
son, smiður og Vilborg Guðlaugs-
dóttur frá Hellum. Var Davíð 12.
maður frá Torfa í Klofa og kom-
inn af Reynifellsæit ,sem nú er
kölluð Galtafellsætt.
Davíð var því fæddur undir
Heklu. Þegar móðuramma hans
var telpa í Næfurholti fór hraunið
á túnið. Þá var flutt að Þuríðar-
hálsi og Næfurholtsnafnið tekið
með. Árið 1880 var „Gaddavetur-
inn mikli“ og 1882 kom „FelUs-
vorið“. Þá misstu foreldrar Davíðs
allt og réttu seint við eftir það.
Tók þá við hálfgerður flækinaur.
Lengst var verið í Efra-Langholti
þá Torfastöðum, þar til allt fór á
kaf í sand, þá að Hlemmiskeið og
stóð búskanur þar til ársins 1014.
Var Davíð fjallakóngur Skeiða-
manna í 13 ár og auk organista-
starfans lék hann á orgel þar við
ýmis tækifæri. Bar hann þa orgel-
ið á bakinu milli þeirra staða, sem
spila þurfti hverju sinni, en þeg-
ar hann var um tvítugt ke.vpti
hann orgel á 48 krónur af Haga-
kirkju. Davíð sagðist svo síðar frá,
að fólk hefði þá verið hungrað í
tónlist, enda hafi það ekki verið
matað á henni, eins og Síðar varð.
Davíð var giftur hið fyrra sinni
Mörtu Gestsdóttur frá Húsatóft-
um og eignuðust þau 7 börn. Fjög-
ur þeirra dóu ung. Eftir lifa frá
því hjónabandi Guðlaugur og Mar
teinn, múrarar, búsettir hér í bæ.
Konu sína missti hann við fæð-
ingu sjöunda barnsins, þá frá 4
ungum börnum. Davíð fór snemma
að leita ^ér allrar algengrar
vinnu, réri frá Stokkseyri og Þor
en
Aðalfundur
Notmna fáiagslns í Heykjavík
verður haldinn miðvikudaginn 10. júní 1964 í Þjóðleikliús-
kjallaranum.
Fundurinn hefst kl. 21. — Venjuleg aðalfundarstörf.
Stjórnin.
Stórstúkuþing
Þing Stórstúku íslands af I.O.G.T. verður sett
í Oddeyrarskóla á Akureyri, iaugardaginn,
13. júní n.k. kl. 10 árd.
Stórtemplar.
Skrifstofuhúsnæði
Ca. 170 ferm. í miðbænum er til leigu. Leigist í einu.
lagi eða einstökum herbergjum.
Nánari upplýsingar gefur:
Sigurgeir Sigurjónsson, hæstaréttarlögmaður
Óðinsgötu 4. — Sími 1-10-43.
ur lítilmagnans og unnt yrði að
lifa mannsæmandi lífi fyrir al-
þýðustéttir .landsins.
fluttist alfarinn til Reykjav-íkur ár
ið 1919 .Giftist þá hið síðara sinni
efUrlifandi konu sinni, Maríu
Magnúsdóttur, frá Litla-Landi í
Ölfusi, Magnússonar frá Hrauni
í Ölfusi, Beinteinssonar í Þorláks
höfn. Varð hann siðari maður
hennar. Þau eignuðust eina dótt-
ur barna, Aldísi Magneu, sem gift
er Jóhannesi Leifssyni, gullsmið,
Álfheimum 13, en þar var einnig
heimili Ðavíðs og Maríu síðustu
árin.
Davíð andaðist sem fyrr segir 2.
þ. m. og verður jarðsunginn frá
Fríkirkjunni í Reykjavík kl. 2 e.
h. í dag. Blessuð sé minning hans.
Jón Brynjólfsson.
áugiýsið í álþýðublaðinuk
áuglýsingasíminn t490&
llARTMANlj
AÐ mínum dóml er það eitt
bezta veganesi að éiga einhverja
köllun og að hafa möguleika, þrek
og áræði til að fylgja þeirri köll-
verzlunarvöru reyndist að ræða, 111 n °s hað er hluti bfsham-
þó að til þess væri ekki ætlazt í : ingiunnar- slíkt er fáum sefið,
fyrstu. Sýnir þetta vel, um hve flest okkar hefðu getað °rðið hvað
mikinn hagleiksmann var hér að
ræða. En Davíð var af „gamla
skólanum” í fleiri en einum slciln-
ingi. Hann varð aldrei fjáður mað-
ur þrátt fyrir elju sína, dugnað
og sérgófur. Hann lét sér nægja
sem er, þ. e. góðir og gegnir þegn-
ar þjóðfélagsins og unnið þjóð-
inni á þann hátt; en þeir eru sára-
fáir, sem eiga köllun til starfs í
riki listanna og ennþá færri, sem
verða þar góðir og gegnir þegnar.
Einn þessara fáu útvöldu átti
litla timburhúsið yið Grettisgötu 60 ára afmæli ; gær _ Gunnlaug.
og gerði ekki kröfur til lífsins
ur Scheving listmálari.
gæða. Lót sér þó aldrei störf úr Fundum okkar Gunnlaugs
hendi falla meðan um nokkurn Schevings bar fyrst saman fyrir
mátt var að ræða. Listhneigð hans röskum tveimur áratugum.
kom og fram á öðrum sviðum. pá höfðu þeir Gunnlaugur og
Han var mikill unnandi tónlistar, Þorvaldur Skúlason haldið saman
spilaði sjálfur á orgel án lærdóms sýningu, sem var mér og mörgum
og var organisti í Ólafsvallakirkju öðrum hrein opinberun. Mynd-
í tíð sr. Brynjólfs á Ólafsvöllum.
Var einnig annálaður bassasöngv-
irnar frá sýningunni leituðu á
mig og ómótstæðileg löngun til
þess að eignast mynd eftir Gunn-
laug, rak mig upp í Þingholts-
stræti.28, en þar átti hann heima
Gunnlaugur Scheving
og þar var hans vinnustofa. A
hurðina var fest pappírsspjald
sem á var skrifað með blýanti:
Gunnlaugur Ó. Scheving.
Dyrnar voru opnaðar varfærn-
islega, eftir að ég hafði knúð á
þær.
Og undir heillastjörnu, inni á
miðju gólfi hjá hinum íslenzka
Velasquer, stundi ég upp erindi
mínu formálalaust:
— Mig langar að eignast pláss-
mynd. — Meistarirm brosti ofur-
lítið vandræðalega við og sagði:
Sjálfsagt, góði, já, málverk frá
sjávarsíðunni, en ekki hef ég
heyrt þau kölluð ,plássmyndir’
fyrr. — Um það skeið máláði
Gunnlaugur mjög myndir frá
Grindavík og skipa þær veglegan
‘ sess á listaferli hans.: Þannig höf-
ust okkar kynni. Síðan hef ég
kynnzt og lært að meta mann-
kosti hans — og hallast ekki á
(FramUald á 4. síðu).
Eggfabakkar
fyrirliggjandi.
Kr. Ó. Shagíjörð h.f.
Reykjavík.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 9. júní 1964 $