Alþýðublaðið - 09.10.1964, Blaðsíða 9

sem eftir er kosningabaráttunn
ar?
Með tilliti til kosninganna
igæti hann ótvirætt hagnazt á aS
gera kjósendum Ijóst, að það
er fölsk velmegun, sem íhalds-
menn bjóða þeim í svipinn. En
einnig verður Wilson að hafa þau
vandamál í huga, sem hann kynni
að fá að glíma við ef hann yrði
forsætisráðherra, og ummæli,
sem haft gætu slæm áhrif á
sterlingspundið mundu ekki auð
velda byrjunina.
Ellilaun ocj húsnæðis-
mál
Efst á óskalista kjósenda um
mál er ræða skuli í kosningabar
áttunni eru ellilaun og húsnæðis
vandamál. Verkamannaflokkur-
inn hefur lagt mikla áherzlu á
að bjóða öldruðu fólki og hús-
næðislausu fóiki betri kjör en
i>að nýtur nú.
Verkamannaflokkurinn vill
hækka eliilaunin þannig að þau
haldi í við þróunina í launamál
um, og koma á almennum elli-
launum eftir 1971, og skuli eftir
laun þá nema helmingsupphæð
vinnutekna.
í húsnæðismálum vill Verka-
mannaflokkurinn berjast fyrir
sanngjarnari fjárframlögum.
Hann vill koma á fót nefnd,
sem skuli kaupa lóðir og út-
rýma þar með lóðabraski. Gagn
rök íhaldsmanna eru á þá leið,
að lóðaeigendur vilji ekki selja
samkvæmt skilyrðum Verka-
mannaflokksins, og íhaldsmenn
líta á það sem þjóðnýtingu ef
eignír eru gerðar upptækar. Og
þjóðnýting er grýla.
Nú virðist íhaldsmönnum ekk:
hafa tekizt sérlega vel að vekja
upp þjóðnýtingardrauginn að
þessu sinni. Verkamannaflokkur
inn vi'U þjóðnýta stáliðnaðinn og
íhaldsmenn reyna að hræða fólk
með því, að aðrar iðngreinar
séu einnjg í hættu. í fyrri kosn-
ingabaráttum hefur íhaldsmönn-
um tekizt að vinna atkvæði með
slíkum áróðri, en skoðanakannan
ir í ár benda ekki til þess, að
fólk óttist þjóðnýtingu. Þjóðnýt
ing er einfaldlega ekki eitt
þeirra mála, sem fólk hugsar
um.
Helzta kosningabomba íhalds
manna er nú þessi: Kosningalof
orð Verkamannaflokksins kosta
mikið fé. Það eru skattgreiðend
ur sem verða að greiða þetta
fé. Verkamannaflokksstjórn
merkir aukna skatta.
Það er vitaskuld rétt, að
reikning verður að greiða, en
Harold Wilson og aðrir leiðtog
ar Verkamannaflokksins halda
því fram, að stefna þeirra bygg
ist á þeirri forsendu, að hagvöxt
ur verði mikill í Bretlandi.
Verkamannaflokkurinn mun
leggja megináherzlu á þetta. Auk
inn hagvöxtur merkir aukna fjár
muni, sem verja má til að koma
brezka þjóðfélaginu í nýtizku
horf án þess að hækka þurfi
skatta.
Mcrg vafakjördæmi
Þessa dagana flettir maður
varla svo brezku dagblaði án
fFran>hald á 10. sföu)-
En nú kemur raunasaga. Flest-
ar ísl. skinnbækurnar fara í súg-
inn á tímabilinu 1550—1700, en
leifar þeirra eru fluttar úr landi.
— Orsakir til þessa eru margvís-
legar. — Þó mun fátækt þjóðar-
innar á þessu tímabili eiga hér
stærstan hlut að. Dæmi eru um
það, að skinnhandrit voru klippt
niður í skóbætur og fatasnið. Seint
á 16. öldinni kemur pappírinn til
sögunnar. — Þegar búið var að
taka afrit af skinnbók á pappír,
varð það miklu læsilegri bók. Það
er þyí ekki að furða, þótt menn
hirtu lítt um að geyma skinnhand-
ritin. Menn litu ekki á handritin
sem forngripi, heldur bækur til
fróðleiks og skemmtunar, en þeg-
ar pappírs-afritin komu til, þótti
mönnum þau auðlæsari, og lögðu
þá gjarnan gömlu bækurnar til
hliðar. Húsakynni þjóðarinnar
voru slæm á þessum tíma, oft
köld og rakafull, enda kom það
oft illa niður á skinnbókunum
gömlu.
Sem betur fór, voru til einstakir
menn, sem söfnuðu handritum og
forðuðu þeim frá eyðileggingu.
Ber þar hæst Árna Magnússon. —
Þó má segja, að fullseint var hann
á ferðinni, margt var glatað, þeg-
ar hann tók að safna. — Hann bjó,
eins og kunnugt er, í Kaupmanna-
höfn og þar í húsi hans var hand-
ritasafnið. árangurinn af söfnun-
arstafi hans á íslandi. En eldur,
sem geysaði í Kaupmannahöfn,
náði húsi hans og brann þar hluti
af safninu, bækur, sem hvergi var
að fá annarsstaðar í heiminum. —
Árni ánafnaði handritasafn sitt há-
skólanum í Kaupmannahöfn, en
sá háskóli var þá einnig háskóli ís-
lands. Og þar eru handritin niður-
komin enn þann dag í dag. —
Skila Danir okkur handritunum?
Málið hefur legið í nokkru þagn-
argildi nú um sinn, en vonandi
finnst lausn á þessu máli, sú lausn,
sem báðar frændþjóðirnar geta vel
við unað.
HANDRITA-MERKIN
ÞAÐ var 1. október 1953, sem
handrita-frímerkin komu út. Þau
voru 5 að tölu, 10 aurar grá-svart,
70 aura grænt, 1. kr. vínrautt, 1.75
kr. blátt og 10.00 kr. brúnt.
Tökkunin er 13Váxl3 og upp-
lagið sem hér segir: 10 aur. 2
millj., 70 aur. 1.3 millj. 1.00 kr.
3,3 millj., 1.75 kr. 800 þús. og 10
kr. 600 þús. — Ekkert vatnsmerki
er í merkjunum. — Þessi frímerki
eru með nokkuð óvanalegum
mynda-mótívum, en það eru teikn-
ingar af gömlu handritunúm okk-
ar Xslendinga, sem nú eru flest
geymd í Danmörku. — Á 10 aura
merkinu er t. d. mynd af Reykja-
l
bók og á 10 kr. merkinu er mynd
af blaði úr Skarðsbók.
Hvað eru þá þessi handrit og
hversvegna eru þau geymd i Dan-
mörku? — Handritin eru frásagn-
ir, skráðar á skinn með heimatil-
búnu bleki. — Gæði þessara bók-
mennta eru slík að furðu vekur og
ekki síður magn þeirra, miðað við
fólksfjölda landsins þá. — Áhrif
frá fornsögunum hafa markað
spor í rnenningu og sögu íslend-
inga og hlutur þeirra í sögu Nor-
egs er snar. — Ýmsir halda því
fram, að þessar skinnhandrita-bók
menntir ísiendinga séu klassísk-
astar allra miðaldabókmennta í
Evrópu.
FRÍMERKI FRÍMERKI ii FRÍMERKI
fBALLERUPl
MASTER MIXER
s—
. J
H' —
HRÆRIVELAR
MASTER MIXER og
IDEAL MIXER hræri-
vélar
— fyrirliggjandi —
Seldar gegn afhorgun.
Eins árs ábyrgð.
BALLERUP-vélarnar
eru öruggasta og ódýr-

( ludvig STORR i
f
asta húshjálpin.
4
VARAHLUTIR
ávallt fyrirliggjandi.
SÍMI
1-33-33
1-16-20
Kaupfélagsstjórastarf
★ Kaupfélagsstjórastarfið hjá Kaupfélagi
Raufarhafnar, Raufarhöfn, er laust til um-
sóknar frá og með 1. janúar n.k.
•
Umsóknir, ásamt upplýsingum um fyrri störf og kaup-
kröfu, óskast sendar til formanns félagsins, Hólmsteins
Helgasonar, Setbergi, Raufarhöfn eða starfsmannastjóra
Sambands íslenzkra samvinnufélaga, Jóns Arnþórssonar,
Reykjavík.
Starfinu fylgir gott, leigufrítt húsnæði.
Umsóknarfrestur er til 24. október n.k.
Stjórn
Kaupfélags Raufarhafnar,
Raufarhöfn.
PLASTDÚKUR
í rúllum, 6’ og 10’ breidd
★ til notkunar í glugga í stað
bráðabirgðaglers
★ til rakaeinangrunar í hús-
grunna undir plötu
★ til yfirbreiðslu.
Egill Árnason
Slippfélagshúsinu við Mýrargötu.
Símar: 1-43-10 og 2-02-75.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 9. október 1964 9