BFÖ-blaðið - 01.01.1967, Blaðsíða 2

þeirra, hversu lítið sem áfengismagn-
ið er.
Önnur kenningin er sú, sem pró-
fessor Goldberg nefnir kenninguna
um „hin hættulegu mörk“. Það er,
að fyrst þegar ákveðnu takmarki
sé náð minnki hæfni manna.
Skammtar sem eru fyrir neðan þetta
hættulega mark hafi engin áhrif
á menn, en áhrifin komi í ljós, ef yfir
markið sé farið.
Þriðja kenningin heldur því fram,
að hæfni manna aukist við mjög
litla áfengisskammta í blóði þeirra,
en hæfnin byrji fyrst að minnka ef
áfengismagnið verðurmeira en o,f/c.
Tilraun sú, sem ég skýri hér frá,
var gjörð í þeim tilgangi að sanna
eða afsanna þessar kenningar. Þegar
tilraunin var undirbúin, töldum við,
sem hana gjörðum, mikilvægt að
mæla áfengismagnið (alkoholmagn-
ið) í blóði þeirra, er undir tilraun-
ina gengu, með ákveðnu millibili,
svo við gætum borið saman breyting-
arnar á hegðun og hæfni mannanna
við nákvæmt áfengismagn blóðs
þeirra. Við urðum því að rannsaka
sérhvern margsinnis undir áhrifum
mismunandi áfengismagns, gera ná-
kvæmar mælingar og bera síðan
saman hegðun og hæfni þeirra undir
áfengisáhrifum og án þeirra. En
vegna þess, að viss hætta gat verið
á því, að blandað yrði saman raun-
verulegum áfengisáhrifum og vana-
áhrifum, voru notuð mæliglös, og
fékk því sérhver sinn ákveðna á-
fengisskammt. Hver tilraun tók
rúma tvo tíma. Ég held, að það
hafi verið mikilvægt, því tilraunir,
sem taka styttri tíma geta gefið
ranga útkomu.
Þegar við vitum að við erum und-
ir eftirliti, og rannsókn er á okkur
gerð, þá getum við um stund ein-
beitt huganum að því einu að reyna
að gera allt eins vel og unnt er, en
þessi einbeiting hugans hverfur, eða
minnkar, við það að tíminn lengist.
Seinasta prófraunin, sem við not-
uðum var fólgin í því, að láta þá,
sem prófaðir voru, aka tilrauna- eða
prófunartæki. Þessi tilraun var
býsna erfið, en samt nógu skemmti-
leg, til þess að halda athygli manns-
ins, sem prófaður var, vel vakandi í
tvo klukkutíma.
Allir þeir, sem tóku þátt í tilraun-
unum, voru bílstjórar - 35 karlar og
5 konur. - Allir voru prófaðir að
morgni dags, tveim tímum eftir að
þeir höfðu neytt fitulauss morgun-
verðar. Sérhver sá, er undir prófið
gekk, fékk þann drykk, sem hann
bað um (en í drykknum var áfengi,
útþynnt í hlutfallinu 4:1, og í drykk-
inn var látið bragðefni, til þess að
leyna áfenginu). Eftir að hafa
drukkið drykkinn átti svo hver þátt-
takandi að aka prufutækinu í tvo
tíma. Blóðprufa var tekin áður en
byrjað var og svo á hálftíma fresti.
Þátttakendum voru gefin fyrirmæli
2
BFÖ-BLAÐIÐ