BFÖ-blaðið - 01.01.1967, Page 6

þér býsna dýr þó góð sé að öðru
leyti. Ráð mitt er því: leiktu þér
ekki að „benzíninu" að óþörfu.
Reglulega góður ökumaður ekur
þannig að benzín eyðist ekki að ó-
þörfu. Hann hlífir líka bílnum, því
hann veit að það borgar sig.
Kúplingin
Sértu að fara upp brekku og þurf-
ir að stanza, þá haltu bílnum kyrr-
um með hemlunum en ekki ,,á kúpl-
ingunni“, eins og kallað er. Kúpl-
ingsdiskar eru all dýrir og að skipta
um þá er enn dýrara. Þessi ósiður er
þó mjög útbreiddur á meðal öku-
manna, því þeim finnst þetta þægi-
legast og hugsa ekki út í að með
þessu eru þeir að skemma bílinn.
Akstur í beygjum
Kanntu að aka beygju? Sumar
beygjur er nú ekki mikill vandi að
aka - en sumar.
„Aktu hægt inn í beygjuna og
„hratt“ úr henni.“ Þetta er raunar
aðal reglan við að aka beygju, sé
hún eitthvað meira en nafnið. Aktu
ekki svo hratt að þú þurfir að
hemla áður en þú ferð í beygjuna,
ekki hraðar en að nægi að hemla
með hreyflinum.
Gegnum beygju skyldi alltaf aka
með hraðaaukningu. Bílar eru sem
sé þannig byggðir, að þeir hafa
nokkra „sjálfstýringu“ í beygjum séu
þær eknar með hraðaaukningu. Þeir
liggja betur á veginum og fólkið
„situr“ betur. Slepptu þessvegna
aldrei benzínstiginu í beygju, það
getur farið illa. Bíllinn getur rokið
út af veginum í snertilínu hringsins,
þ. e. út af ytri brún beygjunnar.
Séu menn til neyddir að hemla
fyrir beygju, þarf að gera það svo
snemma, að hemluninni sé lokið áður
en komið er í beygjuna, þ. e. áður en
farið er að snúa stýrinu.
Lendi maður samt of hratt inn í
beygju - það getur stundum skeð
með enda góða ökumenn - þá getur
orðið nauðsynlegt að hemla í beygj-
unni, en aðeins stuttar, endurteknar
hemlanir og þannig að bílnum sé
stýrt inn í hringinn á milli hemlan-
anna. Þetta þarfnast raunverulega
æfingar við en það eru óæfðu, lé-
legu ökumennirnir, sem skapa út-
gjaldadálkinn á kaskóreikningum
tryggingafélaganna.
Beygjur á íslenzkum vegum þurfa
alveg sérstakrar athugunar við. Þær
eru sem sé flestar gerðar með þeim
ósköpum að þar er aðeins annar
helmingur vegarins fær bílum, þ. e.
innri brúnin. Ytri helmingur vegar-
ins á þessum vandförnu stöðum er
hjólfaralaust malarhrúgald, stór-
hættulegt öllum bílum. Við innri
brún beygjunnar eru hjólförin og þar
er vegurinn sæmilega fær. Mæti
maður bíl í svona beygju og sé á
ytra „kanti“, verður að fara mjög
varlega. Og að aka fram úr á ytra
6
BFÖ-BLAÐIÐ