BFÖ-blaðið - 01.01.1967, Qupperneq 7

kanti á svona stað, gera aðeins þeir,
sem ættu heldur að sitja heima en
við bílstýri á íslenzkum vegi. Það
virðist þó vera talsvert til af svona
mönnum.
Gott er að gera sér grein fyrir
því, hvaða hluti beygju sé hættuleg-
astur, þ. e. hvar í henni bíllinn liggi
verst. Sé um að ræða einfalda
beygju, er hættustaðurinn þar sem
farið er í beygjuna. Sé beygjan tvö-
föld, svo kölluð S-beygja ,eru hættu-
staðirnir tveir, sem sé byrjun fyrri
beygju og mót beygjanna.
Blessuð (mér lá við að segja end-
emis) hringtorgin okkar hafa hvorki
meira né minna en þrjá hættustaði,
þ. e. er ekið er inn, svo þegar beygt
er til hægri (eftir klukkuaðferðinni,
kl. 7 til 8) og í þriðja lagi er ekið er
út af torginu. Það er ekki að undra
þó óvanir ökumenn, eða ökuglann-
ar, fái sér einn og einn snúning í
mikilli hálku á svona stöðum.
Varið ykkur á beygjunum, góðir
ökumenn.
Blindhæðm. Hún getur orðið þitt
síðasta
Við höfum þrástagast á því, hve
geysi nauðsynlegt það sé hverjum
ökumanni að vera gæddur heil-
brygðu hugmyndaflugi og framsýni,
þ. e. að geta í huganum séð fyrir
það, sem gæti skeð, enda á næstu
augnablikum. En hinn sorglegi sann-
leikur er samt sá, að óhugnanlega
stór hópur ökumanna virðist helzt
sneyddur þessum hæfileika. Þetta
sannar, ásamt mörgu fleiru, slysin
á blindhæðunum.
Ég, sem rita þessi orð, sat einu
sinni í bíl hjá góðum kunningja mín-
um. Við ókum mjög mjóan veg, þar
sem hver blindhæðin, há og kröpp,
tók við af annarri. Þegar kunning-
inn ók hæðirnar, var tilfinningin í
maganum á mér líkt og ég sæti í
þotbraut, og það var auðséð á
ökumanninum, hvað hann naut þess
að þjóta upp og niður á víxl. Ég
sagði við hann: „Ekki myndi ég
aka svona hér.“ „Hversvegna ekki?“
„Einfaldlega vegna þess, að yfir mér
er ekki sama hundaheppnin og þér.
Ég myndi strax mæta bíl á næstu
hæð og það yrði myndarlegt
bomms. Þú hlýtur að vera lukkunn-
ar pamfíll að vera ekki steindauð-
ur fyrir löngu, því ekki er þetta þín
fyrsta ferð á þessum vegi.“ Það
mátti kunninginn eiga, að hann
hægði á eftir þessa ádrepu.
Annar kunningi minn sagði einu
sinni við mig: „Það er mjög gaman
að aka þennan veg.“ ,Já,“ sagði ég,
„þetta er falleg sveit.“ „Hvort hún
er,“ sagði hinn, „og svo eru blind-
hæðirnar svo skemmtilegar/ Vegur-
inn þar var álíka og hinn vegurinn,
sem ég gat um.
Svona er það - veit þetta af slysa-
skýrslunum og hefi séð það með
eigin augum. Fólk ekur blindhæð-
BFÖ-BLAÐIÐ
7