BFÖ-blaðið - 01.01.1967, Qupperneq 8
irnar eins og það væri í þotbraut,
skemmtir sér konunglega. Það skort-
ir hið nauðsynlega hugmyndaflug og
framsýni til að sjá „í anda“ bílinn
sem kemur æðandi að hæðinni hin-
um megin eða einhvern annan farar-
tálma, sem þar kann að vera. Svo
skeður það - og síðan skeður máske
ekki meir.
Allar blindhæðir á íslenzkum veg-
um eru hættulegar, en mjög misjafnt.
Víða hefur blindhæðum verið skipt
í tvennt og er þar lítil hætta sé ekið
sæmilega varlega. Hinsvegar er sá
galli á, að vegurinn hefur í þessum
tilfellum á fæstum stöðum verið
breikkaður nógu langt frá hæðunum,
þannig að sé mjög hratt ekið, getur
illa farið, komi bíll á móti hinu-
megin hæðarinnar. Hér er sem sagt
um íslenzka vegi að ræða, sem mjög
oft eru bara færir í miðjunni.
Langflestar blindhæðir á vegum
okkar eru verulega hættulegar og
sumar stór hættulegar, þ. e. fyrst og
fremst krappar, háar hæðir, svo
mjóar að í raun og veru geta varla
bílar mætzt þar nema mjög varlega
sé farið, enda vegarbrúnirnar á þess-
um hæðum vanalegast malarhrúgald.
Hér er afar mikil hætta á ferðum og
stór fruðulegt, hve fjöldi ökumanna
virðist blindur fyrir því. þessar
hæðir ætti aldrei að aka nema lús-
hægt og gefa greinilegt hljóðmerki
um leið. Þetta gera líka ýmsir ágætir
ökumenn. Margir hlægja þó að þeim
fyrir það sem þeir kalla „hræðsl-
una“ - en það er hér eins og oftar,
að sá hlær bezt sem síðast hlær.
Það myndi margt breytast í um-
ferðinni hjá okkur, ef ökumenn gætu
látið sér „detta eitthvað í hug“ fyrr
en rétt um leið að það skeður.
Brýr og ræsi
Um ræsi og brýr er þetta fyrst að
segja: reiknið alltaf með því að bíll-
inn fái all myndarlegt högg um leið
og ekið er á brúna eða ræsið, sé
greitt ekið. Annað bomms, en mein-
laust, þegar ekið er af. Þetta gerir
byggingalagið og framsýni vegagerð-
armannanna. Hitt talar maður ekki
um að svo búnu þótt svo til allar
brýr séu það mjóar að ekki verði
mætzt á þeim. En þetta er hreinn
óþarfi með ræsin, en er svona samt.
Vissast er líka að reikna með því að
gat eða önnur ófæra sé á miðju ræsi
eða brú, en oft illgerlegt að vara sig
á því. Ályktun: akið varlega á brýr
og ræsi á íslenzkum vegi.
Lausamölin
íslenzkir vegir eru yfirleitt ekki
þannig gerðir að varlegt sé að aka
hratt á þeim. Alls ekki óvíða er lítið
vit í því að aka á þeim hraða, sem
þó er leyfilegur, þ. e. 70 km/t. Þar
verður listin að aka eftir aðstæðum
að ráða en ekki bara það, sem leyfi-
legt kann að vera lögum samkvæmt.
Þessu veldur ýmislegt, óteljandi hol-
8
BFÖ-BLAÐIÐ