BFÖ-blaðið - 01.02.1967, Blaðsíða 13

Lítt slitinn, ófúinn barði er býsna
öruggur, hvað það áhrærir. Það má
því með allmiklum rétti nefna það
sjálfskaparvíti ef hvellspringur.
Spaug er það ekki. Hvað er hægt að
gera ef hvellspringur t. d. á fram-
hjóli á mikilli ferð. Satt að segja
lítið sem dugar. Tvennt má þó benda
á, annað sem gera skal og hitt sem
ekki skal gera. Halda skal stýri af
öllum kröftum, reyna sem unnt er að
halda bílnum á veginum. Ekki skal
hemla, ekki fyrr en menn fyllilega
hafa náð valdi á bílnum og þá var-
lega. Fast grip um stýri, fæturna af
fótstigum.
Ökumaður með lélega barða ætti
ekki að aka hratt. Það er ekki þægi-
legt að aka út af íslenzkum vegum,
víða.
Það reynir ekki aðeins á ökumann
að aka hratt. Bíllinn finnur líka til
þess. Bezt að hann sé í góðu lagi, hitt
misheppnast fyrr eða síðar. Það
reynir mikið á legur, hemla og barða.
Hraðaaukningar og hemlanir kosta
benzín. íslenzkir vegir vægja sízt
bíium, sem hratt fara.
Að aka kjörveginn
Með þessu meina ég ekki, að til sé
hér einhver sérstakur kjörvegur, sem
menn eigi að aka, heldur aðeins það,
að aka skuli, að jafnaði og innan á-
kveðinna marka, hvern veg eins og
bezt er að aka hann af öryggisástæð-
um. Þessi mörk, eða takmarkanir
fela yfirleitt aðeins innan sinna vé-
banda beygjurnar og aðeins hægri
beygjur.
Við eigum enn um stund að aka
vinstra megin hér á landi. Við eig-
um að halda veginum opnum hægra
megin við okkur, fyrir umferð á
móti eða á eftir og haga akstri okkar
þannig, að þessi umferð geti orðið
hindrunarlaus og án áhættu fyrir
ökumenn.
1 45. gr. umferðarlaganna segir
svo: „ökumenn skulu halda öku-
tækjum sínum vinstra megin á ak-
braut eftir því, sem við verður kom-
ið og þörf er á vegna annarrar um-
ferðar.
Þar sem útsýn er slæm, svo sem í
beygjum, við hæðarbrúnir, eða ef
skyggni er lélegt, skal ávallt aka við
vinstri brún akbrautar, nema þar
sem einstefnuakstur er.“
Útsýn getur verið mjög svo tak-
mörkuð í beygjum, blindbeygjunum
svo kölluðu, en í mörgum beygjum
er hún alls ekki takmörkuð og skil ég
því ákvæðið hér á undan þannig, að
ekki sé bannað að aka kjörveginn í
beygjum, sem sést vel yfir, heldur
aðeins átt við beygjur þar sem út-
sýn er takmörkuð eða slæm, en það
er hún oft einmitt í beygjum. Hitt,
að banna skilyrðislaust að aka kjör-
veg í hægri beygjum, hve góð sem
útsýn er, þýddi aðeins það að banna
ökumönnum að gæta fyllsta öryggis
við beygjuakstur, ef allar aðstæður
13
BFÖ-BLAÐIÐ