BFÖ-blaðið - 01.03.1967, Síða 6

„Vert' ekki að horfa svona alltaf
Eftir síra Björn H. Jónsson, Húsavík.
• • • •
„Vertu ekki að horfa svona alltaf á
mig, ef þú meinar ekki neitt með því."
Þannig byrjar dægurlag og er
hvatning bæði til karla og kvenna til
þess að líta engan ástaraugum, nema
einlægni sé þar á bakvið.
Einn þýðingarmikill þáttur í npp-
eldi hvers manns er að kenna honum
einlægni og drengskap í allri hans
framkomu og sá, sem móttækilegur
hefur orðið fyrir þeim áhrifum, hann
lítur alvarlegum augum á umhver.'ið
og mennina og það, sem gerist í kring-
um hann, þótt hann jafnframt greini
á milli gleði og alvöru. Þess vegna
verðum við, sem náð höfum fullum
þroska og erum ábyrg gerða okkar,
að sýna einlægni og drengskap í fram-
komu okkar og verkum, svo að við
gemm orðið þeim til leiðsagnar og
fyrirmyndar, er á okkur horfa í fullri
alvöru.
Veizt þú, hver er að horfa á þig og
hvaða meining felst í því tilliti? Nei,
ég geri ekki ráð fyrir því. Þér dettur
ef til vill ekki í hug, að nokkur sé að
horfa á þig. En þeir eru fleiri en þig
kann að gruna. Fjöldi barna og ungl
inga líta á þig, skoða þig og meta,
hvort þú sért verðug fyrirmynd, er bau
vilji líkja eftir eða léttvægur fundinn.
f þessu sambandi er vert að gera sér
grein fyrir því, að aldarandi nútímans
er þannig, að val einstaklinga um fyr-
irmynd getur orðið á tvo vegu. Ann-
arsvegar val jákvæðrar fyrirmyndar,
mannsins, sem ber með sér prúð-
mennsku og drengskap, og hinsvegar
val neikvæðrar fyrirmyndar, mannsins,
sem ber með sér ruddaskap og tillits-
leysi við aðra. Því miður eigum við
alltof margar slíkar neikvæðar fyrir-
myndir, sem draga æ fleiri og fleiri
til fylgdar við sig. Annaðhvort er bess-
um mönnum sama, þó á þá sé horft
og þeir teknir til fyrirmyndar af lítt
þroskuðum unglingum, eða að þeir
gera þetta af því, að þeim er ekki Ijóst
að það er horft á þá í fullri alvöru.
Vegna þessa er því meiri þörf á, að
hinar góðu fyrirmyndir láti meir að sér
kveða en hingað til. Þar hefur þú, öku-
maður, tvöföldu hlutverki að gegna,
bæði að gæta þinnar persónulegu
framkomu og bifreiðar þinnar. Það er
af fullri alvöru horft á, hvernig bifreið
er ekið, og fyrirmyndin þar getur orð-
ið annaðhvort góð eða slæm eftir því,
hvort ökumaður hefur ábyrgðartilfinn-
ingu eða ekki.
Hugsum okkur allan þann fjölda
ökumanna, sem af ábyrgðarleysi stund-
ar meiri eða minni kappakstur að Ieik
og brýtur umferðarreglur eins og það
sé sjálfsagður hlutur. Ætli sé ekki á
það horft og gert að fyrirmynd af fífl-
sku og fávitaskap? Vítaverðara er þó,
þegar ölvaður maður eða kona sezt
undir stýri og ekur. Það er tillitsleysi
við líf og eignir annarra og sjálfs sín
af grófustu gerð og ófyrirgefanlegt.
Þó er fjöldi slíkra fyrirmynda óhugn-
BFÖ-BLAÐIÐ
6