BFÖ-blaðið - 01.03.1967, Blaðsíða 13

Er framhjól læsast, t.d. við harði fót-
hemlun, rennur vagninn beint áfram
án þess að hlýða stýri.
Tapi afturhjólin viðnáminu, t.d. við
mikla hreyfilhemlun (þó ekki bílar
með framhjóladrifi), þá skrikar afmr-
endi bílsins til annarrar hvorrar hliðar,
í samræmi við halla vegar, miðflótta-
afl, hliðarvind o.s.frv. og sækir í að
snúast þar til afturendinn er kominn
á undan.
ójafnir hemlar kippa bíl úr aksturs-
línu.
Tapi öll fjögur hjólin samtímis við-
námi, verða áhrifin þau sömu og er
framhjólin gera það.
Eins og allir vita eru þrjár aðalleiðir
til að hemla bíl: a: með fóthemli, sem
verkar á öll hjólin. b: með handhemli,,
sem yfirleitt verkar aðeins á afturhjól.
c: með hreyfli, sem verkar á „drifb jól-
in", þ.e. yfirleitt á afturhjól. Nota má
fleiri en eina af þessum aðferðum í
senn.
Létt hlaðinn bíll Iæsir hjólunum
auðveldar við hemlun, en mikið hlað-
inn bíll. Þetta skyldu þeir athuga, sem
mikið aka einir.
Á framhjóladrifnum vagni, sé frí-
hjól ekki notað (frá kúpplað), gemr
sameiginleg hreyfilhemlun og fót-
hemlun valdið mjög mikilli hemlun
framhjóla og þar með því, að bíllinn
gani beint áfram þrátt fyrir stýris-
hreyfingar. Þetta getur orðið mjög var-
asamt á hálum eða Iausum vegi. Því
skyldi ætíð nota fríhjól í vetrarakstri.
Handhemill kemur vart til greina
við akstur. Þessi hemlun hefur sömu
áhrif og hreyfilhemlun, en er varasam-
ari. Þó má nota hana við æfingar í
hálkuakstri. (sjá síðar).
BFÖ-BLAÐIÐ
Að aka lausum hjólum.
Mikið hefur verið deilt um aðferðir
til að aka örugglega að vetri til. Það
eru tiltölulega fá ár síðan að laushjóla-
aðferðin kom fram sem nýjung á
þessu sviði. Áður var það kennt, að
hreyfilhemlunin væri hið eina rétta
á hálum vegi. Danir og Englendingar
héldu því hins vegar einkum fram,
að öruggast væri í hálku að kúpla frá
og hemla með fóthemli. Umræður um
þetta urðu all heitar á tímabili.
Án efa er mjög margt sem mælir
með laushjólaaðferðinni. Hins vegar
er það ekki rétt að fordæma hreyfil-
hemlunina í öllum tilvikum. Sá, sem
hefur æft sig í því að hreyfilhemla
mjúklega, gefa mátulega ben2Ín um
leið, hefur áreiðanlega mikil not af
þessari kunnáttu og ætti að halda þessu
áfram. En fyrir hinn færa ökumann
er einnig nauðsynlegt að þekkia laus-
hjólaaðferðina vel, því hún er það ör-
uggasta í ýmsum tilvikum.
Eftir miklar tilraunir og umræður
í milli sérfræðtnsra frá MHF, (sænska
BFÖ), M og KAK í Svíþjóð, gáfu þessi
félög sameignilega út bók, sem nefnist
„MOTORORGANISATTONERNAS
VINTERKÖRNINGSRÁD", og hafa
þær reglur, sem þar eru fram settar
náð verulegri hylli ökumanna. Verður
þeim fylgt hér á eftir.
Með Iaushjólaaðferðinni er einfald-
lega átt við það, að kúplað er frá og
vagninn látinn renna „frítt". Með
þessu móti losar maður hjólin við oft
óæskileg áhrif frá hreyfli og hemlum.
Hemlun sker með fóthemli.
Fylgjendur „gömlu aðferðarinnar",
hreyfilaðferðarinnar ef svo mætti
segja, telja hins vegar laushjólaaðferð-
13