BFÖ-blaðið - 01.04.1981, Page 1

Hugleiðing
,,0g engillinn sagði við þá: Verið óhræddir,
því sjá, ég boða yður mikinn fögnuð, sem
veitast mun öllum lýðnum; því að yðbr er í
dag frelsari fæddur, sem er Kristur Drott-
inn, í borg Davíðs".
(Lúk. 2,10-> 1).
Þetta er dásamlegur boðsaka|iur. - Jólin eru að koma.
Þau undirstrika þennan boðskap. Þá verður svo margt
það. að veruleika, sem mennirnir þrá: gleði, friður,
kærleikur.
,,Hæð sína finnur nú smælinginn smæsti,
smæð sína veraldarhöfðínginn stærsti.
Grátekkinn dvínar, nú gróa öll sárin,
því guðsfriður jólanna strýkur burt tárin".
,,Verið óhræddir", sagði engillinn. Átti hann við okkur,
nútímafólkið? Þurfum við að vera hrædd? Þurfum við
þess að okkur sé fluttur boðskapur frelsara? Það er
einmitt sagt um 20öldina, að hún sé mesta framfara og
menningaröld, sem komið hafi yfir mannkynið. Friður og
mannréttindi eru rædd á alþjóðaþingum, sambykktir
látnar ganga um þetta yfir þjóðirnar. Já, þessi öld virðist
fljótt á litið glæsileg. - En - hvað segja fréttamiðlarnir
okkur svo að segja daglega? Segja þeir að öllum jarðar-
búum líði vel? Segja þeir að allir hafi nóg til hnífs og
skeiðar? Segja þeir að friður og kærleikur ríki milli
einstaklinga og þjóða? Það býr ótti meðal manna, e.t.v.
meiri en nokkru sinni fyrr, jafnvel ótti við tortímingu. Það
er þess vegna þörf á því að fram komi rödd frá æðra
heimi, sem boði: „Yður er í dag frelsari fæddur". Þetta er
talað til okkar allra, það er enginn undanskilinn. En -
alltof margir telja að sér komi þetta ekki við - því fer sem
fer. Það eru svo margir sem aðeins fagna jólunum, en
tileinka sér ekki boðskap þeirra. Mennirnir þarfnast
frelsara. Vísindi, véltækni, friðarsamningar o.s.frv. full-
nægja ekki innstu þörfum mannsins, þegar mest á
reynir - Baráttumaðurinn Melankton, var spurður á
þanabeði, hvort hann vildi ekki eitthvað. Hann svaraði:
Ekkert nema himininn. Á alvarlegustu stundum lífsins
finnum við líka, að ekkert er eftirsóknarverðara en
himininn, þ.e.a.s. kraftur Guðs, náð hans og kærleikur.
Og Jesús Krístur kom einmitt hingað til jarðarinnar til
þess að gefa okkur himininn.
Enn einu sinni er okkur leyft að lifa jól. E.t.v. eru það
síðustu jól einhvers okkar eða vinar hér á jörð. En, hvað
svo? Guð veit hvar við verðum næstu jól.
I norsku tímariti las ég ekki alls fyrir löngu frásögn
sjómanns á stóru flutningaskipi, þar sem hann segir frá
jólahaldi á skipi sínu. Hann lýsir veisluhaldi um borð,
jólagjöfum og kveðjum að heiman. Að því loknu voru
allir skipverjar, sem ekki höfðu óhjákvæmilegum
störfum að gegna, kallaðir inn í borðsal yfirmannanna.
Þar var kveikt á litíu jólatré. Svo var sunginn jólasálmur.
Þar næst las skipstrjórinn jólaguðspjallið. Ég tek hér upp
orðrétta frásögn hans, (lauslega þýdda), sem ég skrifaði
hjá mér, og er hún svona:
„Rödd skipstjórans, sem annars var hrjúf, varð
næstum mild og Ijúf. - Hugur minn reikaði heim. Ég
heyrði kirkjuklukkurnar kalla vini og vandamenn mína til
kirkju. Ég fann yl streyma um mig. Nú fann ég að það
voru jól. - Á eftir sungum við sálm um fæðingu frelsar-
ans. Ég fann tárin renna niður kinnar mínar. Ég fann
fögnuð jólanna í sál minni. Ég varð þess líka var að
guðspjallafrásagan og sálmarnir höfðu líka áhrif á
félaga mína. Þjarkið og þrasið, illyrði og keksni voru
horfin á þessari stundu, en heilagur friður gisti okkur
þennan hóp farmanna á hafinu"
Þetta sagði sjómaðurinn Það var einmitt fagnaðar-
boðskapurinn um fæðingu frelsarans og hin látlausu
orð, sem opnuðu fyrir jólunum í djúpi sálar þessarar
skipshafnar Sálrh'arnir sungu einnig Ijúfsárar minning-
ar inn í hugskot þeirra. Þetta gerist enn í dag.
Við erum á ferð líkt og sjómaðurinn, þó viðséum ekki á
hafi úti. Jólin benda mér og öðrum á þetta:
„Ég er á langferð um lífsins haf
og löngum breytinga kenni.
Mér stefnu frelsarinn góður gaf,
ég glaður fer eftir henni".
Frelsarinn gefur okkur trú, von og kærleika. Verum
óhrædd. Minnumst þess á jólunum, að þá fengum við
boðskap frá æðra heimi. i einum jólasálminum segir:
„Vér fögnum komu frelsarans,
vér erum systkin orðin hans".
Jón Kr. isfeld