Vestri - 08.04.1905, Qupperneq 1

IV. Vrg. |___________________
Frjettir frá útSöndim.
Oeysilegt mannfall.
Rússar tíýj a Mukden.
Með gufuskipinu »Maria,< sem
kom frá útlönnum ti! Langeyrar
um helgina er leið, bárust fregnir
frá útlöndum er ná fr ut að miðj-
um f. m.
Frá því síðast í febrúar og svo
langt og frjettir ná, hefir m'tt
heita að staðið hafi samfleytt or-
usta milli Rússa og Japana. Eins
og vant er báru Japanar ávallt
hærri hlut, og loks urðu Rússar
að flýja Mukden io. f. m. Höfðu
þeir þá beðið aígerðan ósigur, og
ætluðu að leit norður til Thieli
En mjög varð flóttinn þeiin ó-
greiðfær. Japanar höfðu sprengt
upp járnbrautina fyrir norðan
Mukden, og var Nogi hershöfð-
ingi þeirra kominn alla leið norður
undir Thieling þegar síðast frjett-
ist. Hafa Japanar þannig verið
komnir í veg fyrir Rússa á flótta
þeirra og' ieituðust við að kvía
þá. Eausafregn hafði og borist
um að þejr væru búnir að .króa
aðal-her Rússa, um 200 þúsund
manns. En engar áreiðanlegar
fregnir voru un það komnar. Hiit
var víst að þeir höfðu kvíaðýmsar
smærri herdeildir og náð þeim á
sitt vald.
Abyggilegar frjettir um mann
fall Og fanga eru enn ekki komnar
frá orustu þessari. En þó taiið
nokkurn veginn áreiðanlegt að
særðir og tallnir hjá Rússum hafi
verið um 150 þús. og 50 þús.
teknir til fanga. Hjá Japönum
var mannfallið miklu minna, um
41 þús. fallnir og særðir.
Svo mikið er víst að enda þótt’
Rússum hafi lánast að bjarga
aðal-her sínum á flótta — sem
enn er óvíst — hefir orusta þessi
verið þeim ærið skæð, og líkindi
til að lítið verði um viðnám hjá
þeim úr þessu.
Öll herskipun hjá Rússunrvarð
á ringulreið á flótta þessum
Frjettaþra.ðir slitnir og samband-
ið 4 milli herdeildanna erfitt mjög.
Kuropatkin yfirhershöfðingja vita
menn það síðast um að 12. f. m.
símritaði hann til Rpssakeisara,
að i. aðal-herdeild sje 4 mílur
fyrir sunnan Thieling, 2. aðal-
herdeild nokkru sunnar og þar
var hann sjálfur með, en um 3.
aðal-herdeild viti hann ekki neitt.
I Pjetursborg vekja ófarir þess-
ar mesta harm og gremju. Keis-
arinn kvað vera alveg eyðilagour
Otgefandi og ábyrgðarmaður: Kr. H. Jónsson.
ÍSAFJÖRÐUR, 8. APRÍL 1905.
Hjá hvaða fjelagi er nú bezt dð try^d líí SÍtt?
HJÁ
S T .4 R !“
99
Hvers vegna9 Vegna þess aó:
f° „STAR“ er eitt liið elzta, — 62 ára gamalt,
2° „STAR“ er eiti hið áreiðanlcgasta, — á nú um 105 mill. kr„
3n „STAR“ er vel stjórnað, — yfirstjórn þess er lieimsfræg,
4° „STAR“ er frjálslegast, — tryggir sjómeini sem landmenn,
5° „STAR“ gefnr mestan ágóða (,,bonus“), —
ÖO kr. af hverjum 100, er það grœðir.
Tryg’gið því líf yðar — hjá „STARI“
AUar frekari upplýsingar gefur
Suhnundur dBerc/sson,
p. t. ageni f. „Star.“
EgssæöHSæSSS
yfir öllu óstandinu. Óeyrðirnar
á Rússlandi halda áfram enn þá.
En hvergi hafa þær verið neitt
stórkostlegar upp á síðkastið.
Norvcgur. Heldur virdist vera
að kólna æsingurinn milli Svía
og Norðmanna út af konsúla-
málinu. -— Hinn nýi forsætisráð-
herra heitir Michelsen og var áður
1 Hagerups ráðaneytinu. Uetta
er ekkert flokksráðaneyti. heldur
skipað bæði hægri- og vinstri-
mönnum, som á friðsamlegan hátt
vilja leiða þetta ágreiningsmál
frændþjóðanna til lykta.
.....---------------
Um flskverkunina.
Kailai- úr tölu, tluttri í Bolungarvík
»Va 1905.
. . . . Margir brigzla sjó-
mönnum og útgerð irmönnum um
menntunyrleysi og áhugaleysi.
Jeg skal viðurkenna það að við
höfum verið mjög daufir og hugs-
unarlausir um marga hlutp sem
okkur eru stór-áríðandi að lagist.
Jeg tek hjer t. d. blautfisks-
verzlunina.
Það er ekki það, að selja fisk-
inn ferskann, sem jeg ætla að
fordæma ykkur fyrir hjer, því jeg
veit að efnahagur sumra hjer er
svo bágur, ið menn verða að
gera það.
Það er meðferð fisksins, sem
seldur er blautur ýmist saltaður
eða alveg nýr, — sem jeg vildi
minnast lítið eitt á.
Gamli hugsunarhátturinn, sem
skapað hefir máltækið: »jegheld
það sje full-gott handa kaupmann-
inum,« þarf að hverfa. Jeg vona
að þið, sem hjer eruð satnan
komnir, sjeuð svo skynsamir menn
að þið sjáið, að svona lagaður
hugsunarháttur er til niðurdreps ]
aliri vöru vöndun; sjálfum oss,
landinu okkar og öllum okKar
eptirkomendum, til ómetanlegs
tjóns.
Óvöndunin á fiskinum, lendir
ekki, — eins og sumir skamm-
sýnustu menn halda, — á kaup-
mönnunum.
Nei, hiin lendir á okkar eigin
Aryg'g'-
Þið vitið það allir að íslenzku
kaupmennirmr borga okkur ekki
meira fyrir vörurnar okkar en þær
eru verðar. Með öðrum orðum:
Þeir borga ekki meira en svo,
að þeir sjeu hjer um bil vissir,
undir öllum kringumstæðum, um
að þeir ekki skaðist, enda er það
í alla staði eðlilegt.
Þar af leiðir að meðan við ekki
vöndum fiskinn — blautf. — betur
en nú gerist almennt, verða kaup-
mennirnir að gera við því, að svo
og svo mikið verði nr. 2, af því sem
þeir kaupa, og þar af leiðaudi
gefa minna fyrir fiskinn yfirleitt
en þeir gætu gefið, efþeirgætu
gert ráð fyrir að fiskurinn væri
mestmegni' , eða því nær allur,
nr. 1.
Af þessu, sem hjer er sagt,
getið þið sjeð að allt tjónið, sem
af vondri verkun á fiskinum hlýzt,
lendir einmitt á sjómanninum og
útgerðarmanninum.
Það er von mín, að allir sjó-
menn vakni til meðvitundar um
að þetta þarf bráðlega að lagast.
En mjer dettur ekki til hugar
að saka ykkur sjómenn eingöngu
um þær misfellur, sem eru á blaut-
fisksverzlunitini. Kaupmennirnir
eiga líka þátt í þessu ólagi.
Fyrst er nú það að þeir borga
jafnt fyrir allan blautan fisk —
sem er sömu tegundar.
Það er sama hvort fiskurinn
er hvítur, vel þveginn, vel flattur
og óbrotinn, eða hann er blóð-
Nr. 23.
ugur, illa flattur, slorugur og mar-
inn; blessaður kaupmaðurinn
gefur sömu sex aurana, — eða
hvað það nú er, í það og það
skiptið, — fyrir pundið.
Með þessu móti heldur kaup-
maðurinn óvönduninni við, og er
það undarlegt, þar sem kaup-
mennirnir þó gætu komið í veg
fyrir þessa óvöndun með litlum
samtökum.
Af því að jeg hefi sjeð bregða
fyrir hjer í húsinu fiskikaupmönn-
um og fiskimóttökuraönnum, og
ineð þvf að flestir þessara manna
vilja framleiða góða vöru, þá vil
jeg gefa þeim gott ráð; já, að
mínu áliti óbrigðuHsta ráðið, til
að fá fiskinn, sem þeir kaupa
ferskan, vel verkaðan í saltið.
Það er að kaupa fiskinn með
hryggnum í — óflattann — kaupa
menn til að fletja hann og þvo
hann upp. Taka mennina, sem
að því vinna upp á borgun um
tímann. Ekki »akkord.< Salta
síðan þorskinn sjer og ýsuna sjer.
Með þessu móti ættuð þið að
gcta fengið fiskinn góðan í saltið,
svo framarlega sem enginn for-
maður hjer gerir sig sekan í þeim
ófyrirgefanlega trassaskap, að
blóðga ekki fiskinn, strax og hann
er innbyrður...................
.... Eitt af því, sem við
jmrfum nauðsynlega, eru hús, til
að salta fiskinn í og hlaða hon-
um inn í strax og hann er orðinn
Í þur. Allir þeir, sem þessi hús
hafa, vita að þau borga sig á ör-
stuttum tíma; enda hafa flestir
velmegandi menn einhver skýli
til þessa brúks. Þeir, sem enn
þá ekki hafa þau, ættu sem allra
fyrst að koma sjer þeim upp.
, Við að salta fiskinn inni sparast
mikið salt, auk þess er mjög erfitt
að verja fiskinn skemmdum, ef
hann er hafður úti, fyrst í salt-
hlaðanum — staflanum — þegar
fer að hitna á vorin, og þá ekki
siður, þegar búið er að þurka
iiskinn þar til hann er seldur, sem
opt er langur tími.
Því eins og rjett er selja menn
ekki fisk, sem þeir verka sjálfir,
fyr en kaupmenn hafa kveðið upp
verð á honum...................
. . . . Jeg hefi talað við flesta
þá kaupmenn í Genúa og Barce-
lona, sem flytja fisk frá íslandi
inn á þessa markaði.
Ollum bar þeim saman um það,
að ef við gætum verkað mest
allann fiskinn okkar eins og sá
er verkaður, sem Ut zt er verkað-