Vestri - 10.02.1912, Blaðsíða 1

Ritstjóri: Kr. H. Jónason,
XI. áp0.
Satngöngurnar.
StrjAlbyafðin «r mörgum ann
rnörkum bundia hefir í íöp
rnoð sér n*örjj óþaBgtndí. — Á
timram þefi-ra mA mað gfÓ<®ri
stjórn cg hagkvsemum fram-
kvsemd«m ráða bót, an #umir
etu óviðráðstaíegir.
Eitt af því «»m vér íslandingar
höítsm átt við að etríða mgua
etriáib^gðarinaar og fólkaíiaJ-
ienar era Mungönguerfiðleikarnir,
í»jóð *v þingi hefir að vím
«kki dulist það, að góðar #am-
göngur eru eitt aðalski'yrðið
fyrir swmilegri líðao og aílikonar
mennÍBgfarframföruni f ▼erkíoffutu
ogf andiegum efnum.
Vér höfum lika allmiklð í söl
urnar lagt til þ©*8 að bæta úr
þeesu. ,
Eitt af því sem msit hefir ,
dregið úr agnúum strjálbjrgðar 1
innar er ifmalagniugin og með
henni hafa margir annmarkar
verið yfiratignir eða úr þeim
dregið, og má vænta þe#«, að
alt kapp verði lagt á að halda
símakerfinu áfram, svo þær sveitir
•em entí sitja á hakanum nái þar
jafnrétti og sömu þægindum og
aðrir.
En roeð samgöngurnar hefir
alt gengið lakara, þótt miklu
hafi verið til þeirra kostað og
oft verið breytt til með fyrir-
komulag þeirra hefir e«n ekki
tekiat að koma þeim f viðunandi
horf og það or eins og það miði
fremur í þá áttina að hefta eðli
lega framþróun @n að fullnaegja
henni.
Uó virðist aú svo se« tólfur,
num hafi kastað síðan Björn
jónasen gerði 10 ára samninginu
a»U við Therefélagið.
Aldrei hafa samgöngurnar
verið jafn vendar og óhagstaeðar,
hvort *e«# miðað er við ferða-
fjöida, millibil milli ferða, við-
komustaði, gæði #kipa #ða áreið-
aaleik með að fylgja á»tlun
Og nú er *ve komið að fleatir
eru á einu noáli um það að ekki
sé framvegis við slíkt unandi.
En einkum eru það þó Ve#t-
firðiroir Mm sárast mega kvarta
yfir þe«um ferðum.
I>að «ff «kkt »óg með það, að
ferðirnar #éu færri en áður hér
vestanlands, heidur er þeim marg
falt lakar fyrirkomið og langan
tíma engum ferðnm haldið uppi.
Og að þeim skipum sem hingað
koma eru ekki hálf not, því þau
ÍSAFJÖRÐUR, io.
taka ekkert tillit til viðakifta-
þarfarinnar við næstu héruð.
Milli Vestfjirðanna og íaa-
fjarðar e-r allmikil viðskiftaþf>rf,
sem eðiilegt er, þar sem ísafjörð-
ur á þó að heita höfuðkauptúa
og miðstöð Ve.stfirðingafjórðunga.
Það vaeru því okki lítii þægindi,
ef kostur væri á greiðura ferðum
fram og aftur niilli íeafjarðar ®g
nærliggjandi hafna.
En ein# og ferðunum hefir
verið hag.ið undaofarið, kafa
skipin að eins komið við á vastur-
höfnunum á leiðÍBini til laaiyariðar,
en sjaldan eða aldrei á leiðinui
suður aftur.
Möanum er því fyrirmunað, að
nota þau tii að ferðast með þeim
ttl ísafjarðar, ef þeir ætla sér að
komast til baka aftur, en hér
þurfa þó margir «ð hafa ýms
viðskifti, er krelja að þeir komi
hiagað sjálfir, bæði bankaviðikifti
®g annað
Enníremur er úafirði með
slíkum ferðum fyrirmunuð öU
verslunarviðskitti við Yestfirðina,
vegna þes» að þangað eru engar
ferðir nema strandíráturinn.
Slikt samgöngufyrirkomulag
er eitt af fleiru, sem hlýtur að
byrgja alt franotíðar út#ýni fyrir
ísafjörð.
Þetta hefir verið ilt að þcia,
«n það versta er, að litlar horfur
etu á að það breyti#t til bstn^ðar,
tyrst að Birni tékst að *meygja
á okkur þerwum idata.
En óáaægjan er ovs mikii, að
þingið verður hér að leita »in-
hverra úrræða, nsestum þvi hvað
aeni það kostar,
Fáist ekki ierðirnar iagaðar,
svo að við þær sé unandi, verð-
ur að toga í þangað tU klafinn
brestur.
En hvernig myndi þá farðum
um betur tyrirkemið en bú er?
Miliilandalerðirnar er miklu
minni hætta með, — þær akapar
fiutningsþörfin tii og trá landinu
— ot þær þyrttu ekki að.upptylla
hinar vantandi samgöngur kring
um landið.
Því eins og fyrirkomulagið
með atrandferðirnar er nú kema
þær að litlum notum.
Strandferðir og fjarðaferðir
þurta að komast í fult samræmi,
og eiga helst áð vera eitt og hið
sama.
Strandbátarnir hafa nú alt ot
stórt svæði til yfirferðar og fjarða-
bátarnir aftur ot skaeit og þar
við bætist, að þær ferðir eru
FEBRÚAR 1912.
«. tkl.
Hin árlep ðtsala fejrjar laagurl
27. jan. og stsidur jfir til febrúarleka.
•f all*i ÁLRAV05D: E«Kð*l, Kfél©°
H?ift léreit. Tvlsttau. STUntntai,
®IUki ®. fi.
Eínnlp karljninnsfataofini •, II.
I5ölo afsláttur
af >ll«konca nærfataaaði Of prjónvðru,
Eniafr, nf kvontslyioum, nla&ftm,
tilhúnum nvuattum, ajölnm, bajrnakúlkBs,
kjaaam, TOtrarhúftun, hanakar, Tofllafar,
atúkar o. Q. Ilmvðtn og aápar.
0 afsláttur
*f trami úiiaatom, Xlakkoaa og ▼•kj«7im,
11. Allar -Tðrsrnar an n|jar sg gúlar.
iPP*' Tiíbfian tolmisnafatnniursalli?
með aiDnrsettB ?crði„ Eianig alíafataaBir,
fírslun GbSBÍSAR
w
Í81F1S0I.
aldrei settar í samband hvorar
við aðrar.
Ætli ménn nú að ferðast
snöggva ferð frá einum *tað á
annnn or ómögulegt að nota
strandbátana nem aðra leiðina.
Og þótt fjarðabátar kuuni að
ganga um sama avæði, er áætíun
þeirra ekkert miðuð við atrand-
bátana.
Á svæðieu frá Reykjavík til
Akureyrar ganga nú 4 fjarða-
bátar og einn strandbátur.
En með 4 fjarðabátum gætu
þó saragöngurnar verió betri en
nú, — þótt enginn strandbátur
gengi á svæðinu.
Ef Faxaflóabáturinn, Breiða-
fjarðarbáturinn, ísafjarðarbátur-
inn og Akureyrarbáturinn skiftu
á milli sin svæðinu og hittu hver
•nnan í hverri íerd gætu ferð-
irnar orðið miklu tíðari og hag,
kvæaari en nú er.
Og væri þeim styrk, #ero nú
er varið til strandbátsins varið
til tjarðabátanna, myndi ekki
lengi skortnr á hæfiíegum bátum.
Það sem msst bagar samgöng.
urnar #r í raun ogf veru það, að
tilraunirnar til að bæta þær hafa
oít gengið sin í hverja áttina og
allar á misvíxl, í stað þesa að
koma samgöngunum i eitt kerfi,
þar sens hver tönnin gripi f aðfa
#g alt væri miðað hvað rið ann -
að.
Væru strandbátarnir lagðir
niðureg fjarðabátarnir stækkaðir,
þar sem þeir eru efiitiir, — eg
verksvið þeirra fært út, þyrftn
áætlanir þeirra auðvitað að veía
miðaðar við miililandaskipin og
í Mœræmi við þ*u, þannig að