Vestri - 10.02.1912, Blaðsíða 4

*4
v e sur,
i tw.
Állmargir kaupendur
í bænum og nágrenninu, sem og víðar, atanda enn þá í »lculd vil
blaðið, og eru þeir vinsamlega ámintir um að gera skil hið ffrsta.
Þeir, sem fengið hafa senda reikninga, áminnast um að s«nda
borgun með fyrstu ferð.
Brains verslui Hamb ri
mæi li»
Vetrarjakkar kr. 7,50—íi.oo.
Karlmannapcysur á 3,50.
UngUngapeysnr á 2,30.
Drengjapeysur á 1,75.
Fmreyskar peysur á 3,20.
Travlerbuxnr á 7,50 níðsterkar.
Eegukápur á 15,50-27,00.
Skiunvestl.
mðð:
Erfiðisskyrtur á 1,60.
Erfilisbuxur á 3 qo.
Erliðisklússur 1,50.
Erfiðisfatacfui á 60 aura alinia
mjög kaidgott.
Vetrarnærskyrtnr á 2,75.
Alisk. kariuiaunanasrfatuaður.
Vetrar skiunhtfur á 2,50.
Frystur ■mokkðskur,
• m ■** % & Til sSIm sr ijá bjf. P. 1 0.
9 -w <S Tlirsíemssoa k Ci. * ©
á H A Eildudal 9 9
% ð © frtðiDD sfflikkfiskir. ©< í
M áj baeöt fiáttur og i hoilu lákl. *
% ► Af©ti« Y«rð.
‘MnðæpMM
Tvtskðstígrél fóðruð. Tréskór íóðraðir, fyrirtaka vetrarskófatnaður.
Afgangar af tristíauum, kjúlatauum, fatatauuiu og fteiru
eeljast inel aiarmiklum afslmtti.
Sirius

Munið eftir
að auglýsa í Vestra því ailir
bastu hagfræðingar beimsins
telj* augiysingarnar mjög
kaguaðarTæniegar.
Augljsingnm
í bLalið þarf að skila fyrlr
imtudagskTöld í hverri viku.
Afgroiðslu- og innheimtu-maður:
Arngr. Fr. Bjarnaion.
Útgefendur: Kokkrir Vegtfirðingsr,
, Guöffl. Hannessin
§
| caitri. jH[r.
| útvegar veðtlaikariégi,
| annaat á hámnn,
H jápðum ag skipnm.
SUOrni'Gaeaidnft
selst að ©lns í einkendnm V* pd. pokum, með árituðs
Terksmiðjunafni og iunsigll.
Gnnd í Skðtufirii m. n.
ÞuMÉbúðarlóðiu Qrurad fið hins inkiunliii
JSkötuQörd iaunt 1 hndr. i jðrfinmi Kálfnyik
©3P til ©ölu með öllum hiísuin, sero á örund standa og aem eru:
NærsTiitamsni
íbúðarhús 9X6 al. með »kúr við aðra hiiðina9X4 ai., geymslu-
húa, fjárhúa, fjóa, hlaöa og aldiviðarkús, alt f ágætu standi og lóðiu
ern beðnir ai vitja blaðslna rel girt.
til afgrciðslamannsius >egar Semjið bráðlega við eigandann
eru á fcrð i banuni. | ^
Hjálmar Guðmundsson.
t
Ef anddyrið og gangarnir stndust stinga í stúf við hið
óásjálega ytra útlit. hússins, þá gerði stofan, er hann nú kom
inn i, það ekki síður. Veggirnir voru klæddir með rauðleitu
silkifóðri og prýddir fjölda af dýrum og fögrum myndum, sem
öllum var raðað af hinni mestu snilli.
Við einn vegginn atóð rúm með útskornum súlum og
himni; þar lá maður nokkur. Audlit hans — sem var það
eina er sást og skinin hönd er lá ofan á sænginni — var
einbeitt og •inkennilegt. Dökku augun, svarta hrokkna hárið
og þunnu varirnar bar alt vott um óvenjulegan viljakraft, þótt
líkaminn virtist eins og flak,
Hann heilsaði Heniard neð alúðlegu brosi og bauð han*
velkominn.
„Þú ert seint á ferðinni, Öeoff. Var heitt í þinginu?* “
Herriard tók í hönd hans og setti*t.
„Já, það fór eins og það átti að fara*.
söott — og þú talaðir?"
Herriard kinkaði kolli, „Já, og eg held »g hafl hagnýtt
mér Jeiðbeiningar þínar. Eg lét keyiið, sem þú bjóst tii,
ganga óspart á þeim “.
„Ó, að eg hefði verið með!“ — Það var *ins og sársauki
fseri um hann allan.
„Já, — þá hefðu þeir fengið enn verri útreið*.
Castineau krepti hnefann. „t*að er sárt, að geta ekki verið
með til þess að gefa greifanum og flokksmönnum hans >*ð
s«m þeir þurfa*.
Hann hló grimman kuldahlátur.
„Ó, hversu mikið vildi eg ekki gefa til þes» að g»ta Terið
m*ðr
„Já, það er sárt fyrir þig, kæri vinur!* sagði Harriard
með hluttekningu— „voðalega sárt, en eins og komið #r vildi
eg óska að eg gæti verið enn betur eftir þínu httfði.
Óþreyjufulli örvæntingarsvipurinn á andliti Castineaus
lýmdi fyrir vingjarnlegu brosi er hann svaraQi:
I
„Eg hefði ekki getað hitt fyrir mann, sem var betur eftir
mínu geði, Geoff. Við verðum báðir að vera þolinmóðir, og
það er nú iéttara fyrir þig en mig, sem ligg í skauti dauðan?*,
hann hió kuldalega, „en það borgar sig að bíða byrjar fevort
sem maður sigJir þingleiðina eða lögfræðisUiðina*.
Herriard brosti: „í’að er líka bót í mili fyrir >ann, s*m
ekki á annars kost*.
Castineau hristi höfuðið. „Það eru margir sem ekki geta
beðið og hafa eftir engu að bíða, t. d. greifinn aem er að kafna
í oftrausti á sjálfum sér og væntir þess að steikt dúfa muni
fljúga í munn hans. Já Geoff, ef eg væri lifandi maður, eö
ekki þetta lifandi Jík, skyldi ég ekki vera lengi að sparka
ho*um niður úr hægindastólnum*.
„Þú ert líka snillingur í að hata, Castineaus.*
„Já, eg hata slíka pilta, sem eru svo heimskir og fram-
hleypnir að sækjast, eftir því, sem þeir eru e*gir menn til.
Nú, Geoff, þú ert á góðum v«gi með að velta honum, jeg skal
gera >ér sjgurinn auðunniDD, og sýna þér hvar hann er ber*
skjaldaður fyrir. Eg skal kenna þér að hitta enn betur.*
„Já, þér á eg alt að þakka*.
„Þakka þú mér ekki. Eg geri þetta meira fyrir mig en
þig. En sleppum þessu. Nú skulum við sjá hvað viö mál
þín er að gera*.
Herriard fékk honum nokl^ur skjöl, sem hann leit fljótlega
yflr.
„Nú, jæja, eg athuga þau í nótt. Farðu nú heiao, svo
>ú verðir í essinu þínu í róttinum á morgurr. Eg skal þá
hafa búið þetta í hendurnar á þér*.
Þeir kvöddust óg Herriard hraðaði sér heim tíl herbergja
sinna i Monntstræti.
II. I ppruni félagsskapartafl.
TyeiM áruoa áður hafði w lið reðalegt jtr*fer»ufe|f>H)W jofiij