Vestri - 24.02.1912, Blaðsíða 3

3. t»l
Hitfregn.
L)óðasmárounir og
EonaliuFAmiL* eftir
Sigurð fííeiðftfiörð. —
Önnur útgáia. Reykis-
yík. KoBtnaðavm. Sig
urður ErlonJsson.
Ljóðakver þetta hefir verið
gefið út árið sem leið og nýlega
sent Vestra.
Kverið er nákvæm endur-
prentun eldri smámunanna, (nema
tveim síðustu kvæðunum bætt
við), sem mörgu eldra íólki eru
kunn, þótt nú muni óvíða til.
Sigurður Breiðfjörð var á sinni
tíð uppáhald flestra ljóðvina i
landi hér, og hefir lengi eimt
eftir af því, þótt ritgerð Jónasar
Hallgrímssonar um rímnagerð
hans hnekti því nokkuð.
Sigurður var síkveðandi og létt
um ljóð, en aldarandi, mentunar-
skortur og lífskjör kyrktu þó
mjög hinn góða skáldþroska, og
ber því að taka tillit til þess
þegar ljóð hans eru dæmd.
En þó hann væri barn hinnar
líðandi stundar marka þó ijóð
hans dagrenoing hins nýja tíma,
sem þá fer að ryðja sér til rúms.
Það er því bæði þjóðlegt að
kynnast ljóðum hans og margt
af þeim andar gleði og athugun
inn í huga lesandans.
Og víst er það,|að4rímnaskáld-
in og þá ekki síst Sigurður
Breiðfjörð, sem þar má að mörgu
íremstan telja, elduðu yl að and
ans móðri íslensku þjóðarinnar
meðan hsnn íá í dái vetrar, og
eiga sinn þátt í þvi, að ljóða-
VF.5TB.I
laukar 'ha fa þrt skast svo skjótt
með nýjn vori.
Menu ættu ) í að kaupa kver
| l etta og lesa.
I
Nú erii síðusta
farvðð ,»5„»í
alfræú'sorðbókina
nrlvrit W" Finnið
Uliji U. afgreiðslumaiiniui!.
..V e s t r i“
keinur út emu sinni í yiku og aukableð
ef á»t»ða er til. Verð árgangsins er
kr. 3,00 innanlanris, erlendis kr. 4,00 og
borgist blaðið þar ijnrfrsun. Gjalddagi
innanlands 16. maímánaðar. —
Uppsögn sé skrifleg, bundin við árganga-
mót, og komin til afgreiðslumanns fjrir
1 ágúst, og er ógild nema kaupandi sé
skuldlaus fjrir blaðið.
Tækifæriskaup.
Nokkur hús, steerri og smserri,
eru til sölu.
Ennfrémur mótorbátar.
Jarðeignir og sniœrri hús tekin í
skiftum.
Semjið tíö
Kr. M. Jónssou.
Eyjólfur Bjarnaten pantar fyrir
hTern eem óskar woiuduð og ódýr
úr, klukkur O. fl. frá éreiðanlegu
Terslunarhiisi.
Gófar sögubækur
fást á prertsmiðju Vestra.
Nýir kaupendur
ad þessum nýbyrjaða (XI.)
árg. Vestra fá í kaupbætlr
tvö Bögusöfn, Garlbalda
og smásogur eltir Selmu Lager»
lof og fl., ennfremur mirm-
ingarblað Jóns Blg-
urðssonar og það sem út
er komið af Robinsoni
Norðurlanda.
Eaupbætlrinn fá menn um
leið og þeír borga blaðið,
Kaupbætiriuu er að verð-
mæti fyllilega eins og kaupi
verð blaðsins og má því segja
að bér séu í boði fágæt kosla
kjor.
Gerist því kanpeudur Yestra
í tíma meðan kanpbætiriuu
endist.
Munil eftir
að augiýsa í Vestra því allir
bestu bagfræðíngar heimsins
telja augiýsingarnar mCg
bagnaðai vænlegar.
Auglýsingim
í blaðlð þarf að skila fyrir
Mmtudagskvoid í hverri viku.
NærsTeitamenn
eru beðnir að vitja blaðsins
til afgreiðslumannsins þcgar
þeir eru á ferð í hænum.
Frentsmiðja Veetflrðingti.
M ö r,
linoðaéur, á 38 aura pundið
fæst hjá Jónasi Sveinssyni.
MótorMtar.
6 — sex — góða mótorbáta
lieíi eg til sblu, og get selt þá
með sérlega góðu verði og góð*
um borgunarskilmálum, ef trygg-
ing er fyrir skilvisri greiðslu.
Skrifið méi sem fyrst og leitið
upplýsinga.
St. Th. Jónsson,
consul,
Seyðisfirði.
þrifln, hraust
og lagleg stúlka getur fengið
vist hjá E. Kjeruif lækni frá
14._ maí lí‘12.
Grá kápa merkt Þorsteinn
B. I. S. Thorsteinsson, hefir
glatast eða verið tekin í mis*
gripum á iNordpolen- og óskast
skilað þangað sem alira fyrst.
Uppihald og 2 lóðir
mérkt H. 8., hefir fundist. Vitja
má til Halldórs Jónssonar form.
á ísafirði.
19
V
herbeigi því ei Martindale liðsforingi fan t dauður í f’ dr tveim
árum, og oddurinn var brotinn af vopuinu. Er pað ekki
merkilegt?11
„Jú, víst er svo, hugsið ykkur hvaða urntal þið getur
vakið“, sagði Alexía, en það var ekki aö sjá neina 'orvitni á
svip heDnar. Hvelfdu augabrýrnar hnykJuðust, dálitið, en aðra
svipbreytingu gat Greetland ekki séð og veittr harn henni
t>ó nákvæmar gætur.
,,Er þetta áreiðanlegt, Greetland?“ spurfti hún svo og það
Var efi í rómnum.
„Alveg áreiftanlegt, eg var einmitt aft segja aft sagan
^æmi út í blöftunum á morgun“.
Alexia brosti. „En er þaö nokkur sönnun?“
„Blöðin hijóta aft minsta kosti aft fá *aunanirnar í ljós
meft efta mót. Hertoginn lætur ekki málift afskiftalaust,
ef þaft er tilhæfulaust. Og eg veit að þetta er satt“.
„Svo; eg er viss um aft þér mynduft heldur vilja fá,
fyiir aft vera leiðinlegur, en skemta meft því sem þér
hefðuð ekki fullgildar beimildir fyrir", sagfti hún og brosti.
„Hertoginn hefir reynt að þagga máiift mftur“, sagfti frú
Rotherfieid.
Tlexía hló. „Nú, þaft lítur út eins og samsæri. Er þá
ekki eigan(jj nálarinn fundinn?"
x^aft held eg varla“, sagfti Greetland.
"^áske hertoganum sé kunnugt um hver hún er, fyrst
^hn heflr íagt kapp á að ekkert kæmist upp, Veslings her-
°SinD, hatm má vara sig aft hann verfti ekki fangaftur sem
^ftsekur. j>ag myndi vekja eftirtekt. — Ef Martindaie heflr
* ekki dáift fir hjartaslagi1'.
„Baft er nú sannaft", sagfti Greetland öruggur.
„Þaft hefi eg ekki heyrt, og því miftur heyri eg þó flest“,
Sa»Öi AleXÍa og ypti öxlum.
„Hertoginn þaggafti alt niður“, sagfti Perroth.
o^aft var hyggilega g«rt aí honum. Maftur, sem hefir
í bað varift*. Gieetlar.d leit í kring um sig til þess aft full-
vissa sig um að hafa tilheyrenda hóp, sem væri fregninni
samboðinn. Jú, allir voru þagnaðir og hlustuðu með eftirvænt-
ingu, nema húsmóðirin, Alexía greifadóttir, sem stóð afsíðis og
talafti við rússneskan sendiherra.
„Nú, hver er þessi nýung?* skrækti Dauns barón, sem
var jafn sólginn í allar slúðursögur og Greetland, en hafði
ekki eÍDs gott lag á að eyðileggja mannorft náungans.
„Það er merkileg uppgötvuD, sem nýlega er komin í ljós“,
s.igði Greetland, „sannur sorgarleikur, sem hamingjan má vita
hvernig endar. Munið þér eftir Martináale kaftein?“
Jú, hann dó snögglega á dansleik hór — — já, hvar var
það nú?“
„Hjá hertoganum af Lancashire“, svaraði Greetland.
„Já, og það var álitift aft hann heffti dáift af hjartaslagi,
en sumir héldu þó að — -—“
„Já“, greip Perott Aspall fram í, sem haffti dvalift í Astralíu
þegar þetta gerftist, og þóttist því manna færastur aft dæroa
um þaft sem vift hafði borið í Lundúnum. „fað var fullyrt
að hann hefði verið myrtur, og eg er viss um að þaðerrétt;
og það lék grunur á einhverri dömuuni, sem hann hafði danaað
við.“
„Já, eg held eg muni það“, sagði Hargrane, „helmingur
þeirra kvenna, er við voru, voru grunaðar*.
„Já, og mikið fleiri en voru þar það kvöld*, sagði Daun
barón. — „En hvuð er svo nýtt um málið? Vertu ekki að
draga okkur á því!“
Greetland fann aft nú var forvitnin komin á hæðsta stig.
„Sagan er á þessa leift: Martindale, fríftasti mafturinn í
borginni, fanst dauftur í stuku einni. Pað er sat.r, aft fyrst
álitu menn að harm hefði daift af hjartaslagi. En á eftir uröu
menn varir vift, að hann hafði sár eins og nálstungu í hjarta-
staft, en læknirinn sem 1'anD það var húslæknir Martindale og
hertogans og hertogion óskafti að þagga malið niður. Læknir-