Vestri - 06.04.1912, Blaðsíða 3
i3- tbL
VESTRI
51
AHmargir kaupendur
í bænum og nágrenninu, sem og víðai, standa enn þá í skuid vil
blaðið, og eru þeir vinsamlega ámintir um að gera skil hið fyrsta.
Þeir, sem fengið hafa senda reikninga, áminnast um að senda
borgun með fyrstu ferð,
P3O0et»œ>«*as»Dt woot tonaauenoBDeue tooottaoGateaottaooc
H . ð
ð Qlfnfatnð^llHnn h*® “■ Wagnússyni, Hafnsretrœt K
OA.UliUllOUliI lllli 11, ísafirði, er traustur, fallegur g
í og ódýr. — Ávait miklu úr að velja. c
M 5
Nýj ar vörur!
Á terð rninni til útlanda hef eg keypt ýmislegt af nýjnm
VÖrum, sérstaklega vefnadarvörur, og er nokkuð afþeim
þegar komið, en nokkuð er væntanlegt með næstu skipuin. Á sumum
þessum vörum hef eg fengið tsekifseriskaup og get >ess
vegna boðið viðskiftamönnum mínum betra 'VGTÖ @n alment
gerist, því eg læt þá njóta bagnaðarins. ’Eg ætia ekki að telja neitt
sérstakt upp hér, en vona að allir mínir góðu og göinlu viðskiftamenn
telji ekki eftir sér að koma og líta á vö urnar; einnig myndi það
gleðia mig að fá að sjá marga nýja viðskiftainenn og hef eg gert mór
far um að velja svo vörur mínar, að þær væru við allra hæfi.
það er óhætt að koma strax.
Búðin er stækkuð svo margir geta komist fyrir í einu.
Virðingarfylst:
Jdh. Þorsteinsson.
lí ðuistöður alveg nýjar;
nokkrar í poka en 2 lauslega
samanhnýttar. töpuðust við Isa-
foldarhúsin 23. f. nn. Sá sem
hirt hefir, eða þeir sem g?etu
gefið upplýsiogar um hvarfið,
snúi súr til Ágústar Guðmundsi
sonar ísafirði.
Og
huoðaður mðr
faest lijá
Sigm. B-andssyni.
Góðar sögubækur
fást á prentsmiðju Vestra.
Mnnið eftir
»ð auglýsa í Vcstra því allir
hestu liagfræðingar lieiinsins
teUa auglýsingarnar ntjög-
^sgnaðarTænlcgar.
Eyjólfur Bjarnason pantar fyrir
hvern 9em óskar vonduð og ódýr
“r> klukkur ,0. fl. frá áreiðanlegu
verslunarhúsi.
Takíd eftírl
Undirrituð tekur að sér þvotta
fyrir sjómenn í vor og sumar.
Fljót og góð afgreisla.
ísafirði, 9. mars 1912.
Þorbjörg Maguústlóttir,
Fjarðarstræti 39.
Tækífæi’iskauo.
Nokkur hús, steerri og smserri,
eru til sölu.
Euniremur móto.rhátar.
Jarðeignir og snaærri hús tekin
skit'tuin.
Semjið við
Kr. H. Jónsson.
J e « t f i“
kemur út einu sinni í viku og aukablöð
eí ástaiða er til. Verð árgangsins er
kr. 3,00 mnanlands, erlendis kr. 4,00 og
borgist blaðið þar fyrirfram. Gjalddagi
inuanlands 15. maímánaðar. —
Uppsögn sé skrifleg, bundin við árganga-
mót, og komín til afgreiðslumanns fyrir
1 ágúst, og er ógild nema kaupandi sé
skuldlaus fyrir blaðið.
Auglýsingam
í blaðlð þarf að skila fyrir
fimtudagskyold í hverri yiku,
Utgefendur: Nokkrir Veetfirðingar.
Húsin á Uifsá,
bær, hlaða og fjárhús,
alt í góðu standi, ásamt girtum
túnbletti sem gefur af sér um
4000 pund aí töðu, er til sölu
meö góðu verðb Lystv
hafendur semji við undirritaðan
fyrir næstu sumarmál.
Úlfsa 26. mars 1912.
____Kristján Halldórsson.
Hús tll SÖlu á gó.ðum
Stað 1 II .! d . ííusiö er 9X8
að stærð. Lysth fendur snúi
sér til undirritaðra.
Iláiídau Hálfdansson.
Elías HaJídansson.
Nærnveitamemi
eru bcðuir að yitja blaðsins
tíl afgrciðslumannsins þegar
þeir eru á fcrð í bæuum.
24
ooma Mary Riverdal, sem sat hjá henni og spjallaði við hana,
Þegar þjónninn kom inn meö bréf til Alexiu, er stax braut
Það upp 0g a5 ]esa það; Mary fór að skoða myndir á
meðan, «n hún tók þó þegar eftir því að vinkonu hennar féll
okki bréfið vel f geð.
„Er beðið eftir svari?" spurði Alexía.
„Nei“, svaraði þjónninn.
tær staiisystur þögðu nú um stund, þar tii Mary sagði
til að i'júfa þögnina: „Hvað skyldi nú fréttast næst um
Lancashiremálið ? “
„Það verður að biða og sjá hvað setur", svaraði Alexía.
„Veslings hertogainnan, eg kenni i brjósti um hana“.
„Veslings hertoginn segi eg“, sagði Mary. „Hann verður
aú hafðui enn meira að háði og spotti en áður. En í raun
°g v®ru er þetta alvarlegt mál“.
oÞað væri mörgum forvitni á að vita>— hvaða samband
er á miiii dauða Martindale og þessarar hárnálar. Heyrðu,
Mary, þektir þú hann?'1
,,Að eins frá öðrum. En þú þektii hann vist?“
„Já, eg Þekti hann nokkuð. Eg ætlaði að dansa við
hann kvöldið sem hann dó“.
„Nei, aldrei hefir þú sagt mór frá því. Hvað það má
vera leiðinlegt“.
„Fað hefði getað orðið það“, sagði Alexía. „En eg sá
bann ekki. þetta var seint um kvöldið og margir af gestun*
ubum voru fainir. Hann kom aldiei í dansinn, sem hann
haíði beðið um, og svo varð alt 1 uppnáini; — það var sagt
að Manindale hefði orðið skyndilega veikur, en eg hefi Þó
grun um, að flestir hafi vitað hvað um var að vera".
„fað er hræðilegt, og að þetta skyldi koma fyrir á dans-
leik“.
„Já, þaö var hræÖilegt, og það jafnvel fyrir okkur, sem
ekki viss um hið sanna. íegar við vorum að fara kom
21
ingarrómi. „Eg myndi ekki kæra mig hót ef eg væri í yðar
sporum. Það verður fallið niður eftir vikuna. Mál frú Roll-
ington verður tekið fyrir á mánudaginn, og þá hefir skríllinn
það hneykslið á milli tannanna. Eg hefi heyrt sagt að hún
setli burt úr borginni".
Það lyftist brúnin á hertogainnunni. „Er það svo alvarlegt?
Það er slæmt að kona, sem er eins vel gefin og frú Rolling-
ton, skuli sleppa sér svona“.
„Þessi hueyksii, sem skríllinn heíir svo mikið gaman af,
eru skaðleg fyrir þjóðfólagið", sagði hertoginn.
„Það eru þau“, samþyktl Pleyford, „og götuiýðurinn reynir
líka að gæta á spilin hjá heldra fólkÍBu".
„Já, götuiýðurinn hefir staðið hór við hliðið í' allan dag,
til þess að njósna um hvað fiamfæri. Eg veit ekki hvar það
lendir þegar einkalíf manna er ekki lengur friðheilagt".
„Það er tímanna tákn. Nú á tímum er alt álitið al-
mennigs eigD,“ sagði Piayford, sein var nú farið að sárleiðast
umtalsefnið. Hann hafði ekki ómakað sig hingað til þess að
hlusta á vol hertogans. Hann var kominn til að fiska og vissi
ekki hvernig hann átti að bera sig að tii þess að fá sem
mestan afla.
„Eg skii ekki að þér þurfið að kviða neinum óþægindum",
byijaði hann aftur brosandi. „Aðaláhugamál alira verður að
grafa upp hver þessi stúlka hefir verið“.
„Já, vonandi", sagði hertogÍDn og varð léttari á svip.
„En við höfum ekki minsta grun um hver stúlkan hefir
verið, fremur en aðrir“, sagði hertogainnan.
„8vo hafið þór ekki grun um það?“ spurði Playford með
efa.
„Ekki vitund“, svaraði hún.
„Bara við hefðum það“, sagði hertoginn, og fór svo að
hugsa um hvað hann væri bættari með þvi.
Hertogainnan horfði rannsakandi á Playford.
„t’ér Titið það“, sagði hún örugg.