Vestri - 27.04.1912, Blaðsíða 3

i6 tbl.
VESTRI
6 3
Aðalatriðið fyrir samkomulags-
inöDnum er auðvitað að vimia að
þvi, að flokkarnh taki hönduni
saman í sambandsmálinu, en um
nánari atriði ekki hægt að ák veða
fyrri en þinguienn fiunast.
Þessvegna vefja samkomuiagsin.
feldi um hófuð fram í þingbyi jun.
SamgiJiigur um ísafjarftar-
djúp. * Gufubátsnefnd Norðun-
ísafjarðarsýslu lauk störfum síni'
um á miðvikud. siðastl. Sumari
ferðunum um Djúpið og Ve.st
firði heldur gutub. >Ásgeir litli<
uppi eins og undinfarið, og
kom nú ekkert annað tilboð
fram, enda ekki við því að búast
meðan styrkurinn til ferðanna er
ekki hærri. Væri okkur ísfirð'
ingum hin mesta nr.uðsyn á að
fá hærri styrk og belri bát til
terða þessara, er gæti farið a.
m. k. til Steingrfmsljarð ir og
svo nokkrum sinnum til Breiðm
fjarðar; hefir áður verið minstá
það hér í blaðinu.
Vetrarferðirnar hefir vólarb.
^Geir*, elns og verið hefir.
Suinarfagnaður. Húsnefnd
GoocfiTemplara hér hélt suman
fagnað í fyrra dag; skemtunin
var heldur fásótt.
‘AÖÍ lítill undanfarið.
Tíðarfar. Þessa viku héfir
verið einmuna blíðvidri, svo
vart mun hafa frosið saman
sutnar og vetur, sem búmenn-
irnir þó helst ákjósa.
Borð og nokUr'r stólar
tii sölu mjög ódýrt.
Upplýsingar á prentsmiðjunn
Lípur telpa
10-13 ára getur fengið sumai
dvöl her í bænnm nú þegar.
Ritstj. vísar á
&uglýsingum
í hlaðið þarf' að skila /yrir
iiuituditgskyold í hverri viku.
Vönduð og ódýr
silfurvasaúr
dcmska
smjörlihi er best.
Biöjiö um \egund\rnar
„Sóley" „IngóÍTur" „Hehla ” eða Jsaíold'
i BV
Smjörlikiö fce$Y einungij frd
Offo MönsLed h/r.
Kaupmannahöfn ogArósw
i Danmðrhu.
yy\
,A,h

i
1
i
J
frá E>ýákalandi"panta ég undir-
ritaður með 2 á:a skrifiegri
áhy rgð.
Hrein silíurúr.
Ágætt verk.
Fljót skil.
Lysthafendur snúi sér til
undirritaðs sem fyrst.
Virðingarfylst,
G. B, Guðmundsson
Bolungarvík.
J e s t r i“
kemur út einu sinni í viku og aukablSð
eí ástæða er til, Vorð árgángsins er
kr. 3,00 innanlands, erlendis kr. 4,00 og
borgist blaðið þar fyrirfram. Gjalddagi
innanlands 15. maímáuaðar. —
Uppsögn sé skrifleg, bundin við árganga-
mót, og komin til afgreiðslumanns fyrir
1, ágúst, og er ógild neraa kaupandi sé
skuldlaus fyrir blaðið.
Kaldá í Önundarfirði
fæst til kaups eða ábúðar í
tardegu'n 1ÖÍ3. Jörðinni fylgir
íbúðarhús 2ja ára gamalt 10X 13
al. að stærð úr timbri og stein-
steipu, og önnur hús í góðu
standi. Vatn leitt í húsið og
tjósið og slmi laggur heim.
Túnið gelur af sér tím 100 hesta
af töðu og er girt að mestu.
Útengjaslægur um 130 hestar,
móskurður á jörðinni og hægt
til rauðmagaveiða og skelbeitu-
tekju.
jj^T* Semjið sem fyrst við
undirritaðan.
Reinharður KristjáDssop.
I’akk. rárarp.
A!úða?þakk;r færi ég undirit1
uð öllum þeim, tera glatt mig
hafa og hjálpað í raunum mínum ;
sérstaklega vil ég tilnefna kveni
télagið >íllíf < er gaf mér 20 kr.
í peningum. Bið ég guð að
launa öllum velgerðamönnum
mínum, á þann hátt er hann sér
best he ta.
Isifirði, 24. apríl 1912.
Þórunn Bjarradóttir.
Nærsveitameim
eru beðnir að Titja blaðsÍHs
til afgreiðslumaunsins þegar
þeir eru á ferð í bænum.
Borgið Vestra
36
Pað iituv óneitanlega svo út sem grunurinn sé á rökum bygð-
ur> en t*30 hvílir þó æði mikil hula yfir málinu enn þá“.
>>Eg vildi ekki vera í Bporum ungfrú Rohnberg“, sagði
einn.
,,Nei“, sagði Greetland, ,,Henni er varla trúandi til slíks,
Þvi hún er í rauninni allra skemtilegasta og besta stúlka. Og
án þess að eg vilji ámæla þeim dauðu, þá átti Martindale
varla betra skilið. — Hvernig fórst honum ekki við Annabel
Tancourt?“
»Já, hann var ekki allt af sem bestur“.
,,Einkum gagnvart konunum“, sagði Monty Vaxton. >þær
höfðu svo mikið dalati á honum að það eyðilagði hann. Lér
haldið (hann sneri sér að Greetland' að ungfrú Rohnberg hafi
verið ein af þeta, er ]e|8t vej 4 hann, eða hann hafði áhrif á“.
)(Það lítur svo út, þótt, enginn hefði grun urn þá, en hún
er ekki öll Þar setn hún er séð“. .
„fetta er óþapgiiegt fyrir' Prospef gveifa“, sagði Vaxton.
„Hann er dáðadrengur. En heyiðu þekkir nokkur ykkar Paul
Gastineau Jögfræðing?11 •
„Gast,ineau“, svaraði einhver, ,,hann dó af járnbrautarslysi
á Spáni. Hann var einmitt álitinn einn af áleitnustu biðium
ungfrú Rohnberg1.
,,Já“, sagði Greetland. „það var víst ekki mikil hæfa í
því, eða að minsta kosti mun hún ekki hafa gefið honum
mikla von. En hann var annars hygginn og kænn karl“.
„Já, næstum of hygginn“, sagði Vaxton. „Hann var ekki
’vinsæll, og það var álitið að best væri að eiga sem minst við
hann“.
„Hvers vegna datt yður hann í hug, Vaxton. Var Það
einungis sökum tilbeiðslu hans við ungfrú Rohnberg?“ spurði
Greetland.
>>Eg veit ekki. — Það er kanske af þvi að eg var að
hugsa um Rollingtonmálið. Málflytinu, Herriard, sem hafði
Það til meðíeiðar, hefir unnið sór við það rnikið álit, og hann
33
Þegar Herriard lokaði hurðinni hortði Gastineau á eftir
honum með tortrygnislegu augnaráði.
VII, Eldiauniii.
Það leið ekki á löngu áður en Alexía komst að raun um
að hún átti hættulegan óvin. Hún þekti Playford svo vel, að
henni kom það ekki á óvart. Hún vaið hans lítið vör, en
vissi að hann vann 1 laumi. Hann var óþreytandi í að ná
tali sem flestra og sjá um að Lancashiremálið bærist ágóma
og lét þá grun sinn fjúka í hálfyrðum, en bað auðvitað fyrir
leyndarmálið.
Eftir skamma hnð var það kondð í almæli, að sterkur
grunur hvildi á Alexíu i Lancáshiremálinu. BJöðin tóku málið
upp á ný, og þótt þau nefndu ekki nafn fluttu þau dylgjur
um að sterkur grunur hvíldi á útlendii konu af háum stigum
og langar rökræður um hvort hún myndi verða dæmd eftir
enskum lögum eða framseld til síns lands, ef hún reyndist sek.
Þegar Prosper greifa barst giunur þtssi að eyrum, fór
hann þegav til systur sinnar ög sagði henni frá því. Alexía
fullvissaði hann um aö orðrómur þessi væri algerlega ósannur
,Pá verðum við að mótmæla honum“, sagði hann.
,Væri ekki betra að taka því með fyrirlitningu“, sagði
hún. „Þetta er engin ákveðin kæra og til allrar óhamiDgju
var eg inni hjá Martindale skömmu áður en hann fannst
dauður — og týndi — þar eða aDnars staðar, nálinni sem
haDn var myrtur með“.
Hann horfði forviða og felmtraður á hana um stund og
efinn skein út úr svip hans: „Alexía —- þu — þú hefir þó
aldrei myrt hann?“
Hún brosti og horfði beint framan ihann: „Nei, Prosper.
Eg get, iagt diengskaparorð n>itt við að eg er jafn saklaus af
því sem þú, enda þótt maðurinn kæmi mjög illa fram gagn-
vavt mér“.