Vestri - 11.05.1912, Blaðsíða 4

72
V E S T R I.
18. tbl.
100 alklæðnaðir
fyrir karliuenn til að velja úr — á 14.75 16.00 18,25 10,50 22,50
23 75 27.oo 31,00 til 37,50.
Karlmannanærskyrtur 40 tegundir f.á 1,20 til 3,90.
Karlmannanærbuxur 50 —— i.co — 3,15.
Karlmannamilb'sky^tuF hvítar 12 teg. frá 1,45 til 2,15.
Karlmannamilliskyrtur misl. margar teg. frá i,bo til 2.30.
Karlmannaaportskyrtur 10 teg. frá 1.75 til 2,85.
Sokhar m -trgar teg. frá 050 til r,bO.
Axlabönd, höfuöföt, hálstau og slaufur margar teg.
Regnkápur.
Drengjalfatnaðir.
Drengjanærfatnaðir mikið úrval.
Dömunærfatnaðir sérlega mikið úrval.
Nærklukkur frá 7,50. Milliplls frá 1,95.
Sjöl, sjalkiiitar, þrihyrnur, svuntutau frá 60
aura í svuntuna.
Regnhlífar.
Telpukjólar. Telpunærklukkur. Barnabolir.
Rúmteppi ra :,io Rekkjuvoðir frá 1,10.
Borðdúkar. Randklæði.
Álnavara margar tegm'dir.
JPP Ltítið inn, athagið ^erðið og
vörugæðin cg þér kaupið aila vefnaðarvöru
sem þér þarrni t eftir það í
Branns verslun Bamburg
Stærsta og fjölbr cyttasta úrvai af allskonar kvenfatnaði
Náttkjólar íyrir fullorðna og börn.
Nátttreyjur 1,40 1,50 1,70 til 2,70.
Léreftskyrtur fyrir fullorðna frá 1.35 til 3,15; fyrir börc
frá 1,25 til 2,40, ctórt og laglegt úrval.
Léreftsbuxur frá 1,25 1,50 1,80 2.25.
Millipils frá z,oo 2,25 r.50 2.75 til 3 00.
Nærpils frá 1.50 i,8o 2,20 til 3,00.
Millilíf 1,10 1,25 1,50 1,75 mjög lugleg.
Kvensokkar frá o 75.
Kvenslifsi í mörgum litum frá 2,25.
Sjöl slétt og hrokkin frá 12,50 15,00 20,00
Ullarbolir frá 1,10.
Smekksvuntur frá 1,25 1,60 1,90 2,00.
Sloppsvuntur 2,00 2,70 3 10 3.65.
Silkisvuntur nýtt Úrval frá 7,50.
Reiðhdfur frá 1.40 2,40.
Hvítar kvsnpeysur írá 1.50 3,60.
Kven-Normalskyrtur frá 1,45 til i,óo.
Kven-Normalbuxur frá i,45 til 3,00.
Lífstykki með gorm frá 1,10 til 3.75.
Sjalklútar frá 1,30 1,70 3,25.
Aths. Brauns verslun mælir með sínum miklu
birgðum aí rermingarfötum. Yfir 50 alfatnaðir úr að velja,
vandað efr»i frá 13, 16, 18, 20, til 22 kr.
versiun Axels Ketílssonar.
PQF"* Góðar sögubækur
fást á prentsmiðju Vestra.
Afgreiðslu- og mnheimtu-ioaður:
Arngr. Fr. Bjarnason.
Nærsveitameuu
eru beðnir að ritja blaðsius
til atgreiðsluuiaimsins þegar
þeir eru á ierð í bænum.
MuniB eftir
að auglýsa í Vestra því allir
bestu hagfræðingar heiiusins
telja auglj'siugarnar miög
hagnaðarvænlegar.
úrentatniftj.) Vístfiröinga.
Eyjólfur Bjarnason pantar fyrir
hvern sern óskar vanduí og ódýr
úr, klukkur o. fl. frá áreiðanlegu
yerslunarhúsi.
í blaðið þart að skila fyrir
iiintudagskvold í hrerri viku.
maður af meðalstétlinni og vinnur fyrir sér á heiðarlegan
hátt“.
„Máske rneð að vinna meinsæri".
„Góði Gastíneau, ekki Htur hann út fyrir það. Eg var
áðan að tala við hann og reyna hann, og geðjaðist vel að
honum'*.
„Við skulum vona hið besta. — Nú hann kotn frá Ame-
ríku. Heflr farið þtngað að leita gæfunnar, höndlaði hann
hana?“
„Pað héld eg ekki“.
„Spurðir þtí hann ekki að því?“
„Nei, við töluðurn ekki um annað en þennan vitnisburð
hans".
Gastineau brosti óþolinmóðlega. „Eg á oft erfitt með að
fá þig til að líta á rnenn frá öllurn hliðum. Heldurðu að
andstæðingar þínir taki þetta vitni gott og gilt“.
„Það verður ekki gott að hrekja vitnisburð hans. Pað
er ekki vfet, að hann sé meineærismaður, þótt hann sé fátækur".
„Engar dylgjur okkar á milli. Það gefur tiletni til íhug-
unar, þegar slikt vitni kemur eins og fjandinn úr sauðar-
leggnum og býðst til að hreinsa mannorð ríkrar konu“.
„Hann heflr ekki farið fram á nein laun".
„Nei, það kemur ekki fyrri en seinna. Hann á þó ávalt
þakklæti skilið. Nei, við verðum að vera varkárir og megum
ekki byrla okkur inn að málið sé unnið. Eg hefl reynt svo
margt um dagana, að ég er alt af tortrygginn".
Herriard hló kuldalega. „Já, bú ert reglulegur svartsýnis1
maður".
„Hvað um það. — Bjartsýnir menn verða aldrei góðir
lögfræðingar. En eg ráðlegg þér ekki annað en alla gætni
gagnvart þessu vitni*.
„Bowyer gamli er nú ekkert barn, og þó trúir hann
Campion fyllilega".
„Já, Bowyer tr mesti refur, en grípur fegins hendi hvert
tækifæri, sem getur réttlæ't skjólstæðing hans.“
„Er það þín skoðun, að við eigum ekki að leiða þetta
vitni?" spurði Herriard hálfönugur.
„Það hefl eg aldrei sagt, en eg sé að það getur verið
tvíeggjað sverð og snúist gegn ykkur".
„Það þætti mér ilt. Bað yrði þungt fyrir ungfrú Rohnberg.
Hún heldur nú að málið sé sama sem unnið“.
Það brá fyrir giampa í augum Gastineaus. „fú heflr þá
talað um þetta við haná?“ spurði hann.
„Auðvitað. Við Bowyer fórum strax til hennar“.
„Pað er eðlilegt að menn sýni skjólstæðingum sínum alia
hiuttekningu, en það er stundum miður æskilegt", sagði Gast'
ireau hæðilega, „það getur svæft dómgreindina. Þú óskar að
þetta nýja vitni riði baggamuninn við úrslit málsins, telur þéi
trú um að svo hljóti að fara. Eg er því hræddur um að þú
sinnir lítið ráðum mínum í þetta sirn, þó það sé í fyrsta
skifti sem þór hefir þótt þau einskis virði",
„Því segir þú það?" andæfði Herriard.
Gastineau hló. „Góði vin, eg ámæli þér ekki. Hún er
sjálfsagt, mjög aðlaðandi og fögur kona, og lögtogarar hafa
hjarta eins og aðrir menn, þótt sumir eflst um það“.
Herriaid hló, ef tíl vili til að dylja vandræðasvip sinn.
„Þú heflr svo góða dómgreind, að það er óþarfi fyrir þig að
taka ímyndunaiaflið til aðstoðar'*.
„Er það tóm ímyndun?"
„Það er það, og þó svo ekki sé, hvað væri þá að því?"
„Bað vil eg ekkert urn segja; það gæti verið gott og það
gæti verið iJt".
„Hvernig meinar þú?“
„Það er undir skaplyndi konunnar koinið. fú ættir aö
bíða þangað til dómurinn fellur".
Herriard stóð upp. „Kæri Gastineau, eg veit ekki hvort
þú talar í alvöru eða gamni, en eg skil ekki annað en að þú