Vestri - 01.06.1912, Blaðsíða 3

2i. tbL
VESXRl
83
Mandelíorpr'brunalJótafélag Umboðsmaðiir íyrir Ísaljiirð os nágreiiiii: Guðm, Bergssosi. •w»Dt*aow»ocx»< »«»<>»»0» *3<>es(«oc >«»<»00000« toctoce ð ð X Qlfíífatr$hllFÍnH ItagBWseyni, Rsfnarstrœt K 2 OkUitliUuUUi 11811 11, ísaiirði, er traustur, fallegur 5 5 og ótlýr. Ávalt miklu úr stö velja. S £ fi •aoooooooooootxaoocacj.tcoaocxqocxaooocococooooooopooto
O 1 í u f ö t, sérletja ntikið lirvfcl» fiá bettu oliufatnaðarveiksmiðjunni í Noiegi, sem hefii' fengið margai gullmedaiiur (yiii' gæði vöru sinnar, eru nýkomin í versini Axels Ketilssonar. Vindlar, víndlingar ogtóbak best og cdýrast hjá r J. Sn. Árnasyni.
Duglagar saumastúlkur geta íentið atvinnu strax. M. Jeppesen klseðskeri. Hafnarstræti 3.
B> auns versiuii Hambtrg uiælir ineð sínuiii u iklu klri'ðuiu ; 1 VEI'NAVAlíVORU. Nýkomið: Tvisttau fiá 26, 28, 32 aur , í mörgum cejðum. HvÍtt léreft á 17, 23, 28, 32 auia.
^Ostarnir^ varg eítirspnrðu kcmtiir aftur tii Jóns Sn. Árnasonar. Misl. Gardínutau á 33 au., mjög faiitgt úrval. Flonel á 27, 32, 34, 42 au. Hv. do, á 28— 42 au. Pcqté á 32- 40 au , af ýmsum gerðum. Saumavélar. Járn úm.
Húsnæði til leigu, wpplýsingar í Pðlgotu 5. Skúr til sölu, góc'ur til íbúðar eða sem verk- stæði. Senijið við P. Tóuiasson. Herbejgi óskast til leigu. 2 þægileg herbergi, helst í miðbænum. óskast til leigu fyrir einhleypun mann fyrir 15. júlí næstkomandi. Ritstjóri vísar á. Munii eítir »ð auglýsa í Vestra því allir bcstu k; gfræðingar lieiinsíNS telja auglýsingarnar m,}ð( ragnaðarvænlcgar.
uö
að hann lofaði honum að fara til hans. Eu Gastineau hafði
boiið fyrij- að hann þyifti að tala við hann um þessar 18000
kr. En ekki tók það nema nokkrar sekundur. Peningana
gat. hann heldur ekki fengið útborgaða í bankanum fyrri en
daginn eftir. Og þvi hafði Hallamar frsstað komu sinni til
morguns, þar sem hann hafði lofað Herriard að koma sama
kvoldið. Haiði Gastineau óskað þess, eða hvað gat honum
gengið til þess.
Herriard botnaði ekkert í þessu, og hann gat heldur ekki
skilið til hvers Gastineau vantaði þessar 18000 kr. Herriard
þótti gott og vel að hafa getað hjáipað honum, en það var
merkilegt að Gastineau skyldi ekki minnast á til hvers hann
Þyrfti peningana. Hann gat heldur ekki neitað að honum fanst
vinskapur þeina hafa kólnað í seinni tíð, að minsta kosti frá
Gastineaus hlið. Þangað t.il Campion kom til sögunnar höfðu
þeir aldrei verið ósammála. Herriard hafði aldrei haft aðra
skoðun en Gastineau áður.
Ilonum dat,t i hug að Gast'neau væri orðinn veiklaður á
skapsmununum vegna veikindanna. Hann hafði um kvöldið
spurt, Gastineau að þjáningum hans og sagt honum frá áliti
Hallamars læknis. En Gastineau hafði svarað að hann vissi
þó líklega best sjálfur hvar hann findi til, hvað sem læknarnir
segðu um það,
Þegar Herriard kom til Gast.ineau daginn eftir, sagði
Gastineau honum með mestu ró fi á því að dómur læknisins
hefði gengið á móti sér, Hann teldi enga von um bata.
„Hvað það hryggii mig“, sagði Herriard með meðaumkun.
„Eg bar svo góða vón til hans“.
Gastineau hló kuldalega. „Já, þu ímyndaðir þér að þessi
undialæknir gæti vakið dauða til lífsins. En hann gerir engin
kiaflaverk. Nú þarftu ekki ienguj- að ásaka þig fyrir, þótt þú
mintist ekki á hann fyrri “.
fetta var sagt í þeim róm að Herriard skildi það sem
ásökun, „eg get lagt drengskap minn við------“
63
Gastineau hló kuldahlálur. aEg þakka fyiir, en þess óská
eg ekk. Það er óheppilegt, en eg get ekki að þvi gert, eg
hefi enga trú á þessum mariBi".
„Það ei tinkennileg ótiú sem þú hefir á honum".
„KalJaðu það hvað sem þéi sýnist“, svaraði Gastineau.
,,En þú n unt siðai veiða að kannast við, að tg hefi rétt fyrir
n ér. Mér ken uj það ails ekki á óvait að hann þykist hafa
séð manninn, en hvernig lýsti hann honum?“
„Hann kvaðveia dökkur á bi ún og brá, íölieiturmeð svört,
tindrandi augu; það eru einmitt augun sem Campion segist
þekkja hvar sem haan sjái þau“.
wOg þið hafið ekki get.að íundii enn við nvern af gestum
hertogans lýsingin getur átt?“
„Það er ekki svo auðvelt“.
„O-nei, en hvernig lílur Campion út,?“
„Campion ?“ endurtók Heniard forviða.
„Já, lofsðu mér að heyra það, eg hefi ekki séð hann“.
„0, hann ei ekki að neinu leyti eitirtektarverður, meðal-
maður á þrítugsaldri, góðlagur og æilegur á svipinn“.
,,Ertu nú viss um það; hefir hann ekki skegg?“
„Jú, dálitið dökkt alskegg".
>Nú, jæja, eg vildi c ka að tortrygni mín væji astæðulaus".
>Það vona eg hún sé. En svo hefi eg líka nokkuð annað
að segja þér, sem eg von:; að okkur kemi saman um«.
>8enniJega<, sag’ i G sfineau brosandi. >Það ei ekki svo
oft Setn við höfum skiffar skoðanii Hvað er nú það?<
>Ekkert, þýðiugarminr i en það að von er um að þér geti
batnað<.
Hafi Herriard vonast i ftir að sjá gleðisvip bregða fyrir á
andliti vinar síns, þá vai' hann fyrii vonbiigðum. Það brá
þó fyiir eihkerjnilegum gi: mpa i augunum og hann svaraði
ofur*rólega:
>Lát,tu mig heyra hvað þ,ú meinar<.
>Já, mig undrar ekki þótt þú sért veiktiúaður á það, en