Vestri - 18.06.1912, Blaðsíða 4
v t s x sri.
22. tbL
Q2
Ostarnir
marg eftirspurtí •:i:oaniiSr aftur tsI
J m Sn. Ái a^onar.
Eyrisgróði í kHnpi'.in wi*« fy.it. - óð
Brauns fersiun Mamburg
iiialir með .síkiíhí niikiu 1. gfi ut af a.liskonai' veíuaðaivoi n
Stærsta og ?,jo!l>)eyttirtr úiva! á o'lu vesturlandi.
Chacemirsjol svört, 8,30. Svört svvn utau 1.35 í svuntuna.
Tvílitt flonel mjög hentugt í Nærföt.
Ilvítt gaidíiiata á 25 28. 3: ol 36 nuia ai. af, Ir.gíegri gerð.
Brengjahófnr srotrsr rá 090. Di eng akaskeití frá -75 aur.
Ull ar !ok í barnarúm frá 55 ti! 95 aura.
Handkl eði mikið úrvai.
Saun avélar með einföldu o> tvöföldu hjó ‘ seldar með ábyrgð.
Járnrúm með stálvírsbotni.
Mestu biigðir af tÍlbiíiiUin l a:Ja og kvenfatiiiiði, largst verð.
3 kenuai asiöð .r !a sar
vid fcarna£kólaiir. í Holur.g&i vik n® stkomandi
SKÓiaár. Laun 5 k>. ur. mánuöinn.
Umsóknir scndist skólane ndinni fyrir 20,júlíþ. á.
Bolungarvík, 4. júuí J 912.
Skólaneindin.
Nýjar áLæfar
kartöflur
íást í EDINBORG.
aoc<»octa<f xtsMatzrK- S9o«»?'iet»oe$»!>ttx3o»a<>a)ooot)et
^J) Q Nýkomið: 0 O
Sænskt timbur
m\m ptt oí cflýrt ettir gæöm
Spa ið ykki r pei inga með Jiví að
kanpa ptí tiibur.
Það fctsf 1) e s t hjá
r
JoNt Sn. Arnasyíi.
ssaf 'mmm^mmm^mmm^mm
Brauns verslun Hamburg
mælir með sínum ágætu
k ú 1 u r i f 1 u m
Tækifæriskaup.
Skeífæri, margar íegundir.
Eyjólfur BjarnfeSOn pantar fyriv
hvevti aem óskar woniluð oa éllýr
úri klukkur o. fl. frá áro’ðanlegu
vorslimarhÚ8Í.
Utgefeudur: Nokkrir Vostfirðinffar.
.'rctils.ni '1 1 . ssjíiroinga.
Auglýsingam
í biuðið þart að skila fyrir
Hmtudngskvold í hverri vikn.
SjT* Góðar sögubækur
íást á p'entsmiðju Vestra
69
dauía. En þú mátt játa ekillinn hefir gert ykkur góðan
greiða".
„Máske, en við óskuðum ekki að vinna málið á þann hátt“.
„Betra að veifa röngu tré en engu-, og mannöið ungfrú-
arinnar er hreinsað í aln ennings augum, þótt bað gefi'einmitt
tiiefni til alt annara hugleiðinga fyrir þá sem skygnaii eru“.
„Gaetineau", sagði Herriaid ha-stum biðjandi. „Þú vilt
þó ekki gefa í skyn að þú ólítir að skjólstæðingur minn sé
sekur“.
„Kæri Eerriard, eg er ekki jafn blindur fyri>' því sem
líkiegt er eins og þú. En eg heldur ekki ástæðu til að hta
eirs á má!ið“.
ITerriard hatði aldrei áður tekið eftir jafn nöprum kulda
í málrómi Gastineau og honurn dulcíist ekki að sambúð þeirra
var að breytast. En-af hverju' það slufaði var honum dulið.
Þó þeim einu sinni sýndis: eitt hverjr.m v:.r það engin ástæða
til að kæla vinskap þeirfa. Hánn haiði ásett sér 'að láta þaö
ekki verða sína sök og svaraði því stdlihga.
„En, góði vin, þetta e. alg-r mi.->.-kii.ii:igui'. Eg held þú
sért að gera að ga;u li þínu“.
„Drottinn mmn dýii — eg segi að eins að tilgáta mín
sé ekki óiíkleg. í ruun og ve:u benda n!lar Jíkur í gagnstæða
átt við þitt, álit. Segðu mér, hvernig átti þessi niaður, setr.
Campion þykist hafa séð, að ná í háinál gi eifadóttörinnar til
að myrða Martindnle með. Og því skyldi bann hafa farið að
Dota slíkt. vopn. Allar líkur benda einmitt :i að hún hafi að
minsta kosti átt þátt'í morðinu. Nú getui þú ■■ ýit þetta".
„Já, hún heíir týnt náiinni Og - g er sannfærður uin að
hún hefir ekki átt nokkurn hab .f nu n“.
„Ástæður þínar oru bæði þokukendur og ó!íklegar“, svaraði
Gastineau napurt „En það lítur út fyrir að þú sért dáleiddur
af þinum fagra skjólstæðingi, en það getur þó varla verið
meinmg þín að nota slík • ök opihbe>lega.“.
Herriard sneri sér að Gastineau. „Ef þú í raun og veru
68
álítur að hún sé sek ætla e:g að b.ðja. þig í eitt skifti fyrir öll
að Játa málið ekki bera á góma. oftara okkar á. rnilli. Hvers
vegna ættum við að deila. Það sæti illa á mér að deila við
þig, sem eg á svo mikið að þakka,' en það er víst að í þessu
máli'get eg ekki stilt mig um að andmæla skofun þinni. Yið
skulum láta úttalað um þetta máí“.
Gastineau hló og hiátur haris átti mjög illa við alvöruna
í huga Herriards.
„Yið hefðum aldrei lent i neinum deilum, ef þú hefðir
ekki laíið hjaria þitt hlaupa i gönui með höfuðið. Sá sem
lætui tilfinningarnar stjórna sér er enginn málfærslumaður
lengur. Hann verður að vera tómur heili“.
>Því er nú ver — eða sem betur fer — að þeir eru færri
sem tekst, að vera lausir við allar t.ilfmningar.t
»Alveg rétt, en sá sem það getur kemst lengst. Nú, við
skulum látn þetta ál falla niður. En eg ætla þó að aðvara
þig. Eg hefi séð meiia af heiminum en þú og lít óhlutdrægar
á alt, því tg á ekkert að vinna og engu að tapa, eg vii því
vara þíg við að láta ekki sti auminn bera þig eins og nú virðist
horfa<.
»Hvað áttu við?<
»Eg á við ungfrú Alexíu. Eg þarf ekki að segja meira,
og þig rnun iðra þess ef þú ekki ferð að inínum ráðum.“
Herriard sugði ekki það sem honum var komið fram á
varir.
»Eg tek aðvörun þína í góðri meiningu eins og húu er
gefin<, svaraði hann.
Þannig skildu þeir.
Berriard fór út íoiviða og í illu skapi. Aðvörun Gastineau
vaið ekki skiiin öðruvísi en að hann þættist viss um að Alexía
væri morðingi. En það hlaut að vera algerð fjarst.æða. —
Heniiiid hupgaði sig v ð að Gastineau myndi ekki þekkja hana
þótt hann hefði að eins néð hana í samkvæmum. Gastineau
værí Jika einc af þessuci köldu monnurn, sem gátu trúað öllu