Vestri


Vestri - 18.06.1912, Blaðsíða 4

Vestri - 18.06.1912, Blaðsíða 4
v t s x sri. 22. tbL Q2 Ostarnir marg eftirspurtí •:i:oaniiSr aftur tsI J m Sn. Ái a^onar. Eyrisgróði í kHnpi'.in wi*« fy.it. - óð Brauns fersiun Mamburg iiialir með .síkiíhí niikiu 1. gfi ut af a.liskonai' veíuaðaivoi n Stærsta og ?,jo!l>)eyttirtr úiva! á o'lu vesturlandi. Chacemirsjol svört, 8,30. Svört svvn utau 1.35 í svuntuna. Tvílitt flonel mjög hentugt í Nærföt. Ilvítt gaidíiiata á 25 28. 3: ol 36 nuia ai. af, Ir.gíegri gerð. Brengjahófnr srotrsr rá 090. Di eng akaskeití frá -75 aur. Ull ar !ok í barnarúm frá 55 ti! 95 aura. Handkl eði mikið úrvai. Saun avélar með einföldu o> tvöföldu hjó ‘ seldar með ábyrgð. Járnrúm með stálvírsbotni. Mestu biigðir af tÍlbiíiiUin l a:Ja og kvenfatiiiiði, largst verð. 3 kenuai asiöð .r !a sar vid fcarna£kólaiir. í Holur.g&i vik n® stkomandi SKÓiaár. Laun 5 k>. ur. mánuöinn. Umsóknir scndist skólane ndinni fyrir 20,júlíþ. á. Bolungarvík, 4. júuí J 912. Skólaneindin. Nýjar áLæfar kartöflur íást í EDINBORG. aoc<»octa<f xtsMatzrK- S9o«»?'iet»oe$»!>ttx3o»a<>a)ooot)et ^J) Q Nýkomið: 0 O Sænskt timbur m\m ptt oí cflýrt ettir gæöm Spa ið ykki r pei inga með Jiví að kanpa ptí tiibur. Það fctsf 1) e s t hjá r JoNt Sn. Arnasyíi. ssaf 'mmm^mmm^mmm^mm Brauns verslun Hamburg mælir með sínum ágætu k ú 1 u r i f 1 u m Tækifæriskaup. Skeífæri, margar íegundir. Eyjólfur BjarnfeSOn pantar fyriv hvevti aem óskar woniluð oa éllýr úri klukkur o. fl. frá áro’ðanlegu vorslimarhÚ8Í. Utgefeudur: Nokkrir Vostfirðinffar. .'rctils.ni '1 1 . ssjíiroinga. Auglýsingam í biuðið þart að skila fyrir Hmtudngskvold í hverri vikn. SjT* Góðar sögubækur íást á p'entsmiðju Vestra 69 dauía. En þú mátt játa ekillinn hefir gert ykkur góðan greiða". „Máske, en við óskuðum ekki að vinna málið á þann hátt“. „Betra að veifa röngu tré en engu-, og mannöið ungfrú- arinnar er hreinsað í aln ennings augum, þótt bað gefi'einmitt tiiefni til alt annara hugleiðinga fyrir þá sem skygnaii eru“. „Gaetineau", sagði Herriaid ha-stum biðjandi. „Þú vilt þó ekki gefa í skyn að þú ólítir að skjólstæðingur minn sé sekur“. „Kæri Eerriard, eg er ekki jafn blindur fyri>' því sem líkiegt er eins og þú. En eg heldur ekki ástæðu til að hta eirs á má!ið“. ITerriard hatði aldrei áður tekið eftir jafn nöprum kulda í málrómi Gastineau og honurn dulcíist ekki að sambúð þeirra var að breytast. En-af hverju' það slufaði var honum dulið. Þó þeim einu sinni sýndis: eitt hverjr.m v:.r það engin ástæða til að kæla vinskap þeirfa. Hánn haiði ásett sér 'að láta þaö ekki verða sína sök og svaraði því stdlihga. „En, góði vin, þetta e. alg-r mi.->.-kii.ii:igui'. Eg held þú sért að gera að ga;u li þínu“. „Drottinn mmn dýii — eg segi að eins að tilgáta mín sé ekki óiíkleg. í ruun og ve:u benda n!lar Jíkur í gagnstæða átt við þitt, álit. Segðu mér, hvernig átti þessi niaður, setr. Campion þykist hafa séð, að ná í háinál gi eifadóttörinnar til að myrða Martindnle með. Og því skyldi bann hafa farið að Dota slíkt. vopn. Allar líkur benda einmitt :i að hún hafi að minsta kosti átt þátt'í morðinu. Nú getui þú ■■ ýit þetta". „Já, hún heíir týnt náiinni Og - g er sannfærður uin að hún hefir ekki átt nokkurn hab .f nu n“. „Ástæður þínar oru bæði þokukendur og ó!íklegar“, svaraði Gastineau napurt „En það lítur út fyrir að þú sért dáleiddur af þinum fagra skjólstæðingi, en það getur þó varla verið meinmg þín að nota slík • ök opihbe>lega.“. Herriard sneri sér að Gastineau. „Ef þú í raun og veru 68 álítur að hún sé sek ætla e:g að b.ðja. þig í eitt skifti fyrir öll að Játa málið ekki bera á góma. oftara okkar á. rnilli. Hvers vegna ættum við að deila. Það sæti illa á mér að deila við þig, sem eg á svo mikið að þakka,' en það er víst að í þessu máli'get eg ekki stilt mig um að andmæla skofun þinni. Yið skulum láta úttalað um þetta máí“. Gastineau hló og hiátur haris átti mjög illa við alvöruna í huga Herriards. „Yið hefðum aldrei lent i neinum deilum, ef þú hefðir ekki laíið hjaria þitt hlaupa i gönui með höfuðið. Sá sem lætui tilfinningarnar stjórna sér er enginn málfærslumaður lengur. Hann verður að vera tómur heili“. >Því er nú ver — eða sem betur fer — að þeir eru færri sem tekst, að vera lausir við allar t.ilfmningar.t »Alveg rétt, en sá sem það getur kemst lengst. Nú, við skulum látn þetta ál falla niður. En eg ætla þó að aðvara þig. Eg hefi séð meiia af heiminum en þú og lít óhlutdrægar á alt, því tg á ekkert að vinna og engu að tapa, eg vii því vara þíg við að láta ekki sti auminn bera þig eins og nú virðist horfa<. »Hvað áttu við?< »Eg á við ungfrú Alexíu. Eg þarf ekki að segja meira, og þig rnun iðra þess ef þú ekki ferð að inínum ráðum.“ Herriard sugði ekki það sem honum var komið fram á varir. »Eg tek aðvörun þína í góðri meiningu eins og húu er gefin<, svaraði hann. Þannig skildu þeir. Berriard fór út íoiviða og í illu skapi. Aðvörun Gastineau vaið ekki skiiin öðruvísi en að hann þættist viss um að Alexía væri morðingi. En það hlaut að vera algerð fjarst.æða. — Heniiiid hupgaði sig v ð að Gastineau myndi ekki þekkja hana þótt hann hefði að eins néð hana í samkvæmum. Gastineau værí Jika einc af þessuci köldu monnurn, sem gátu trúað öllu

x

Vestri

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vestri
https://timarit.is/publication/235

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.