Vestri - 23.07.1912, Qupperneq 1

XI. ápg.
Strandgæslan.
HeDni hefir jafnan ve;rið mjög
ábótavant sttandgæslurmi hér við
land, enda er þar stórt svæði að
verja og yfirgangsáleitni útlendra
fiskimanna ærið frek.
Það er ekki von að eitt varð-
skip megni þar roikið.
Undanfarin þing haf s ei is og
kunnugt er veitt um 1500 kr. til
útgjakla við eft'rlit úr landi með J
fiskveiðum útlendinga, en eins og f
við er að búast hefir jafn litið |
fé ekki komið að miklu haldi.
Alt í kringum landið er hinn
mesti ágangur á landhelgissvæðið
og óteijandi dæmi eru til þess að
botnvörpuskipin hafa eyðilagt
aflavon landsmanna með því að
sópa botninn ian á fjörðum og
víkum. En óvíða mun þó kveða
jafnmikið að ólöglegri veiði ir.u
á landhelgissvæðinu eins og fyrir
norðurlandinu um síldveiðatímann
Varðskipið danska sést þar
sjaldan á þeim tíma — það held-
ur sig jafnan aðallega við Suð-
urlandið — einasta eftirlitið hefir
verið eftirlit lögreglustjóranna og
hafa sumir þeirra, — t. d. Björn
Líndal, þegar hann var settur
lögreglustjóri — sýnt þar hinn
mesta dugnað og náð góðum
árangri.
Aðferð þeirra hefir verið sú
að leigja skip og skjótast út til
eftirlits og hafa slíkar ferðir oftast
borið nokkurn árangur, þótt
auðvitað sé að reglulega hentug
skip eru ekki á takteinum.
Nú er sagt að útgerðarmaður
einn norðaulands hafi gert stjórn
arráðinu tilboð um að halda úti
skipi í sumar um síldveiðitímann,
eingöngu til eftirlits, á sinn kostn-
að, gegn því að fá tiltekinn hlut
þeirra sekta er eftirlitið aflaði
* landssjóði.
Stjórnarráðið kvað hafa skotið
málinu til þingsins, og er senni-
legt að það slái ekki hendinni
á móti þessu boði.
Síðastliðið ár hafa ýmsar þjóðir,
t. d. Frakkar, Svíar, Norðmenn
o. fi. efnt til samskota til að efla
hertýgi sín, loftskip og bryndreka,
og einstakir menn gefið til þess
mikið fé. Hvað sýndist mönnum
nú um að ísleudingar tæku rögg
á sig og skytu fé saman til að
kaupa þægiiegan strandgæslubát,
og gefa svo landinu til að halda
honum úti. Slík gjöf myndi fá
sín laun að því er sjávarútveginn
suertir.
Ritstjóri: Xr. H. Jónsson,
ÍSAFJÖRÐUR, 23. JÚLÍ 1912.
2&i íííla
Það er ekki einungis skaði,
heldur skömm og skapraun að
láta útlenda fiskimenn vaða hér
inn fyrir landhelg issviðið og láta
greipar sópa óátalið að öllu.
Oss dugar ekkilengur að kveina
og kvarta undan ofríkinu. Vér
verðum að bera hönd fyrir höfuð
oss.
Það er þjóðarnauðsyn.
Argur er sá sem engu verst.
Slysfarir.
Lískískip Ydntnr.
Fiskiskipið »Silden<, eign Á.
Ásgeirssonar verzlunar hér | á
ísafirði hefir vantað siðan í byrjun
þ m. og er talið að það muni
hafa farist með allri áhöfn.
Silden var hér síðast inni um
mánaðamót, mun hafa farið út
2. þ. m. og ætlaði þá því nær
tafarlaust til Dýrafjarðar, með
einn hásetann, Guðm. Guðmunds-
son á Hrauni, er ætlaði heim til
heyanna.
Síðan hefir ekki til skipsins
spurst annað en það, að kvöldið
3. þ. m. sá annað fiskiskip það
hér út af Djúpinu, var þá stormur
allmikill og sjór. Sást að Silden
sigldi með tvírifuðum seglum.
Á skipinu voru 8 menn og voru
þeir þessir:
Kristján Jóhannesson skipstj.,
bóndi á Sveinseyri í Dýrafirði,
33 ára, kva ntur og átti 3 eða 4
börn.
Guðm. Matthiasson, stýrimaður,
Skálará; hann var nýkvæntur,
27 ára.
ÞórarinnH. Matlhíasson bróðir
hans, ókvæntur, 20 ára.
Skarphéðinn Géslsson, ungl-
ingspiltur 15 ára, sonur Gests
Jónssonar bónda á Skálará og
bróðir ekkju Guðm. Matthíass.
Jóhann Maijnnsson, Arnarnúpi,
ókvæntur, 19 ára. >
Guðmundur Guðmundsson
bóndi á Hrauni í Keldudal í
Dýrafirði, 41 árs, kvæntur og
átfi víst 8 börn.
Jón Friðriksson frá Suðureyri,
41 árs, ókvæntur.
Jón G. Guðmundsson, Arnar-
núpi, 24 ára, ókvæntur.
Þetta er fyrsta skipið sem far-
ist hefir frá verslun Á. Ásgeirs-
sonar, þannig að skipverjar hafi
druknað, og er þó verslunin 60
ára gömui, og hefir lengi haít
skipastói mikinn.
Gjalddagi Vestra
var 15. maímánaðap.
Það er greiði mikill fyrir blaðið, að kaupeudur létú ekki
borgun á því dragast lengi úr þessu. — Sérstaklega eru þeir sem
skulda fyrir eldri árganga vinsatnl. beðnir að sýna einhver skil,
sem allra fyrst.
liátur f'erst mcð þrem mois n ■
um. Þriðjudaginn 16. þ. m-
fórst bátur frá Stað í Aðalvík
með þrem mönnum. Voru þeir
með haldfæri út með Ritnum.
Veður var hvast og sjór nokkur.
Brá Skáiadal sást að bátnum var
hvolft og einn rnaður kominn á
kjöl. Voru menn þaðan að koma
af sjó og brugðu þegar við en
fundu ekki bátinn. Jafnframt
hafði verið sent inn að Sæbóii
og fór mótorbátur | þaðan að
leita, en varð einkis vísari. Dag-
inn eftir fundust brot úr bátnum
rekin inn í Víkum.
Á bátnum voru:
Finnbogi Rúlur Magnússon,
sonur síra Magnúsar R. Jónsson-
ar á Stað.
Þórarinn Þórarinsson stjúps
sonur síra Magnúsar.
Friðrik Kristjánsson vinnum.
á Stað.
Mennirnir voru allir unglings>
piitar, 17—20 ára.
B e r i u.
„Lyngið á Lögbergi helga
blánar af berjum hrert ár,
börnum og hröfnum að leik.“
Þannig hefir það verið og er
það enn á íslandi, að berin hafa
verið meira til gamans en gagns.
En hér er svo margt sem er
lítt notað eða ónotað. Vér erum
komnir svo skamt í þvi að nota
okkur alt það sem landið gefur
af sér eða hægt er að framleiða
hér.
í Englandi hefir á síðustu árum
vetið göður markaður fyrir ber
og iunflutningur þeirra heíir nú
síðustu árin nurnið um 20 milj.
kr. árlegá.
Engin smáræðicupphæð, og
mönnum mun þykja næsta ótrú-
legt. að jafn mikiiii upphæð
skuli vera varið til innkaupa á
\slíkri vöru. ’
Aðalincflutningurinn er frá
Þýskalandi, fiollanui, Noregi og
Svíþjcð, en annars er það mjög
víða, sem aú er'fatið að afla
berja til útflutnings.
Hér á landi höfum vér gnægð
berja á mörgum stöðum, heið>
arnar og hlíðarnar eru síðari
hluta sumarsins með bláum og
svörtum berjaflekkjum, og meg>
inið af þeim lendir undir snjón<
um.
í tyrra seldust norsk bláber á
Englandi fyrir um 40 aura potti
urinn. Ekki er mér kunnugt um
hvort þau eru betri eða lakari
en okkar íslensku bláber. En
ættum við von á því verði,
gætu börnin allmjög aukið sumars
tekjurnar á ýmsum sveitaheim-
ilum hér, með því að afla berja.
»Því áttu svo íátt, að þú
notar ekki smátt«, er haft eftir
áifkonunni.
Því fleira og smærra sem
þjóðirnar nottæra sér, því efnaðri
eru þær vanalega.
Líklegasta leiðin til þess að
gera íslensk ber að verslunarvöru
væri sennilega ef kaupfélögin
vildu taka málið að sér, afla
upplýsinga um markað, kynna
Sér hvernig um þau þarf að
búa o. s. frv. Það væri að
minsta kosti vert að reyna það.
Bestur kvað markaðurinn vera
í Newcastle og Huil á Englandi.
Það ætti ekki að vera miklum
vankvæðum bundið að uá sam-
böndum þar. Flest kaupfélög
og kaupmenn hata þar jafnvel
nokkur viðskifti.
U.
Asgnniuv Magnússon skólastj.
er nýlega látinn í Reykjavík.
Hann stofnaði þar barnaskóla
fyrir nskltguro árum, og nú upp
á síðkastið hafði hann þar ung*
lingaskóla, og var skóli hans
vinsæll og vel sóttur.
»Rcykjavík< hefir skift um
ritstjóra. Stefán Runólfsson hefir
látið af ritstjórn en Björn Pals1
son cand. jur., sonur Píls Olafs
sonar skálds, liefir tekið við
blaðinu.
\